Spaces to Fill Book 4: Spaces To Fill

EPILOGUE

*Non-edited JEJE form dahil tamad yung author*

EPILOGUE

"wag ka ngang masyadong kabahan dyan!!ayan na ohh!!ikakasal ka na!"

"pero inay..kinakabahan po talaga ako!"

"relax..ngayon ka pa ba kakabahan??" hinawakan nya ang kamay ko "anak..this is the day..and I'm so happy for you"

parang naiiyak ako sa sinabi ng aking ina pero pinigilan ko "Thanks inay..dahil sa inyo..kaya ako naging masaya ng ganito"

"you deserve it anak..and now..wala ng makakapigil para maging masaya ka..marami ka ng sinakripisyo para sa araw na ito..at ito na ang simula ng lahat ng kasiyahan mo"

"salamat po..maraming maraming salamat..nay..I love you so much.."

nakita kong tumalikod ang aking ina..naku..ayaw pa ipakita na umiiyak sya..

"anak naman..masisira ang make-up ko dahil sayo!"

"nay naman..kayo talaga.."

tapos humarap sya sa akin at ngumiti "I'm so proud of you.."

"Tama na ang drama nyong mag-ina"

napatingin kaming dalawa ng inay "tay naman"

"kailangan mo ng bumaba sa kotse Iexsha..at ikaw naman isabella..tama na ang pag-iyak..kagabi ka pa!"

"hoy kyle..ikaw nga..kung makaiyak ka kagabi..akala ko ba hindi ko alam?"

natatawa na talaga ako "nay!tay! wag na ho kayong mag-away"

"hindi naman anak..sige bumaba ka na..kanina pa naghihintay ang asawa mo" sabi ng tatay

unang bumaba ang inay..tinulungan nila ako ni tatay sa pagbaba ko..madaming tao na noon sa simbahan..lahat sila nakangiti sa akin..

Alas 5 ng hapon ang kasal..at dahil Filipino time..Magsi-6 na..maliwanag pa rin doon dahil pasunset pa lang naman..

Masayang-masaya ako noon..sobra..wala na sigurong sasaya pa sa mga sandaling yun..

Narinig ko na ang kampana ng simbahan..magisimula na..

Si Yueh ang una.. sya ang bestman namin..si jhas ang aking maid of honor

Tapos si aidan (hindi ko pa sya nakikita..ineenumerate ko lang) tapos yung mga bata kong pinsan tapos yung iba pang abay..mga kabarkada ko..si shiloh, si kuya, si ate sam at raph,sina seth at yung iba pa..mga ninong at ninang.. tapos kami na ng parents ko..

Sa kaliwa ko ang aking ama at sa kanan naman ang aking ina..pagkapasok namin..sinaraduhan na ang pinto..at bukas na bukas ang lahat ng ilaw..naririnig ko ang wedding march..

Sinasabi nila..ang wedding march daw ang pinakamasayang paglalakad ng isang babae..siguro nga tama sila..dahil hindi ko na mapigilan ang pag-iyak ko..

Dahil nakikita ko na ang mapapangasawa ko..ang lalaking nasa puso ko..ang pinapangarap ko.. ang lalaking iniyakan ko ng ilang beses..ang lalaking dahilan kung bakit natibok ang puso ko..

Ang lalaking yun..ay hinihintay na ako..

Nasa may gitna na ako ng bigla na lang namatay lahat ng ilaw..

At tumigil ang wedding march..

HUH??

Anong??

Tapos bigla na lang naramdaman kong inaalis ng magulang ko ang paghawak nila sa braso ko.. hanggang alam kong wala na sila sa tabi ko

Gulong-gulo na ako noon ano na naman ito??may manggugulo pa ba sa kasal ko..