"Lanet bavul kapansana artık" kolumu bavulun diğer tarafına uzatıp fermuarı çekmeye çalıştım bir kez daha. "Senin kırılmayacağını bilsem üzerine oturur öyle kapatırım ama yeni bir bavul alacak param yok öyle yada böyle kapanacaksın inat etme işte" sinirle bavulu daha çok çekiştirdim. Yalnız yaşaya yaşaya her şey ile konuşur olmuştum. Evde ne bulduysam konuşuyordum: vazo, avize, kapılar hatta çamaşır makinesi ile bile. Çamaşır makinesini çalıştırdığımda evde helikopter havalanıyor gibi bir ses çıkıyordu ve ben bundan birkaç ay öncesine kadar üniversite sınavına hazırlandığım için evde ses istemiyordum ve ona susması için küfür ettiğimi bile hatırlıyorum.
Aklımda tek bir düşünce vardı şuan. Ben gidiyordum, her şeyden herkesten uzak yeni ve güzel bir hayata. Yani en azından öyle umuyordum, çünkü şuanki hayatımdan daha kötü ne olabilirdi ki?
Ailem ben 12 yaşında iken vefat etmişti. Onları hayal meyal hatırlıyorum. Onların ölümü üzerinden birkaç gün geçmeden beni yetimhaneye verdiler. Yetimhaneye gittigim anda hayatım değişmişti, olgunlaşmaya başlamıştım. 12 yaş olgunlaşmak için iyi bir yaş değildi ama şartlar gereği böyle olmuştu. Suskun, zayıf, arkadaşı olmayan, herkesin annesi babası yok diye dalga geçtikleri bir çocuk olarak büyüdüm.
2 yıl yetimhanede kaldığım zamanları unutmazdım asla. Çünkü iğrenç bir ortamdı. Yani bana göre... Ailemin öldüğünü o küçücük aklımla kavrayamaz ve kendime bile açıklayamazken yetimhanede diğer çocukların dalga geçmesi ile berbat zamanlar geçirmiştim. Onların da aileleri yoktu ama sıkıntı şu ki benden oldukça büyüklerdi. Beni zayıf gördükleri için ve ailem daha yeni vefat ettiği için ilgi odağı ben olmuştum. Tacizlere, dayaklara, pis işler yapmaya alışmıştım orada iken ama daha fazla dayanamamış ve
14 yaşında yetimhaneden kaçıp ailemin evime dönmüştüm. Bir evim vardı bunu biliyordum o zamanlar. Sonuçta tüm çocukluğum o evde geçmişti yalnız, reşit olmadan yetimhaneden çıkmak yasaktı. Ya seni bakıcı bir aile alırdı yada 18 ine gelene kadar orada tutulur sonra salınırdın ama ben dayanamamış ve 14 yaşında firar etmiştim. Kimse de bulamamıştı beni. İlk kaçtığım ve eve geldiğim zamanlar param yokken ne yiyor ne içiyordum onu da pek hatırlamıyorum ama evdeki birkaç tane değerli eşyayı sattığımı hatırlıyorum. Sonrasında hem okula gidip hem de iş bulup çalışmıştım.
Ta ki 6 ay öncesine kadar param yoktu . Hâlâ karnımı doyurmak ve evin bir iki eksiğini tamamlamak için garsonluk yapmaya devam ediyordum ki beni 18. doğum günümün ertesi günü bir banka hesabı için aradılar. Ailemin belli bir miktar paraları varmış ve reşit olduğum için hesap benim üzerime kalmıştı. Ne kadar mutlu olduğumu tahmin bile edemezsiniz.
6 ay önce üniversite kazansam bile gidemem diye düşünürken şimdi kazandığım üniversiteye gidiyordum. Tek hayalim mesleğimin olması idi çünkü parasız zor zamanlar geçirmiştim. Şimdi ise üniversite okuyacak kadar param vardı.
Tıp fakültesini burslu bir şekilde iyi bir üniversitede kazanmıştım ve işim garantiydi. Bu mesleği çok istiyordum çünkü insanlara yardım etmeyi seviyordum. Hem ilgim de vardı boyolojiye, insan yapısına, kana...
Fermuarı çektiğimde nefesimi verdim. Dün valizimi hazırlamıştım aslında ama koymayı unuttuğum birkaç şeyi daha sığdırayım derken bavulu tekrar kapatamamıştım. Etrafa bakıp birşey unutup unutmadığıma bakındım birşey göremeyince dışarıdaki şartelleri kapatıp kapıyı kilitledim. Derin bir nefes aldım ve verdim. İşte şimdi herşeyden, herkesten uzak daha büyük bir şehirde yeni hayatıma başlayacaktım.
Gülümsedim. "Her şey güzel olacak"diye mırıldandım ve elimde iki bavulla uzun bir süre buraya bir daha dönmemek üzere evden ayrıldım. Bir süre sonra otobüse binip uzun bir yolculuğa başladım. Yaklaşık 5 saat sonra yeni hayatımın içinde olacaktım. Umarım hayal ettiğim gibi olurdu her şey. Kafamı otobüs camına yaslarken kulaklığımdan gelen güzel melodiyi dinledim ve gözlerimi kapattım.
Selam!😉
Yeni bir hikaye ile karşınızdayım. Bu bölüm küçük ve sıkıcı gelebilir ama hikaye için gerekli olan bir bölümdü bu yüzden sıkıldıysanız üzgünüm ama bundan sonraki bölümler gittikçe heyecanlı ve Vkook'lu olacak.
💥Bu kitap Vampir kitabı olacaktır ve umuyorum ki beğeneceksiniz. Okuduğunuz için teşekkür ederim. Takipte kalın ve diğer hikayeme de göz atmayı unutmayın!💥
Sizi seviyorum💜
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BloodThirsty 'KookV'
Fanfiction"Geçmişimi silip yeni bir başlangıç yapmak istiyordum, sadece huzurlu bir hayat istiyordum. Hayatımı mahfedeceksin bırak peşimi" dediğinde alayla güldüm. "Keşke daha önce tanışabilseydik güzelim. Tanışabilseydik ben yıllardır aç olmazdım" Gözlerini...
