Red Dandelion

Chapter 5: First meet

"Sir Theo, magpapaalam po sana ako na uuwi this coming weekends. I need to buy my siblings groceries syaka kakamustahin ko na din po sila." Thursday na kasi at nakuha na niya ang unang sweldo. Balak niyang pakainin sa labas and mga kapatid at mamili ng groceries para sa mga ito. Tamang-tama naman na pumunta sa bahay ng big boss nila ito kaya minabuti na niyang nagpaalam sa personal kesa sa telepono. "Pwede naman. Magpaalam ka din kay Mr. Vaughn. Kahit di kayo nagkikita ang mahalaga nagsabi ka. Okay?" Tuwang-tuwa si Dion at pinayagan siya. " Okay po sir. Kakatukin ko nalang po siya mamaya. Syanga po pala. Wala na ba kayong ipapagawa sakin? Natapos ko na pong iencode yung files na binigay niyo kanina e." Maaga pa kasi. Wala pang alas singko ng hapon. Mga ala una kasi ito dumating. May iniwan lang itong files na pinaencode sa kanya tapos dumiretso na sa opisina ng boss nila. Kakalabas lang nito duon nang nagpaalam nga siyang uuwi sa kanila. "Wala na. Makakapagpahinga ka na. Ako man ay didiretso na din ng uwi. Ilang araw din tayong puyat dahil sa opening ng bagong resort. Tutal tapos naman na lahat ng preparations. Yung opening day nalang ang hihintayin natin." He looked really tired. Napaka hardworking mo naman kasi Sir e. "Okay sir. Thank you po. Ingat po pauwi and rest well." Hinatid na niya ito hanggang front door. Nang maisara ang pinto ay dumiretso siya sa kusina. Magiisang buwan na siya halos sa bahay na iyon pero hanggang ngayon di pa din niya nakikita ang tagalinis, tagalaba at tagapamalengke ng amo niya. Malinis ang buong mansyon. Pati ang garden at ang swimming pool sa likod ng bahay ay well maintained. Lagi ding may laman ang ref at pantry. Hindi nalang niya masyadong iniintindi ang mga bagay na iyon dahil busy siya sa trabaho. Ang iniisip nalang niya ay baka di lang talaga sila nagkikita dahil sa halos buong araw nasa kwarto niya siya at nagtatrabaho. Lumalabas lang siya pag kakain at pupunta ng opisina ng amo o kukuha ng supplies sa library.

Nagluto na ng hapunan si Dion kahit maaga pa. Naisip niyang kumain ng maaga. Tutal wala naman na siyang trabaho at naisip din niyang manuod ng anime habang nagpapaantok mamaya. Matagal-tagal na din siyang di nakakanuod dahil sa sobrang dami ng gawain na minsan madaling araw na niya natatapos. Unlimited pa naman ang internet at malakas pa ang signal. Matapos kumain at mahugasan ang pinagkainan ay dinalhan na niya ng pagkain ang boss nila. Pagkatok ay binuksan niya and pinto ng opisina. Syempre walang tao. Pinatong niya ang tray ng pagkain sa office table nito. "Sir, nandito na po ang dinner niyo." Malakas niyang sabi. Di naman siya umaasang may sasagot sa kanya. Magpaalam na din kaya ako? Mas maaga mas maganda. "Uhmm.. Sir, magpapaalam po pala ako. Uuwi po ako samin sa Parañaque this weekends. Bibisitahin ko lang po ang mga kapatid ko. Babalik din naman po ako ng Sunday ng hapon." Walang sagot. Napakibit balikat nalang siya. Akmang pipihitin na niya ang doorknob nang may marinig siyang pagbukas ng pinto. Napalingon siya sa pinanggalingan nito at nakita niyang may lalaking nakatayo at nakasandal sa hamba ng pinto malapit sa office table ng amo. He can't say any words at all. This man's presence is something to reckon. Masyadong malakas ang dating nito. Tall, dark, and gorgeous. Oo, gorgeous. Hindi lang basta handsome. He's too perfect just to be called handsome. Maganda din ang physique nito. Simpleng sweater at maong pants lang naman ang suot niya pero iba ang dating. Ito na ba si Mr. Vaughn?

