Desire for Eminence (Dream Series #2)

18

Civil

"Mom, i dont wanna go." sinubukan ko namang pilitin si mommy.

"Dont worry about Rever, okay? Your business is a success! You should celebrate it, Celene." may ibinigay na invitation si Tita Ellen. They are finally opening their exclusive island! She wanted to invite mom as one of their clients to experience the High-end resort.

"Ikaw na ang pumunta doon, Celene." she told me that she's already tired travelling across the country because of our business. Gusto niyang ako nalang ang pupunta para hindi sayang iyong invitation ni Tita.

"The café..."

"Dont worry about it, dear." she chuckled and pat my shoulder before she went back to the pool. Naliligo kasi iyong mga bata.

"Your Tita will be excited to see you, Celene." i shook my head and sat on the sun lounger.

"I am not going, mom."

"You need that, dear. Give time for yourself to breathe. I know your priorities now are different from before but you dont have to be so uptight. Live a little, Celene."

Naging abala naman ako sa trabaho. Magsisimula na kasing dunagsa ang mga turista sa Isla, malapit na ang summer kaya unti-unti na ring naghahanda ang mga tao para sa Camp.

Ilang araw na rin akong sinusundo ni Lincoln sa café. Iyong magaling na kaibigan ko naman na si Athalia hindi na inuwi iyong kotse ko dito. Huling pagkikita namin ay iyong sa opening pa ng café.

Nagawa pa ngang mag pose for instagram na background iyong kotse ko!

I love you, bestfriend!

I roll my eyes when i read Athalia's message. Hindi pa siya tapos sa roadtrip niya, hayaan ko nalang daw siya mag-soul searching sa Isla. Aba! Pinamukha pa talaga saakin na heartbroken siya!

Celene: Umuwi ka na! Papasundo talaga kita kay Kaos diyan.

Athalia: Nah, he doesn't care. Hmm.., and my boyfriend is still out of the country.

Celene: Tseh! Balik mo na kotse ko! Uuwi na ako.

Athalia: Wait! Papunta na manliligaw mo.

Celene: Gaga!

Abala na sila Jose sa paglilinis ng café. Kaonti nalang din ang customer at ilang oras nalang ay magsasara na kami. Madilim na sa labas at medyo umaambon na.

"You almost done?" i jumped in surprise when someone suddenly stole a pecked on my cheeks. I lifted my eyes and i saw him settling down on the vacant seat in front of me. He chuckled and raised his brows, nakatulala pa akong nakatitig sa kanya.

"Mom said that you're going to the opening."

"Hindi pa sigurado." i answered boredly, intinuon naman ang mga mata sa mga papeles na nasa mesa. I still have to finish all of this paper works before i head home.

Bigla namang tumunog ang cellphone at wala sa sariling sinagot iyon habang tinatapos ang trabaho.

"Mommy--" i gasped and panicked, agad ko ibinaba ang tawag dahil sa takot. I saw him raised his brows, nagtataka at nakatitig saakin. Halos naibagsak ko ang cellphone sa mesa.

"Um... Excuse me. It's probably mom." i awkwardly smiled and walked inside the bathroom.

Shit!

"Mommy?" i heard my son's voice on the other line.

"Yes, baby?"

"I am eating dinner now, mommy. Why you are not home?" my heart suddenly throbbed hearing my son's voice. Naging abala ako sa trabaho at hindi na halos nakakapiling ang anak.
Iniiwan ko siya sa bahay kasama si mommy tuwing may lakad ako o kailangan ako sa café.