dökülmüş beyaz lekeleri yıldızlar gecenin,
göğü kimden dinlediysen ona benzetirsin derdi mezarlıklar.
geceleri ölüler birbirine sarılırmış ısınmak için,
ellerine değen elleri
soğuktan tir tir titrerken bir kez daha doğma korkusuyla
göğü kimden dinlediysen
ona benzetirsin.
yürürken ayak izleri bırakmak ürkütürdü dolunayı
o yüzden başka bir ay doğurmadı uydusu dünyaya.
adem'in yalnız son duası gerçekmiş meğer,
derdi havva parmak boğumlarında ekşi bir tatla.
YOU ARE READING
havva âdem'i sevmiyor
Poetryhayat kadını ferrian her sabah kapısının önünde, babasının simitlerini satan hasta kız artha'yı görüyordu.
