[17]

58 8 12
                                    

His lips automatically formed into a smile while closing the distance between us. I frowned and took a step backwards.

His expression changed. "Why, Kierre?" He asked like nothing really happened.

"I should be the one asking that, right? Why? Why are you here?" My voice was calm but deep inside, I was bewildered.

What is he doing here? For what? For closure? For me, I don't need that anymore. Maybe before I was seeking for that but years already passed. My perspective already changed. I'm not that same girl anymore.

The girl who dearly loved him. The girl who's willing to do anything for her love one. The girl who waited but got her heart broken because of too much hoping. She relied on someone who is not really sure about her.

I'm not like that anymore and I will never be like that again.

I've read a quote saying 'Sometimes, not having a closure is already a closure.' and I would definitely agree on that.

But it really confuses me the reason why he's here. I don't understand him. He didn't do what he promised. He just left me hanging and found another woman, right?

"Come on, Kierre! Don't you miss me?" He playfully teased. One of my eyebrows raised by his question.

I really wonder, why do some people have thick faces?

"Is there a reason for me to miss you?" I sarcastically smiled. Nakita ko namang natigilan siya roon at ngayon ay nagseryoso na.

"I'm here to clear things up. We need to talk and I want you back." My lips literally formed an 'o' because of that.

"Wala na tayong dapat pag-usapan pa at hinding-hindi na ako papayag na makipagbalikan sa'yo," pinagkrus ko ang mga braso pagkatapos sabihin iyon.

Natawa siya na parang hindi siya naniniwala sa mga salitang namutawi sa aking bibig.

"Alam kong mahal mo pa rin ako, Kierre. H'wag na tayong maglokohan, tayong dalawa lang naman ang nandito," his confidence was really high.

Luminga-linga pa siya sa paligid upang siguraduhing wala talagang ibang tao bukod sa aming dalawa.

"Sa ating dalawa, ikaw lang naman ang manloloko, Bryzon." Lihim akong napangiti nang makita ang kaniyang naging reaksiyon. Nagsalubong na ang mga kilay niya at napansin ko pa ang pagkuyom ng kaniyang mga kamao.

Oops, I think I hit the spot. Sorry not sorry.

"Magpapaliwanag ako." Nakita ko pa ang paglunok niya.

"Hindi na kailangan. Ayos na ako, Bryzon. Bakit bigla ka na lang susulpot na parang kabute? Pagkalipas ng ilang taon, ngayon pa talaga?" Unti-unti na akong nakakaramdam ng inis dahil sa kaniya.

"Please, Kierre. Mag-usap tayo, sasabihin ko sa 'yo lahat. Mahal pa rin kita." Kung ako siguro 'yung dating Kierre, malamang sa malamang, kanina pa ako bumigay.
Pero hindi ko na hahayaang maloko na naman ako.

"Kalokohan. Do you think I will believe you?" Pagak akong natawa. Lalo pang lumungkot ang ekspresyon niya ngunit wala akong naramdaman para doon. Hindi ako nagpakita ng kahit anong emosyon.

Before he could utter a word, I heard a deep and serious voice behind me.

"Ely." That's already enough to make my heart raced.

Sinalubong ko ang madilim niyang mukha habang nakatitig kay Bryzon. Nakipagtagisan din ng tingin si Bryzon sa kaniya. Pakiramdam ko, ano mang oras mula ngayon ay susugurin na nila ang isa't-isa.

Is There a Lifetime? (Oliveros Series #1) Where stories live. Discover now