JB5: Set Me Free, Mr. Businessman [BXB] [√]

7

Tyga Xerxes Mondejar

Pagbaba ko sa first floor ng balur ni bossing, bigla akong sinapian ng kaluluwa ni mareng Dora. Nag-exploreness muna ako sa buong first floor para knows ko kung saan pwedeng itago ang katawan ni bossing.

Hindi ma-get ng ganda ko kung bakit ang jilig-jilig ng mga mayayaman sa mga daks na balur. Hindi maka-relate ang butas kong nyorts.

Dahil sa imbyerna, nag sight-seeing nalang muna ako sa buong property ni boss. Kever kung tatalakan niya ako mamaya. Kasalanan naman niya kung bakit ako nagkanda ligaw-ligaw. Saka hindi niya ako kayang patalsikin ng ganun-ganon nalang. Marami akong alas. Demonyo lang naman si boss pero hindi siguro siya bobo.

Nang mapunta ako sa isang hallway na gawa sa malalaking salamin ang bintana, nag-pictorial muna ako gamit ang aking cellphone na naka-scotch tape na ang takip. May mga nakasabit pang nga painting sa dignding kaya mas lalo akong na-excite.

Binuksan ko ang B612 sa aking cellphone at saka iyon ipinatong sa lamesa sa aking harapan na may nakapatong na flower vase.

Hindi ko na knows kung ilang picture ang kinuha ko. Nakalimutan ko na din iyong oras. Masyado akong nalibang sa pagkuha ng larawan. Excited na akong ipa-print ito at ilagay sa binili kong album. Sana talaga may piso print dito sa village.

Kinuha ko ang cellphone ko doon sa lamesa at tiningnan ang mga kinuha kong larawan. Hindi ko maiwasang mapatakip sa aking bibig at manghang tiningnan ang mga larawan.

"Kegandang bata uh-oh. Oh pak! Pang-Vogue magazine ang ganda, sis! Kabog na kabog si Kendal Jenner, bakla. Mula buhok hanggang bolbol perfect na perfect!"

Nakatuon lamang ang aking pansin sa cellphone ko habang naglalakad. Hindi ko tuloy namalayan ang tao sa aking harapan. Napaatras ako ng ilang hakbang nang mabunggo ako dito. Hindi ako nakapag-angat kaagad ng eyesightness ko dahil nakadikit lang ito sa cellphone ko na nagkapira- piraso sa sahig.

"CELLPHONE KO!!!! WITITIT! WRONG NA WRONG!" Lumuhod ako at isa-isang kinuha ang mga piraso ng cellphone ko.

Nanginginig ang mga kamay kong inayos 'yon sa harap ng mga paa ng nakabangga sa akin. Sunod-sunod akong lumunok para pigilan ang sarili na huwag maiyak. Hindi 'to pwedeng masira! It kennat be talaga!

Ginamit ko ang mahaba kong kuko sa aking hinlalaki para i-on ang cellphone. Unang subok, wala. Ikalawa, wala pa rin. Kinalma ko ang sarili ko. Kalma, girl. Tinotopak lang 'yang cellphone mo. Mas strong pa 'to sa kapeng barako. Pagkatapos ng ikatlo, ikaapat, ikalima hanggang sa ikasampu, hindi na talaga ito mabuksan. Full battery to kanina eh.

Naiiyak ko itong niyakap at ngumawa. "HINDIIIIIIIIIII! BAKITTTTT?! BAKITTT?!"

Pakiramdam ko gumuho ang buong mundo ko. Hindi 'to pwedeng masira! Sirain na nila ang fezlak ko 'wag lang itong cellphone ko.

"What are you crying for? Para sa pipityuging cellphone?" Ang question and answer portion ng isang pamilyar na boses.

Tumingala ako kay bossing at nag crayola kemberlong yumakap sa kanyang mga paa. Para akong tuko sa higpit ng pagkakakapit ko sa kanya.

"Bossing! Bossing, tulungan mo ako! Maawa ka! Ang cellphone ko! Ang cellphone ko!"

Iniisip ko palang na mawawala ang mga importanteng larawan na nakalagay dito ay para na akong masisiraan ng bait.

"Fuck! Let go!"

Itinulak niya ang mukha ko papalayo sa kanya pero hindi ako nagpatinag. Umiling ko at muling yumakap ng mahigpit.