The little sparkle In my life.

~H53~

Julia P.O.V

Na de ongemakkelijke groepsknuffel, komt Marthe op mij af en neemt mijn hand. Ze neemt me mee naar de keuken en ik volg iedere beweging die ze maakt. Als ze dichterbij komt bijt ik op de binnenkant van mijn lip. Ik sluit mijn ogen als ze mijn voorhoofd 'schoon' dept. ''Sorry'' Zegt Marthe zacht. ''Maar het moet echt even schoongemaakt worden..'' Vervolgt ze. Ik zwijg en speel met het elastiekje om mijn pols en staar naar mijn voeten. Als ik de kraan aan hoor gaan kijk ik even op en net veel later trekt Marthe mij in een knuffel. Voorzichtig sla ik mijn armen om haar heen en voor ik het door heb stromen de tranen over mijn wangen. Ik wil weg hier maar tegelijkertijd wil ik zoveel vragen stellen. Marthe streelt zacht over mijn rug en als ik iets wat gekalmeerd ben lopen we samen naar de woonkamer terug. Ik voel me zo zwaar ongemakkelijk. Maar ergens wil ik nu ook antwoorden. Ik loop direct naar Karen en nestel me in haar armen. Ik moet even het veilige gevoel terug hebben. Na ongeveer een minuut of 10 open ik mijn mond en sluit hem weer. Ik denk even na, bijt zacht op mijn lip. ''Mag ik iets vragen?'' Komt er dan zacht uit, maar net hard genoeg. De stilte in de kamer is verbroken en ik zie meteen 5 hoofdjes mijn kant op komen. Ik slik even en ga dan rechtop zitten. ''Hoelang weten jullie dit al?'' Ik kijk de kamer even rond, ik zie dat ze allemaal hard na denken. ''Hoe zijn jullie er achter gekomen?'' Vervolg ik dan. ''En waarom is mij niks verteld?'' Ik zwijg even staar naar mijn voeten. ''Is dit de reden waarom iedereen zo aardig tegen mij is?'' Vraag ik dan zacht en ik durf niet meer omhoog te kijken.

Marthe p.o.v

Als we terug in de kamer zijn gaat Julia direct naar Karen toe, ze kruipt in haar armen en zwijgt, net als iedereen. Ik staar wat ongemakkelijk naar mijn handen en kijk dan op als Julia begint te praten. Ze stelt de ene na de andere vraag. Ik denk even na en als Julia weer zwijgt en naar haar voeten staart kijk ik even naar Karen, Kristel, Hanne en Klaasje.. Ze zoeken allemaal naar de juiste woorden. Ik bijt even op mijn lip en besluit dat ik dan maar ga antwoorden. ''Ik weet dit sinds K3 zoekt K3 en zo ook Karen en Kristel.'' Ik zwijg even. ''Klaasje en Hanne zijn dit na de finale te weten gekomen.'' Vervolg ik. Ik stop even met praten en kijk de rest aan, Karen geeft mij een knikje dat ik door mag gaan. ''Ik ben hier achter gekomen omdat je heel veel dezelfde interesses hebt als Klaasje, maar buiten dat hebben jullie natuurlijk de zelfde achternaam.'' Ik neem even een pauze. ''Toen ik tijdens k3 zoekt k3 veel met Klaasje om ging viel mijn oog op haar achtergrond, een foto met haar zusjes. Ik moest eerst 3x kijken omdat ik dacht dat jij daar op stond.. Maar dat kon helemaal niet.. Toen is bij mij een balletje gaan rollen. Op de een of andere manier moesten jij en Klaasje verbonden zijn.. Ik ben jullie een beetje gaan vergelijken en bij een van de interviews viel het kwartje op zijn plaats. Na een van de interviews werd Klaasje geroepen, Klaasje Meijer..'' Ik zwijg even en kijk naar Hanne en Klaasje die zich meteen dat moment voor zich kunnen halen. ''Om de een of andere manier schoot ik in paniek bij het horen van Meijer, ik dacht meteen aan jou en heb dan ook luidop jouw naam geroepen Julia, voor ik de ruimte verliet.. Vanaf toen werd alles me duidelijk.. Samen met Karen en Kristel ben ik dit gaan uitzoeken omdat we moesten weten hoe het zat..'' Ik stop even en kijk hulpzoekend naar Kristel en Karen.. Zonder dat ik het doorhad stromen de tranen over mijn wangen.

