Damian's POV.
Pagkatapos kong umalis sa bahay ng mga magulang ko ay agad akong pumunta sa condo ni Monique. I need to fix everything.
Pagdating ko sa condo unit ni Monique ay agad akong pumasok ng mapansin kong bukas ang pintuan.
"Namatay yung magiging anak sana namin ni Damian."Rinig kong saad ni Monique.
Hindi muna ako nagpakita at nakinig na lamang sa usapan nila ng kaibigan nitong si Wendy. I don't know but there's something about me saying that I should listen on what the two of them are talking about.
"Oh my ghadd what happened girl?"Patiling sabi ni Wendy.
"I tried to stabbed Happy."Simpling ani ni Monique na kina kuyom ng kamao ko.
"She lied to me."Di makapaniwalang saad ko sa aking isipan.
"The heck girl. Why did you do that?"Maarting sabi ni Wendy.
"Cause I want her out of the picture."Ani ni Monique.
"But because of what you did nawala yung baby."
"Because that bitch push me."Iritang saad ni Monique.
"Gaga ka naman pala eh ikaw kaya saksakin di mo ba itutulak." Ani ni Wendy.
"But because of what she did namatay ang baby namin ni Damian."Galit na saad ni Monique
"Girl ipa alala ko lang sayo hindi talaga anak ni Damian yun, anak niyo yun ni Jake pero pina ako mo lang kay Damian."Sabi ni Wendy na kinagulat ko.
"At dapat di malaman ni Damian ang totoo."Pagkatapos sabihin ni Monique yun ay pumasok na ako sa sala na kina gulat nilang dalawa.
"Nakakatuwa bang pagmukhain akong tanga?"Madiin kong saad habang nakatingin sa mga mata ni Monique.
"D~Damian, let me explain first."Kinakabahan nitong turan.
"Ano pa ba ang kailangan mong ipaliwanag sakin Monique?"Naiinis kong tanong sakanya.
"Nagawa ko lang naman yun dahil mahal kita Damian, ayaw kong mawala ka sakin."Umiiyak nitong saad sabay yakap sakin pero tinulak ko ito.
"Wag na wag kanang magpapakita pa sakin Monique. Ayaw na kitang makita pa."Sabi ko bago lumabas ng condo niya.
"Napakagago ko nagawa kong saktan ang babaeng totoong nagmamahal sakin."Umiiyak kong saad sa loob ng sasakyan bago umuwi sa bahay namin nagbabakasakaling nandon na si Happy.
Pag uwi ko sa bahay ay agad kong tinahak ang daan papuntang kwarto ni Happy para kahit wala siya sa tabi ko ay parang nandyan pa din siya. Agad akong humiga sa kama ni Happy sabay yakap sa unan nito.
"Wag kang mag alala Sweet sa oras na mahanap kita di na ulit kita papakawalan."Saad ko bago ako nilamon ng kadiliman.
~1 week later~
Sa bawat araw na lumilipas ay parang mas lalo akong nanghihina at nawawalan ng pag aasang babalik pa siya ulit.
