Part (6)

6.4K 587 11
                                        

Zawgyi

ေနာက္က်ေနေလာက္လားဆိုတဲ့အေတြးနဲ႔ လြယ္အိတ္ကိုတစ္ဖက္သာလြယ္၍ ေဟာခန္းကိုအေျပးသြားရသည္။ ဒီေန႔မွေနာက္မက်စဖူးေနာက္က်ေနေတာ့ အားနာမိသည္။ တကယ္ေတာ့ ေက်ာင္းခ်ိန္မွီေအာင္ အိမ္ကေစာထြက္လာကာမွ လမ္းတြင္ ကားခ်င္းပြတ္မိ၍ ေမာ္ေတာ္ပီကယ္ႏွင့္ ေနာင္ဂ်ိန္ခ်ေနရေသာေၾကာင့္ အခ်ိန္က ကိုးနာရီ ငါးမိနစ္....။

" အမေလးဗ် "

ေဟာခန္းကိုအဝင္မွာ ထြက္လာတဲ့လူကိုအ႐ွိန္နဲ႔ဝင္ၾကံဳးမိေတာ့သည္။ စာအုပ္ေတြအကုန္ ၾကမ္းျပင္ေပၚက်ကုန္သလို သားသားကလည္းဖင္ထိုင္လ်က္ေလး...။

" နင္.. နင္ဘယ္လိုလုပ္လိုက္တာလဲ အေ႐ွ႕မၾကည့္အေနာက္မၾကည့္နဲ႔ "

တိုက္မိတဲ့သူက မိန္းခေလးျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ အလြန္အားနာသြားမိသည္။ သူမကလည္း ေျမႀကီးေပၚပံုပံုေလးက်ေနကာ စိတ္ဆိုးေဒါသထြက္ေနဟန္ မ်က္ႏွာေလးနီရဲေနေလသည္။

" ေတာင္းပန္ပါတယ္ဗ်ာ ကြၽန္ေတာ္အရမ္းေနာက္က်ေနေတာ့ အမကိုမျမင္ပဲဝင္တိုက္မိတာပါဗ် ၊ ဟို ကြၽန္ေတာ္ထူေပးပါ့မယ္ "

" က်စ္! မလိုဘူး "

သူမက လက္ကို တြန္းဖယ္ကာ မၾကည္ၾကည့္ၾကည့္ေတာ့ သားသားလည္း စိုးထိတ္သြား၏။

" ဒါဆိုလည္း စာအုပ္ေလးေတြျပန္ေကာက္ေပးပါ့မယ္ဗ် "

" တိမ္လႊာ ဘာျဖစ္တာလဲ ထိခိုက္သြားတာလား "

သားသား စာအုပ္ေလးေတြေကာက္ၿပီး ဟိုအမကိုေပးလိုက္သည္။
သူေၾကာင့္ သူမ်ားတကာနာက်င္သြားတာမို႔ သားသားမွာမ်က္ႏွာငယ္ေလးႏွင့္။
လနယုန္ဆိုတဲ့အကိုက သူ႔အားမ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ၾကည့္ေနသည္မို႔ လြယ္အိတ္ကႀကိဳးစကိုတင္းေနေအာင္ ဆုတ္ကိုင္လိုက္မိသည္။
ဒီအကိုႀကီးက ႐ုပ္ေခ်ာေပမယ့္ တကယ္ေၾကာက္စရာေကာင္းတယ္ ၊ သူ႔အနားေရာက္ရင္ သားသားရဲ႕ရင္ေတြက တဒိန္းဒိန္းခုန္ကာ တုန္ရီလာတတ္၏။

" မင္းကဘာလို႔ေနာက္က်ေနတာလဲ "

" ေတာင္းပန္ပါတယ္ဗ် ေတာင္းပန္ပါတယ္ ေနာက္ဆိုေနာက္မက်ေတာ့ပါဘူးဗ် "

နယုန္က ေၾကာက္ေၾကာက္လန္႔လန္႔ႏွင့္ သူ႔ေဘးကျဖတ္ကာ ေျပးဝင္ေတာ့မယ့္ေကာင္ေလးရဲ႕လက္ေမာင္းကို ဖမ္းဆြဲလိုက္သည္။

 " နယုန္ " (Completed) Opowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz