Benliğini kaybetmiş, adını bile unutmuş, gencecik yaşında boyundan büyük acılara boğulmuş, kendini kirli sanan bir kadın.
İstediği her başarıyı elde etmiş, mükemmel bir hayata sahip olan, her istediğini gerçekleştirmiş bir adam.
Kader bu iki hayatı...
Yerde öylece uzanırken boş gözlerle tavanı izliyordum. Ne üşüyen bedenim ne de ağrımaya başlayan belim umurumda değildi.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Saatler önce Erdi denen şerefsiz işini bitirip, defolup gitmişti. O gittiğinden beri sessizce iç çekip tavanı izliyordum.
Artık gözyaşım akmayacak hale gelmişti ve ben baktığım boş tavanda geçmişi izliyordum. Bana çok uzak bir hayal gibi gelen mutlu günlerimi düşünürken ağlamak istiyordum ama yapamıyordum.
Her defasında olduğu gibi bir kez daha nedenleri ve niçinleri sorgularken yine hepsi cevapsız kalmıştı. İçim kocaman bir soru yumağı ile öylece kalakalırken zorla bedenimi yerden kaldırdım.
Her yanı sızlayan bedenimi banyoya attığımda hızlı bir şekilde kaynar suyun altına girdim. Yerde yatmaktan üşüyen bedenim titrerken hızla elime lifi alıp duş jeli döktüm.
Derimi kazımak ister gibi liflenirken durduğunu düşündüğüm yaşlar yeniden süzülmeye başladı. Her keseleyişimde kaderime lanetler okurken dakikalarca bedenimi arındırmak için liflendim.
Ne bu kullandığım şampuanların ne de derimi kazıyan kesenin beni temizlemeyeceğini biliyordum ama elimden başka bir şey gelmiyordu. Mecburen aldığım nefeslere bir son verip komple kurtulmak istesem de, ailem elimi kolumu bağlıyordu.
Sırf onlar iyi olsun, canları yanmadan yaşayabilsinler diye dediklerini yapmaya, bu lanet kadere boyun eğmeye mecburdum.
Sonunda ruhum bir nebze de olsa sakinleşince saçlarımı yıkadım. En azından bedenimi o iğrenç dokunuşlardan arındırdığıma emin olunca duştan çıktım.
Üzerimi giyindikten sonra ıslak olan saçlarıma havlu sarıp kaldığım odaya girdim. Yatağın içine kendimi attığımda gözlerimi sıkıca yumup cenin pozisyonu aldım.
Kendimi tüm bu olanlardan korumak isterken gözümün önünde annem vardı. Beni özenle yıkadığı, saçlarımı severek kuruttuğu ve masallarla uykuya dalmamı sağladığı günler aklıma gelirken yeniden ağlamaya başladım.
Nasıl bu hale gelmiştim ben? Ne yapmıştım da hayat bana yaptığım şeyin diyetini bu şekilde ödetiyordu? Bu güne kadar kimseye tek bir kötülüğüm olmamışken çektiğim bu ceza neyin nesiydi?
Beynim bunun gibi milyonlarca soru ile dolup taşarken öylece ağladım. Bedenim yorgunlukla uykuya dalana kadar aklımda hep nedenler vardı.
***
Uykudan uyandığımda bir süre boş zihnimle nerede olduğumu anlamaya çalıştım. Yavaş yavaş kendine gelen zihnim bana olanları hatırlatırken sanki saatlerce ağlayan ben değilmişim gibi gözlerim doldu.
Yatakta sırt üstü dönüp öylece kararan odada bakışlarımı gezdirdim. Ne kadar zamandır uyuyorsam hava kararmış, odayı da tıpkı içim gibi karanlığa boğmuştu.
