Kabanata 38 (What just happen?)

24 11 0
                                    

#LHNG38

“Dela Fuentes, Jaylyord," hindi ko namalay na tinawag na pala ako. I was focused on something chika that my friends talked about.

I excuse them before I go to the stage where the photographer was there. College of Business Administration ang nakaschedule for pictorial kaya medyo occupy ang buong admin building. 

Lumapit na ako para kuhanan na ng litrato. Nakaayos naman ako habang suot ang graduation outfit o tuga na itim at may kulay green na pang itaas.

The scent of graduation day is coming.

After four years of studying ay ito na talaga. May mapapatunayan na ako sa mga magulang ko. Not only my family but also to all people who believe in my capabilities.

Nakaupo ako sa isang silya. Kung anu-ano ang ginawa ng photographer sa akin. I smiled and everything.  Hindi naman kailangan na pangit ako sa pictorial kaya need ko na maganda ang kalalabasan ng mga picture ko.

There's also a saying na ipa-photo booth.

We are allowed to write the saying we want. However, it will be used for inspiration,  for clout, or just for fun. My saying goes like this.

“Love has no reason, when asked ‘WHY’ the answer is ‘I DON’T KNOW… JUST FEEL THE PROCESS,’ because love does not come from our mind, it came from our heart to ignite.”

The photographer took me.

I smiled at the camera, as I all remember the memories I’ve been through. Parang ang dali ng panahon. Parang ang isang taon ay isang buwanan lang. The struggles,  commitments, and cramming are all worth the wait. This is not the day but the past to mesmerize.

“Tapos na pala si Jay, ano patingin nga ng kasabihan mo,” sambit ni Pearl. “Wow! Ang cool,” dagdag niya at saka napahawak pa sa bibig na parang gulat na gulat.

Oa.

“Tsk,” sagot ko naman. Kasi alam ko na ganyan talaga iyang babaeng 'yan. Sanay na rin akong ganyan siya, so no need to adjust. Kasi nakakaadjust naman ako kahit minsan.

What’s the friends are for?

Kung hindi ako marunong mangilatis at makiramdam ng dapat na maramdaman. Hindi ko sila magiging kaibigan. They're the reason I keep moving.

That's why I am blessed to have them because I know that they are here for me even in my lowest point of life.

Kinuha ni Pearl ang White board ko at pinapabasa sa iba pa naming kaklase. Siya pa ang may gusto. Tsk! Parang bata. Napangiti na lang ako dahil noon may crush pa ito sa akin pero ngayon ay parang wala na talaga. Mukhang nakamove on na talaga at nakaget over na sa akin. Kasi hindi rin naman niya ako masisisi kung ganito ako.

In my surprised...

Jet, hold my hand... he entwined our both hands. While caressing it. Kasalukuyang na siyang tinawag sa harap.

“Frosca, Grive Jet,” tawag ng photographer sa kanya. Mukhang wala naman siyang narinig dahil nasa akin lang ang focus niya.

Parang may sarili siyang mundo na ako ang dahilan? Parang ganun lang talaga.

“Hubby, tinawag ka na,” mahina kung sabi saka niya hinakikan ang kamay ko. Kaagad naman siyang tumayo at pumunta sa harap para makuhanan.

Pansin ko lang kay Jet parang iba na naman ang pakikitungo niya sa akin.  I maybe blind on what's gotten on him. If he refuses to say that to me then it's his choice.

I don't really mind if he wanted to submerged all his problem. I always reminded him that I'm here not just his lover but a friend that will look for him.

 Love Has No Gender ✓ (BL Series #1)Where stories live. Discover now