VETERİNER - bxb

²

Ben bir salaktım. Hayatımda ilk defa gördüğüm bir insanı eve alacak kadar hemde. Fakat o an vicdan mı yaptım bilmiyorum küçük bir yara olduğu için hastahaneden daha mantıklı gelmişti evim. Tabii bu çocuğu getirince babamla olan işlerimi askıya almak zorunda kalmıştım ve bunun hakkında büyük bir azar yiyeceğimi biliyordum.

Eve geldikten sonra adam baygın halde yatarken Jungwoo'yu arayıp anlatmıştım olayları. Çok zaman geçmeden o da gelip yanımda benim de sabahtan beri yaptığım gibi sessizce oturarak baygın adamı izlemişti.

Yatakta bir hareketlilik oldu. Bakışlarım oraya kayarken ayağa kalkıp her yeri morluk içinde olan adamda gözlerimi gezdirdim "Daha iyi misin?" diye sorduğumda bana şokla bakakalmıştı.

"Nerdeyim amına koyayım" diye söylendikten sonra olduğu yerde doğrulup ayağa kalktı. Kaşları çatılmıştı ve bizi dikkatlice inceliyordu. En sonunda üçlü bakışmalarımızı bitiren Jungwoo olmuştu. "İyi benzetmişler yalnız fazla hareket etme bence." demişti adama. Adam çatık kaşlarını dahada çatıp sinirle cevap vermişti "O veteriner bozuntusunun adamı değil misiniz lan siz" diye yükselmişti bizimkine. "Veteriner bozuntusu? Neden bahsediyorsun sen" Jungwoo'da ayaklanınca kolundan tutup yanıma otutturdum. Ortam iyce gerildiği için "Bugün gittiğim adamdan bahsediyorsun sanırım ama biz onu tanımıyoruz sadece seni kötü hâlde gördüm, yardım etmek istemiştim.." dedim.

Kaşları yavaşca gevşerken suratında rahat bir ifade oluşmuştu derin bir nefes alıp ayağa kalktı "Teşekkürler o zaman, gideyim artık." Yürürken hâlâ sendeliyordu. O adamlar her kimse çocuğu bayağı iyi benzetmişlerdi. Buraya getirdiğimde baygın olduğu için akşama kadar anca ayılmıştı.

Adam birkaç saniye sonra geri odaya girdi bakışları bana dönerken "Bu evde kaybolmuyor musunuz lan siz? Çıkış nerede bulamadım." diye homurdandı. Gülümsedim ve ayağa kalktım. Evin çıkışına yürürken beni takip ediyordu. Normalde fazla argo kelimeler kullanmazdım ama bu adamın her cümlesinde bir sokak ağzı vardı. Garip, ilk defa bundan rahatsız olmamıştım.

"Buraları biliyorsun değil mi istersen götürebilirim geri." belki o 'veteriner bozuntusunu' da görürdüm. Neden bilmiyorum ama adamı merak etmiştim.

"Biliyorum kendim giderim, işine bak." diye atarlı bir cümle kurduktan sonra kapıyı sertçe kapatmıştı. İyilikte yaramıyordu adamlara.