CHAPTER TWO

90 6 0
                                    

Gabriele sat back at his desk, with a huge Cheshire cat grin on his face. Napirmahan na lahat ng papeles at siya na ngayon ang may ari ng Vergara Corporation. He felt unbelievably good. Nakuha niya ito kay Joselito, without the man even being aware of what was going on.

Vergara knew his company was in trouble but he didn't know about the hostile take-over. Gabriele's victory felt so much better, knowing Joselito had walked into his former offices today only to be met by Gabriele's security.

He'd been tempted to be there, at umupo sa executive's chair para makita niya ng personal ang magiging reaction nito pero pinigilan niya ang sarili. Marami pa siyang pagkakataon para gawin iyon. Lumapit si Gabriele sa malaking bintana ng opisina, tinatanaw mula roon ang kalakhang Maynila. He always felt good when he acquired a new company but this one was different. This one was the pinnacle of everything he'd been working for over the past ten years.

May narinig si Gabriele na kaguluhang nagmumula sa labas ng opisina kaya iniwan niya ang bintana para malaman kung anong nangyayari. The man in question had barged in through his doorway kasunod ng kanyang secretary. "Sir, you can't go in there," pigil ng sekretarya na may pag aalala sa boses.

"It's okay Shai, I can handle this," sabat niya rito. Humingi ito ng tawad at nanatiling nakatayo sa may pintuan na tila hindi alam ang gagawin. "You can call security, I have a feeling Mr. Vergara will need to be escorted from the building once we are done talking," The smile never left his face. This confrontation was coming far quicker than he'd expected.

"Walang hiya ka!" sigaw ni Joselito sa kanya.

"It's good to see you again, Vergara," Gabriele said, never losing his cool.

"Gumagawa ako ng paraan para maisalba ang kompanya ko at malalaman ko nalang na ninakaw mo na pala to sakin! Wala akong kaalam alam!" the man continued to yell. He was so angry, his head was completely red and he could barely speak. Habang lalong nagaapoy sa galit si Joselito ay siya namang pagkalma ni Gabriele.

"I guess you should've run your business a bit more above ground and not left it vulnerable to a takeover," Gabriele said. Titigan siya ng lalaki na para bang gusto siyang sunggaban at sakalin. Gabriele looked over the man, who had seemed so much larger than life when he was still a teenager. The man now looked shrunken and old. It was satisfying.

"Napatakbo ko ng maayos ang negosyo ko ng mahigit apatnapung taon, gago ka! Pwede mong lokohin ang lahat pero ako hindi! Alam ko kung anong pinanggalingan mo at kilala ko kung sino ka!"

Nauubusan na ng pasensya si Gabriele sa mga narinig. He narrowed his eyes on the man who had changed his life. Alam niyang sinusubukan siya ni Joselito at hinding hindi siya pasisindak.

"Unlike you, Vergara, I kept a protective, watchful eye on my business. Maaring nagsimula ako sa mababa tulad ng sinabi mo pero may mga desisyon ako na nagpabago ng buhay ko. At ngayon uuwing talunan" he said, with a mocking smile.

Joselito actually lunged at him, as the security guards stepped into the room. Derek held his hand up para pigilan silang bitbitin ang lalaki. He wanted him to try and throw a punch. Gabriele was normally not a violent man but it would be his total joy to knock Joselito across his pathetic jaw.

David saw the look in Derek's eyes and quickly backed down. "Hindi pa ito ang huling pagkikita natin! Tandaan mo yan!" asik nito at hindi pa din umaalis.

"Security please escort Mr. Vergara from my building. At pakisabi sa front desk na hindi na siya pwedeng makapasok kahit kaylan dito building ko" Tinalikuran na niya si Joselito na parang isang bagay na walang halaga.

"Babalikan kita! Maghintay ka lang!," sigaw ni Joselito sa kanya habang hinihila palabas ng security. Gabriele continued to smile as he sat back down and once again looked over the papers that gave him ownership of Vegara Corporation.

GET EVENTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon