4 Element-3:Yeni Nesil

22.Bölüm

Aniden kalbimde bir ağrı girmiş gibi oldum...Lucas'ın söylediği son cümle beynimde yankılanıyordu

'İçinden bir melek çıktı'

Bu işte çok kötü bir sinyaldi...Hemde çok çok kötü bir sinyal...

Werenna özgürdü

Heaven'in bana emanet ettiği ve korumam gereke Werenna özgürdü...Ama bir tane daha sıkıntı doğuyordu

Heaven,O mağaranın içine büyü yapmıştı hemde iki tane büyü.Biri kalpteki her hangi bir hareket için bizim haber olmamızı sağlayan büyü diğeri ise mağaranın girişine girmemi sağlayan ve sadece kendi kanımın girmesini sağlayan bir büyü

Ama Werenna bu kadar korunaklıyken nasıl çıkmıştı ki?

Werenna kendi kendini serbest bırakmış olamazdı.Geriye ikinci bir seçenek kalıyordu.Benim kanıma ait olan biri girmeliydi ama kim girebilirdi ki?

Lucas olmazdı...Tale? O orayı bile bilmiyordu.Theron? O bu işi anlayamaz çok küçük.Kendi ailem? Onlar burada bile değillerdi.Ateş Şehrindelerdi ve buraya gelselerdi haberim olurdu ve ailem hepimizi yok edebilecek bir şey yapmazlardı...O zaman kim? Benim kanıma ait olan başka kim vardı

"Gala iyi misin?"dedi Lucas

"Değilim! O mağarada bir büyü vardı Koruma Büyüsü! Sadece benim kanıma ait olanlar girebilir o yere.Kendi kanıma ait olan sadece çocuklarım ve ailem var.Kim girmiş olabilir ki?"dedim panikle

Lucas 'mağara' kelimesini dedikten sonra kaşlarını çattı ve bana doğru baktı.Ona mağara olayından bahsetmemiştim

"Birkaç gün önce Melek Konseyine gittim hatırlıyorsundur.Konu Ormellina'nın kız kardeşi olan Werenna'nın bulunduğu Çelik Kalp zamanın dolması ile çatlamaya başlamasıydı.Melek Heyeti,Werenna bir şekilde kurtulur ve heyet fark etmez diye onu sarayın yakınlarındaki mağarada,güçlü bir koruma büyüsü ile oraya hapsettik.Üzerinde iki tane büyü bile yaptık.Kalp her hangi bir harekete karşın biz hemen haber edilecektik ama hiçbir şey hissetmedik.Ve mağaraya az önce dediğim gibi sadece benim kanıma ait olan birileri girebilir"

Lucas ben anlatırken çenesini kaşıyordu.Derken aniden durdu.Gözleri büyüdü ve bana doğru baktı

"Ya...Çocuklarımız orayı bulduysa..."dedi Lucas

"Lucas...Bu olamaz, imkansız.Çocuklarım Werenna'yı serbest bırakmış olamaz"dedim

Çocuklarım böyle bir şey yapamazlar.Güçleri bile yok

"Ya Werenna bir şekilde beyinlerine girdiyse? Zaten özgür kalmıyor muydu? Yavaş yavaş özgür kalması bazı güçlerini aktifleştirmiş olamaz mı? O Melek Heyetiden değil mi? Yani onu serbest bırakanlar belki de Tale veya Theron"dedi Lucas

Benimde şokla gözlerim açılırken durdum...Hareket edemiyordum çünkü denilene inanmak istemiyordum.Kızım veya oğlumun bu işin içinde olduğuna inanmak istemiyordum.Bilerek yapmadılar biliyorum ama...Melek Heyeti bunu dinler miydi ki? Werenna bana emanet edilmişti ama ben onu bile koruyamamış ve serbest kalmasına resmen izin vermiştim.Tale ve Theron'u uyarabilirdim ama uyarmadım saklamayı planladım

Eğer onu serbest bırakan Tale ve Theron ise Melek Heyeti belki çocuklarımı birer tehdit olarak görürlerse ve onları bizden almaya kalkarlarsa

Tek korkum çocuklarıma birşey olmasıydı.Tek korkum buydu.İsterse Werenna beni öldürsün ama çocuklarıma hiçbir şey yapmasın.Onların ölümü beni kahreder

Bütün bunları düşünürken Lucas ellerimi tuttu ve yüzüme doğru baktı

"Onları kimse bizden alamaz korkma! Bunu izin vermem izin vermeyiz"

Gözlerimi onun gözlerine diktim

"Bunu yapabilir miyiz? Melek Heyetine,Evrenin en güçlü gruplarından birine karşı gelebilir miyiz?"dedim umutsuz bir sesle

