GET EVEN

CHAPTER SEVEN

Nagising si Destiny sa malakas na pag kalabog na hindi niya mawari kung saan nagmumula. She wasn't ever a morning person but the insistent pounding was putting her in a far worse mood than she normally woke up in.

Bumangon siya sa pagkakahiga at nagmadaling bumaba ng hagdan. Hindi na nag abala pang magsuot ng robe si Destiny para takpan ang lumang shirt niya at boxers. Kung ganito kabastos at kawalang modo ang nambubulabog sa kanya umagang umaga ng Sabado ay wala siyang pakialam kung hindi siya presentable na haharap sa taong yun.

Alam niyang nakakatakot ang buhok niya ngayon dahil para siyang bruha samahan pa ng maga niyang mata sa kakaiyak magdamag. Siguro matatakot kung sino man ang bwisita niya ngayon at hindi na uulit. May pagdadabog niyang binuksan ang pinto at sinigawan agad ang taong nasa labas na hindi pa tinitignan kung sino. "Anong ginagawa mo dito ng pagka aga aga at gusto mo bang sirain tong pinto ko?"

Napasinghap si Destiny nang makitang si Gabriele pala ang bisita. Hindi rin kaaya aya ang reaksyon ng mukha nito. Walang siyang ideya kung anong ginagawa ni Gabriele sa harap ng bahay niya ngayon lalo at Sabado ng umaga.

"Is that how you greet all your guests?" he asked, with a mocking smile.

"Una sa lahat, hindi kita bisita. Pangalawa, halos lahat ng tao na may konsiderasyon ay hindi mambubulabog ng ganto kaaga lalong lalo kapag walang pasok." irita niyang sagot kay Gabriele at walang pakialam kung bastos ang dating niya.

Destiny inhaled the scent of coffee and her eyes widened as she sought out the wonderful aroma. May hawak si Gabriele na dalawang take-out cups at naglalaban ang kalooban niya kung pagsasarhan niya ba ito ng pinto o kukunin ang dala niyang kape. She was wide awake now and wanted that coffee badly.

Gabriele had to fight the smile from coming across his features at the pure look of lust that came into her eyes as she spotted the coffee he was holding. Last minute decision niya na dumaan sa coffee shop at mag take-out ng kape. Kahit isang linggo palang silang nagkakasama sa trabaho, nalaman na niya agad na hindi kumpleto ang umaga ni Destiny kapag hindi nakakapag kape. Inaantay niya munang mangalahati ang mug niya bago niya ito kausapin.

Inabot niya ito bilang peace offering at sa sandaling iyon ay nakalimutan niya ang pakay niya dito. Agad naman kinuha ni Destiny ang kape atsaka lumagok at huminga ng malalim.

Naramdaman niya ang paghingang yun hanggang sa talampakan niya. Damn she could go from almost frightening to downright exotic in a split second. Gusto niya ang reaksyon ng mukha ng babae habang ninanamnam ang init ng kapeng iniinom at dahil don kaya tila naninikip nanaman ang pantalon ni Gabriele

"Um, thanks for the coffee. Makakaalis ka na. Bumalik ka nalang sa tamang oras." Destiny said and began shutting the door in his face. Nabigla naman si Gabriele sa pagpapaalis sa kanya na halos matamaan siya ng pinto sa mukha. Mabilis niyang naikalang ang paa kaya natigil si Destiny sa ginagawa. He looked at her like she'd lost her mind.

"I need to talk to you." he almost growled.

"Whatever it is, it can wait until Monday morning. I brought my work home and will have everything ready for you," she said with exasperation. Akala ni Destiny ay tungkol sa trabaho ang pagpunta ni Gabrirle. Sabagay ano pa nga ba ang ibang dahilan. Yun lang naman ang ugnayan nilang dalawa.

"I'm coming in Destiny. Kaylangan nating mag usap." seryosong sabi ni Gabriele. That tone had made more than one person back down and tremble. Napailing lang si Destiny na parang hindi natitinag.

"Whatever Gabriele. Sabihin mo na agad kung anong kaylangan mo para makabalik pa ako sa higaan. Antok pa ako. Anong oras na nga pala?" she asked. Destiny then turned towards her clock and gasped in outrage as she turned back on him. "Alas sais y medya palang pala!" sigas niya na tila hindi makapaniwala na sobrang aga siyang binulabog ni Gabriele., as if she couldn't possibly believe he'd dare to "at day-off ko pa!" patuloy niyang pagrereklamo.