𝐢 𝐰𝐚𝐧𝐭 𝐭𝐨 𝐲𝐨𝐮

𝙨 𝙞 𝙭

Karol'

Annem bizi görünce ellerimi hemen çektim. Ruggero bundan bir şey anlamasa da hiç bozuntuya vermemişti, yani ben öyle düşünüyorum. Annem hiçbir şey demeden direkt olarak beni kolumdan tutup arabaya doğru sürüklemeye başladı.

Arkamı dönüp Rugge'ye baktığımda orada değildi, gitmişti. Beni bu kadar mı önemsemiyordu? Neyse o önemli değil! Demek ki kurallar haklıymış. Benim hatam!! Arabaya geldiğimizde annem çok bağırmadan konuşmaya başladı.

-Karol, kurallara neden uymuyorsun!? Uyman lazımdı son bir yılın kaldı neden dayanmıyorsun yeniden aynı şeyleri yaşamak mı istiyorsun?!

Dayanamadım ve bağırmaya başladım.

-Anne, yeter artık! Ben artık eski Karol değilim! Anla bunu tekrar kuralları koydurtacak hiçbir şey yapmayacağım. Kimseyle yatmıyorum ve yatmayacağım da! Hamile kalmayacağım yani bir daha! Lütfen artık kuralları siktir edelim! Ben artık dayanamıyorum!

Annem üzülmüş gibi bakıyordu ama ben onu umursamadan konuşmaya devam ettim.

-Artık bana karışma! Sürekli korumacı olma! Yoksa...

Derin bir nefes aldım, dolu gözlerimle...

-Yoksa ne Karol!? Beni tehdit mi ediyorsun!? İstediğini yapmakta özgürsün! İstersen onun yanına git istersen kal! Umurumda bile değil bundan sonra!

Annem arabasına bindi, sinirli bir şekilde kapıyı çarpıp arabayı çalıştırdı ve gitti. Bense arkasından kısa bir süre baktıktan sonra okula döndüm.

Herkes dersteydi, teneffüsü beklemeden sınıfa girdim, çantamı almak için sırama giderken hoca konuşuyordu fakat ben onu duymuyordum bile. Çantamı da alıp sınıftan çıktım ve okul çıkış kapısına doğru hızlı adımlarla ilerliyordum.

Ben giderken telefonum çalmaya başladı. Kim bu diye düşünürken ekranda yazan isimle daha çok sinirlerim bozuldu. "Rug" neden arıyordu? Daha fazla canımı yakmak için mi!? Açmayacaktım, ve zaten açmadım da.

Yürümeye devam ettim, yürürken bir yine telefonum çaldı tekrar arıyordu. Kapatsam yine arayacağı için açtım. Çok ruhsuz bir şekilde konuştum.

-Karol, neredesin?

-Ne istiyorsun?

-Karol ben sana ne yaptım! Michael'e kızgınsan bana niye kızıyorsun?

-Ya onunla ilgili değil! Ruggero... Konuşmak istemiyorum.

-Karol... Ben sana ne yaptım?

-Kalmadın.

-Ne?

Ağlamamak için kendimi zor tutuyordum cevap vermek istemiyorum bu yüzden telefonu kapatıp sessize aldım ve nihayet yolun sonuna gelmiştim. Gelmeye çalıştığım yer bir oteldi.

Otele geldiğimde hemen lobiye gidip bir oda rezerve ettim. Lobideki kadın benim moralimin bozuk olduğunu anladığı için benimle konuşmaya çalıştı. Ona da aynı soğuklukla cevaplar veriyordum.

-Hanımefendi, iyi misiniz?

-Sanırım.

-İsterseniz konuşabiliriz.

-Hiç gerek yok, teşekkürler.

-Peki, tamam ama ne zaman istersen konuşabiliriz.

-Teşekkürler.

Deyip bana verilen odanın anahtarını da alıp odama çıktım. Çıktıktan sonra yalnız olduğumu kendime söyledim.

"Duygularını rahatlıkla yaşayabilirsin Karol Sevilla! Sen özgürsün, özgür!"

Dedim ve hem acıdan hem de sevinçten ağlamaya başladığımda başımın ağrıdığını hissettim sonra sabah olana kadar uyanmamak koşuluyla kafamı yastığa koydum ve nihayet derin ve güzel bir uykunun kollarındaydım... Mutlu muyum? Hayır. Ama huzurlu muyum? Buna cevabım kesinlikle evet!

❦

Bölüm hakkındaki düşüncelerinizi buraya yazarsanız çok seviniriz...

Total Kelime:433