"Dandelion." Napaangat ang tingin ni Dion nang marinig niya ang pagtawag nito sa pangalan niya. That's when their eyes met for the first time. Medyo pinagsisihan niya ang ginawang pagtingin sa mga mata nito. Para kasi siyang nalulunod habang magkahinang ang kanilang mga mata. Napansin niyang tila naghahabol na din siya ng hininga. Dumiretso ito ng tayo at nagsimulang maglakad palapit sa kanya. Siguro sa lakas na din ng dating nito at napaatras siya at napasandal sa pinto. Shit. Anong nangyayare saken? Bakit ganito ang reaksiyon ko? Takot? Hindi ako takot. More of... Intimidated? Nope, I don't think so. "Dandelion. Are you scared of me?" Narinig niyang tanong nito.  Isang hakbang na lang and layo nito sa kanya. He can smell his scent and it's kind of intoxicating. Nakakaaddict kumbaga. "Sir, you're too close. And to answer your question, no. I'm not scared." Which is true. He's not scared. "Nagulat lang po ako kasi this is the first time we met face to face." Dagdag niya pang paliwanag. "That's good then. I thought you'll be scared of me kaya di ako nagpapakita sayo." His boss said smiling. I'm a guy too but I don't know why I'm reacting this way. This is bad.

I think I won't be able to control myself anymore. This is driving me crazy. Just having him close to me is making me want to touch him. Red is now having a hard time controlling his self. Nang marinig niya kasing aalis si Dion di niya napigilan ang sarili niya. Nagpanic siya kaya di niya namalayan na binuksan niya ang pinto na nagkokonekta sa office at bedroom niya. And when their eyes met for the first time after all those years, he can't help but to approach him. Also when Dion said he's not afraid of him he's really happy. He just kept on staring down at him. He really wish he could read his mind. He badly wants to know what he's thinking about him. "You said you're going home this weekend?" He asked him still looking at him intently. "Yes boss. But I'll be back by Sunday afternoon po." Dion said also still looking back at him. He wanted to kiss him and make love to him right there and then and just make him forget it after but he's not sure if his ability would work on him when he can't even read his mind. He can't take any risk. He doesn't want Dion to hate him or get scared of him now. "Okay. No problem. You may leave now. Thanks for the food." That's the only thing he can say. He doesn't want him to go. But still he can't hold him back. He still has other things to do and people he cared for. Besides, it won't be that long. It's just that, since he's been around him for awhile Red would really miss him. Come on dude, it's just for a day and a half. You've waited for him more than that right? But still he's feeling lonely with the thought. "Okay thanks boss." Nakangiting sagot ni Dion. "Goodnight po." Dagdag pa nito sabay labas ng kwarto. How can that guy be so unfair? After showing me that beautiful pleased smiled paano pa ko magrereklamo? Walang nagawa si Red kundi mapangiti nalang din. It's just a day and a half anyway.

Dali-daling naglakad si Dion papunta sa kwarto niya. Pagsarang-pagsara niya ng pinto ay napasandal siya duon at napahawak sa dibdib niya. Ang bilis ng tibok ng puso niya. First time niya kasing makita ng harapan ang boss nila. "Ibig sabihin ba nuon lagi na din kaming magkikita ng harapan moving forward?" Malakas na naitanong niya sa sarili. Umalis siya sa pagkakasandal sa pinto at naupo sa higaan. "Ang lakas ng dating ni bossing. Lalaki ako pero iba ang epekto niya sa akin. Gandang lalaki grabe." Aminado siyang apektado siya ng presensya ng boss niya. Pero naisip niyang marunong lang siguro talaga siyang magappreciate ng kapwa lalaki lalo na kung kagaya ito ng boss niya. "Sikat siguro si boss sa mga babae. Mga ganung klase pa naman ang habulin."