4 Element-3:Yeni Nesil

20.Bölüm

Gala'nın ağızından;

Ruh hepimize teker teker bakarken ellerini beline koydu.Gözleri kısık bir şekilde bakıyordu

Boğazımı temizledim ve konuşmaya başladım

"Merhabalar...Siz Loreanna'nın ailesi olan Melmeres Köyü sakinlerisiniz.Ben az önce arkadaşımın da bahsettiği gibi Kraliçe Gala'yım.Loreanna'yı bize getirdiğiniz günden itibaren bakıyoruz ve gittikçe iyileşiyor"

Thompson sadece başını salladı ve hafiften sırıttı

"Loreanna'yı iyileştirerek bize çok büyük bir iyilik yaptınız ve bizler.Bize iyilik yapanı asla unutmayız...Bunun için teşekkür ederiz ama sizin isteğininizin farklı olduğunu görebiliyorum...Nedir O?"

Thompson son cümlesinde sesi bayağı kalınlaşmış ve gözleri açılmıştı.Göz bebeği küçülünce daha korkunç duruyordu

Hiçbir şekilde istifimi bozmadan konuşmaya başladım.Bana zarar veremezdi denemeye kalksa bile sonuçlarına kendi katlanırdı

"Loreanna'nın bazı yetenekleri olduğuna inanıyoruz.Gözleri ise bunu kanıtlayan en büyük etmen.Onu yanımıza alacağız ve eğiteceğiz.18 yaşına kadar bizim yanımızda eğitilecek.Temelli değil.Her hafta sonu sizleri görmenize izin vereceğiz tabii bu sizin kararınız eğer istemezseniz Loreanna'yı size bırakırız eğer isterseniz onu yanımıza alır eğitiriz"

Thopson bir süreliğine durup etrafa baktı.Loreanna,Thompson'a yaklaştı

"Thompson Baba lütfen onlarla gideyim.Güçlerim üzerinde durayım hem hafta sonu sizlere geleceğim,ziyaret edeceğim.Hem orada arkadaşlarım var.Onlarla oynuyorum...Lütfen"

Loreanna ellerini birleştirmiş ve bir köpek yavrusu gibi Thompson'a bakarak ona yalvarıyordu.Thompson gözlerini kapattı ve kısa süre sonra açtığında ise daha ciddi bir bakışla Loreanna'ya bakıyordu

"Bunu diğerleri ile görüşmem gerekiyor...Burada bekleyin ve hiç kimse hiçbir yere kımıldamasın..."

Derken Thompson yok oldu.Loreanna ile birleştirdiği ellerini bıraktı.Yanıns doğru gidip sol elimi Loreanna'nın omuzunun üzerine koydum.Yanına çömelip bakmaya başladım

Loreanna bana hüzünle bakıyordu

"Elimden geleni yaptım"dedi

Hafifçe gülümseyip omuzunu okşadım

"Biliyorum..."

Lucas yanımıza gelmişti.Ellerini birleştirmiş daha sakin bir tonda Loreanna'ya bakıyordu.Bakışları Loreanna'ya cesaret verir gibiydi

"Sen elinden geleni yaptın.Bu konuda hiç bir şüphe yok...İzin vereceklerdir,Buna inanıyorum"dedi Lucas

Gülümsedim.Başlarda bu kıza güvenmeyen eşim şimdi Loreanna'ya cesaret veriyordu.Pek Loreanna ile ilgilenmiyordu.Gerçi herkes ilgilenmiyordu bir ben birde Bayan Lourweinir onunla ilgileniyordu birde çocuklar onunla oynuyordu o kadar

Sanırım izin verilirse Loreanna'da artık aileden sayılacaktı

Lucas gülümsememi görüp o da bana doğru gülümsemişti.Bütün bu gülümsemeleri bozan Thompson'un gelişi olmuştu

Thompson hepimize teker teker bakarken gözleri yeniden kısılmış ve her an 'gidin buradan' diye bağıracak gibi duruyordu.Hepimiz ise umutlu bakışlarla ona doğru bakıyorduk

Thompson bana doğru baktı

"Ona çok iyi bak olur mu?"

Loreanna heyecanla çığlık attı ve bana sarıldı.Lucas ise ikimizi kollarının arasına alarak sarıldı...Loreanna artık bizimdi.Bizim ailemizin yeni bir parçası