havva âdem'i sevmiyor

çivi

sürrealizm freud'dan daha gerçek,
realizm hayattan daha hayalperest.
sallanan avizeler,
kırılmış dolap kapakları,
dökülmüş mermer kahveleri,
soyulmuş karanlık,
dağılmış ışık saçakları
güneş bir miğferi gecenin
derdi mezarlıklar ürküntüyle.

üç beş isim, birkaç rakam ve
ağıttan başka bildiği şarkı yok mezar taşlarının
sen konuştukça susuyor utangaç kuşlar gibi.
ve ölüm şarkısını kimden dinlersen ona aitsin derdi isa,
parmak boğumları alev alev kan kusarken.