"Biz ne tehditler yendik Gala...Unutmadın değil mi? Biz bu hayattan önce milyonlarca canavar yendik.Bizden önceki Element Nesli ile dövüştük ve kazandık.Onların yardımı bile yoktu...Bundan da kurtulacağımıza eminim"dedi Lucas

Gözleri bana cesaret verir gibi bakıyordu.Kafamı yanağımdaki eline yasladım

"Elimizden geleni yapacağız"dedim hafiften gülümseyerek

Lucas'ta benimle birlikte gülümsedi

"Emin olabilirsin"

Aniden bina sallanınca ikimizde koşarak odadan çıktık ve mağaranın yanına hızla gitmek için koşmaya başladık 

Yazardan;

Werenna uzun zamandır hiç kullanmadığı kanatlarını gererken gülüyordu.Artık çıkmıştı.Artık özgürdü

Tale ise Meleğe gülümseyerek bakıyordu

Bembeyaz renkli bir teni vardı.Saçları yanaklarına geliyordu ve saçları da açık bir altın rengindeydi.Gözleri badem şeklinde ve kırmızıydı.Burnu yoktu.Kanatları ise Melek kanatlarıydı.Kanatlarının uçlarında kırmızı renkli tüyler vardı.Üzeri ise çıplaktı ama bembeyaz ve biraz parlak bedeni neredeyse bedenini göstermiyordu

"Sonunda! O aptal hapishanemden kurtuldum!"diye bağırdı Werenna ve yüksek sesle kahkaha attı

Tale ise sevinçle gülümseyip,el çırpıp zıplıyordu.Werenna yavaşça ona doğru dik dik bakan Tale'a doğru yaklaştı ve şefkatli bir sesle konuştu

"Tabi senin yardımınla...Sen olmasaydın bunu tek başıma yapamazdım"

Tale ise sadece mutlulukla ona doğru bakıyordu.O onun isteğini yapmıştı.O artık özgürdü.Sıra ondaydı.Dileğini gerçekleştirme vaktiydi

"Şey...Benim isteğim-"

"Ah! Tabii tabii hatırlıyorum...Sana güçler verecektim ama dur..."

Werenna düşünüyormuş gibi yaptı sonra ise aklına hatırladığı bir şey gelmiş gibi alayla gülümsedi ve Tale'a doğru döndü

"Doğru ya! Ben güçlerini sana veremem"

Tale'ın o anda hissettiği sevinç bir buz dağına çarpmışcasına yok oldu ve paramparça oldu.Ona istediğini vermişti sıra ondaydı.Ne demek 'güçlerini sana vermem' vermek zorundaydı.Onunla böyle anlaşmıştı

Werenna ona alayla bakmaya devam ederken Tale ayağını sertçe yere vurdu

"Ama biz böyle anlaşmamıştık! Ben seni özgür bırakacaktım sende bana güçlerimi verecektin!"

"Hiç kimse daha güçleri çıkmayan birine güç veremez bunu böyle bil...Yeniden beni kurtardığın için sağ ol"dedi Werenna sesindeki alayı hiç bozmadan

Tale yere doğru çöktü ve sesli bir şekilde ağlamaya başladı.Çok fazla ümit etmişti.Dün gece neredeyse hiç uyumamıştı ama yine elinden gitmişti işte.Şans ona yaver gitmemişti.Ayrıca kandırılmıştı da...Tale yerde daha yüksek bir sesle ağlamaya devam ediyordu

Aniden biri ona sarıldı.Gözlerini açtığında kırmızı renkli bir kumaşla karşılaştı.Gözlerini sarılan kişiye diktiğinde ise annesinin gözleri ile karşılaştı

Kıvırcık saçları karışmış ve korkuyla büyümüş gözleri ona doğru bakıyordu.Annesi hızla nefes alırken Tale'ın yanağına dokundu

"Tale? İyi misin anneciğim? Sana bir şey yapmadı ya?"dedi annesi panikle

Tale ise gözlerini kapattı ve annesinin göğüsüne sarılarak ağlamaya başladı.Annesi ise saçını okşuyordu

"Anne...O bana yalan söyledi.Bana güçlerimi vereceğini söyledi ama vermedi! Ben onu serbest bırakacaktım o da bana güçlerimi verecekti ama vermedi!"diye ağladı Tale

Lucas ile Gala birbirlerine bakarken.Gala'nın korktuğu şey başına gelmişti.Tale bu işin içindeydi

Gala,evladının başını okşamaya devam etti.Biliyordu.Yavrusunu en zayıf yönünden vurmuştu.Yavrusu ise masumdu ne yapsın inanmıştı işte.Gala ona bu konuda kızamazdı

Ama şimdi uğraşması gereken çok büyük bir sıkıntı vardı

...