Karen p.o.v

Als Marthe, Julia mee neemt naar de keuken weet ik eigenlijk al wat ze gaat doen. Marthe is altijd zo bezorgd om Juul.. Het is eigenlijk net of die 2 zusjes zijn.. Ik glimlach even bij dat idee. Als ze terug komen komt Juul direct op mij af en kruipt in mijn armen. Ik houd haar stevig vast en leg mijn hoofd tegen die van haar. Als Julia met vragen komt.. Die ik maar al te goed snap.. Het verbaasd me trouwens hoe rustig ze hier over is. Ik denk dat als ik haar was ik echt mega kwaad zou zijn.. Ik kijk de rest even aan en zie dat Marthe dan het aangaat om antwoorden te geven. Ik kijk haar een aan en luister naar wat ze verteld. Als Marthe ons hulpzoekend aan kijkt bijt ik even zacht op mijn lip. ''Toen we dachten te weten zijn we gaan rondbellen.. We hebben officiële documenten opgevraagd waar uit is gebleken dat jij en Klaasje zusjes zijn..'' Zeg ik zacht. ''We hebben dit direct aan Marthe verteld, maar omdat dit tijdens k3 zoekt k3 was hebben we het ook voor Klaasje stil gehouden..'' Ik kijk even naar Julia en dan naar Klaasje. ''Na de finale, toen jij backstage was wist Klaasje dit ook niet. Ze was er echt van overtuigd dat ze Marlon zag.. Marlon is een van de zusjes van Klaasje, en Julia jij bent haar tweelingzusje..'' Zeg ik rustig. ''Dit is waarom Klaasje zo in de war was.. Ze wist niet dat jij het was.. Toen Klaasje hier achter kwam hebben we samen gekeken naar wat het beste zou zijn voor jouw..'' Ik zwijg even. ''Jij had het al enorm zwaar en je zat midden in een traject om gelukkiger te worden.. We wilden dat niet verpesten.. En we weten allemaal dat dit niet de juiste aanpak was, dat je er vroeg of laat achter zou komen.. Maar we hadden gehoopt dat we je dit konden vertellen in een gesprek..'' Ik kijk even naar Juul en dan na de andere. ''Maar ondanks dat het nu niet gegaan is zoals we graag hoopte, ben ik blij dat je het weet..'' Vervolg ik. ''En lieverd, weet dat ik er altijd voor je zou zijn, ik hou echt van je..'' Zeg ik en kijk haar diep in haar ogen aan. ''Je bent echt als een dochter voor mij..'' Zeg ik zacht. ''Vergeet dat niet Julia, nooit.'' Ik kijk haar aan.

Julia P.O.V

Als Marthe begint met praten zwijg ik. Ik staar na de grond en laat ieder woord op me inwerken. Ik zeg dan ook geen woord en luister gewoon rustig. Als Marthe stopt met praten kijk ik niet op of om. Ik voel dat iemand anders nu gaat praten.. Als Karen begint met praten kijk ik haar kant op. Bij haar laatste zinnen kijkt ze me diep in mijn ogen aan. Ik zie aan alles dat ze meent wat ze zegt. Ik glimlach zwakt en sla mijn armen om haar heen. ''Ik hou van je'' Fluister ik zacht zodat alleen Karen het kan horen. Ik knuffel haar stevig. Ik ben oprecht blij dat Karen in mijn leven is gekomen. Ik heb eigenlijk nog zoveel vragen, maar tegelijkertijd ben ik op. Ik leg mijn hoofd op Karen haar schouder en sluit mijn ogen. ''Karen kunnen we zo naar huis?'' Vraag ik dan zacht. Ik ben enorm moe, dit alles heeft me zoveel energie gekost. Na ongeveer een kwartier staan we dan eindelijk op. Ik geef Kristel een lange, stevige dikke knuffel en daarna Hanne, Klaasje en Marthe een knuffel. Samen met Karen verlaat ik Klaasje haar appartement. Eenmaal in de auto leg ik mijn hoofd tegen het raam en zodra Karen begon met rijden viel ik in slaap.

~~

Vinden jullie de hoofdstukjes lang genoeg? Of te lang? Of te kort?
~~

Hoe zouden jullie reageren? Welke vragen zouden jullie nog hebben? Of juist geen vragen?