အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ပန္းရီက Messenger စာပို႔ထားသည္။
" ရွင္း ငါတို႔အကုန္လုံးကို သူတို႔နဲ႕ Gp chatထဲကထုတ္ပစ္လိုက္ၿပီ။ လာေမးလဲ စကားျပန္မေျပာနဲ႕ေနာ္။ ကိုယ့္ဘာသာေန။ ငါတို႔ရွိတယ္"
အင္းဟုတ္တယ္။ အနည္းဆုံးေတာ့သူငယ္ခ်င္းေတြရွိေသးတယ္။ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနရမယ္။
ညထိ ဖုန္းမၾကည့္ပဲ ေမေမ့ကိုသာလုပ္ကူၿပီးေနလိုက္သည္။
အိပ္ခါနီးဖုန္းၾကည့္မိမွ နက္ရွိုင္းဆီမွ Miss call သုံးခါ
လိုင္းေပၚတတ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့လဲ နက္ရွိုင္းစကားလာေျပာထားသည္။
စကားျပန္ေျပာခ်င္စိတ္လဲ မရွိ
ပန္းရီတို႔ကလဲ မေျပာေစခ်င္တာမို႔ ျပန္မေျပာပဲ ေနလိုက္သည္။
ထပ္ၿပီးေတာ့ အထင္မလြဲသင့္ေတာ့ဘူးေလ။ သူ႕မွာ နႏၵာရွိေနၿပီပဲ။
စုလင္းပို႔ထားေသာ စာကိုဖတ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မနက္ျဖန္ေဟာေျပာပြဲရွိေၾကာင့္အတန္းခ်ိန္ ႏွစ္ခ်ိန္သာရွိၿပီး တခ်ိန္က
ဆရာမ ခရီးသြားေနေၾကာင္း။ ထို႔ေၾကာင့္ အတန္းေျပးၾကမည္ျဖစ္ေၾကာင္းပို႔ထားသည္။
မေ႐ႊေခ်ာသုံးေယာက္ေျပးလို႔ မိရွင္းဟာ ဇြဲရွိရွိ အဲ့တခ်ိန္သြားတတ္မယ္မထင္ပါနဲ႕။
ေျပးမွာပါ။
မနက္ျဖန္ အားေနေတာ့ဘာလုပ္မလဲ။
စာအုပ္ဆိုင္သြားမယ္။
႐ုပ္ရွင္သြားၾကည့္ခ်င္လိုက္တာ ဟိုေကာင္ေတြလဲ ၿမိဳ႕ထဲလာမွာမဟုတ္ဘူး။ တစ္ေယာက္တည္းလဲ မၾကည့္ခ်င္ဘူး။
ညတာတိုလွေသာ ညတစ္ညကို ျဖတ္ေက်ာ္ၿပီး မနက္သို႔ေရာက္ရွိသြားပါသည္။
ေရာက္သည္ဆိုမွ နာရီၾကည့္ေတာ့ ၉နာရီ။
အိမ္ေအာက္မွ ေမြးသမိခင္၏ ခ်ီးက်ဴးေထာပနာသံမ်ားကိုၾကားေနရပါၿပီ။
" မိရွင္း ဘယ္အခ်ိန္ရွိေနၿပီလဲ ေက်ာင္းမသြားတာနဲ႕ပဲ မထေတာ့ဘူးေပါ့။ က်မဆိုင္သြားရဦးမယ္ လာျပင္ဆင္ကူပါဦးလား"
အိပ္ယာထဲက ကုန္းကပ္ထကာ ေရအျမန္ေျပးခ်ိဳးရေသးသည္။ေဆာင္းတြင္းဆိုၿပီး မနက္ပိုင္းမခ်ိဳးလို႔မျဖစ္ ေန႕လယ္မွ ခ်ိဳးရင္ အပူက ကန္ဦးမည္။ေနာက္ၿပီး မာတာမိခင္ေက်းဇူးရွင္ဆီ အေျပးသြားကူရသည္။
