10

169 2 0
                                    

First

He looked intently at me, naghihintay sa sagot ko. Nasa baba na kami ng condo ko pero hindi parin ako bumaba ng kotse. Tahimik parin akong nakatitig sa mga mata niya, umaasa na hindi ako ipagtulakan palabas.

He licked his lips and patiently waiting for me to talk.

"I...i dont want to go home alone." i breathe deeply, nakapikit ang mga mata at takot na makita ang reaction niya.

I heard him sighed and nodded at me.
"Are you drunk?" i saw him clenched his jaw, hindi na ba talaga ako kapani-paniwala? Ayoko lang namang umuwi sa malungkot na condo ko.

"What do you mean?" i frowned and glared at him.

"You're making fun of me? Is this a prank?" he raised his brows, shotting me his accusing stares.

"I just wanted to be with you." ang tagal niya kayang nawala. Halos buong linggo na akong nakatambay sa condo ni Vale dahil nakakabaliw iyong pakiramdam na mag-isa.

"You are literally taking me for a hell of a ride with your emotions, Celene." he sighed and shook his head. Nakakunot naman ang noo kong tinignan siya. Ayaw niya sigurong makasama ako?

"Fine, i'll just go then." binuksan ko na iyong pintuan ng kotse at agad naman niya akong hinila.

"Ano na naman? Uuwi na nga ako." i sighed. His jaw moved, raising his brows as if doubting my every word. He is pissed. His eyes stayed onnme for a moment.

"Close the door." he sighed and started the car's engine. Napangiti naman akong tinignan siya habang nagmamaneho. Hindi ko na rin naiintindihan ang sarili ko, i just wanted to be with him all the time.

"You really have your ways to get what you want, huh?" his words make me smile. Is he spoiling me too much? I am becoming dependent of him. Wala akong ibang masandalan dito sa Manila lalo na at malayo sila mommy.

No ones spoiling me with luxurious and branded stuff since i moved here in Manila. I learned to realized the true value of material things. I stopped splurging on things that i didn't need. But this man beside me is spoiling me with his time.

My heart suddenly ache so bad that i just want to kiss him. I realized i didn't value him enough.

Ano na naman 'tong mga naiisip ko? Huminga ako ng malalim at tinuon nalang ang pansin sa mga naglalakihang building na nadadaanan namin. We're still in the middle of the busy city.

"We're not going to your house?" I frowned and lifted my gaze back to Lincoln. Iba iyong daan na tinatahak namin, malayo sa pinuntahan namin ni mommy dati.
"Your village?" i continued nang biglang lumiko ang kotse sa isang malaking building.

I asked to come with him cause i dont want to be alone in my condo. I missed my family so bad and i feel like having his mom around me will make me feel okay again since magkaibigam sila ni mommy. I just thought i needed a mother's warmth.

Home sickness is slowly killing me inside. Minsan talaga pag inaatake ako nito halos mababaliw na ako eh, nakatunganga nalang sa condo habang tanaw iyong maingay na daan. Kahit abala at maingay ang mundo parang nabibingi parin ako sa katahimikan.

"I am not going home to my mom's house tonight, i have my own place, Celene." hindi ko magawang itago iyong pagkabigo nang sinabi niya iyon. I expected to be around his mom tonight kahit saglit lang. I just badly needed a mom. Huminga ako ng malalim nang unti-unti na akong hinahabol ng emosyon.

"Oh! I thought we're going to the village." i nodded defeatedly. I felt his gaze on me kaya mas itinuon ko nalang ang mukha sa bintana at inabala ang sarili sa mga nadadaanang establishments.

Desire for Eminence (Dream Series #2)Where stories live. Discover now