~𝚂𝚣𝚘́𝚜𝚝𝚊 𝚣 𝙰𝚏𝚝𝚘𝚗𝚘́𝚠~

10. Oszust

Pov. Sky Afton

Weszłam do domu. Wszystko mnie bolało, w dodatku moje ubrania były przemoczone do suchej nitki. Byłam cała poobijana, miałam praktycznje wszędzie jakieś rany.

Gdy tylko zamknęłam drzwi wejściowe, od razu przybiegłga mama. W jej oczach widziałam strach. Strach, którego dawno nie widziałam. Ten, który towarzyszył jej, podczas wkładania jej do animatronika.

Za nią był tata. Z jego oczu nie mogłam nic wyczutać. Ale z jego twarzy tak. Strach, ale i współczucie.

Moja rodzicielka podeszła do mnie i chwyliła mnie za ręce. W jej oczach pojawiłi się łzy.

- S-sky...- wytarła lekko stróżkę krwi płynącą z moich ust. Nagle złapał mnie ostry kaszel. Zaczęłam kaszleć krwią.

A to wszystko zaczęło sie od wyjścia na zakupy z Adrianem...

~~~~~(Godzine wcześniej)~~~~~

- Ale zobacz, mogłas kupić tamte dwie bluzki i jeszcze starczyłoby ci na jedzenie!- powiedział Adrian.

- Co ja poradze że moja szafa to w połowie bluzy- potargałam jego włosy.

- Sky!- zabrał moją ręke, a ja zaczęłam się śmiać- Wiesz ile ja je ukladałem?!- krzyknął, a w naszą strone odwrociło się chyba 5 osób. Adrian zaczął układać te włosy.

- Oj tam nie przesadzaj- poklepałam go po ramieniu i poczęłam iść przed siebie.

- No ale zaczekaj!- podbiegł do mnie.

Szliśmy i rozmawialiśmy chyba na wszystkie możliwe tematy. Zaczęłam dobrze sie dogadywać z Adrianem. W końcu byliśmy niedaleko mieskzania Adriana. Spojrzałam na zegarek w telefonie. 17.35. Jeszcze mnie rodzice nie zabiją, miałam być w domu o 18.

- To tutaj!- wskazał na klatke schodową. Wyłaczyłam telefon i schkwałam go do torby. Adek podszedł do drzwi by wpisać kod.

Gdy go wpisywał, usłyszałam kroki za sobą. Odwróciłam się. Widać było że dresy przyszły coś odwalić. Zignorowałam ich i odwróciłam się w stronę Adriana.

I to był błąd.

Przedemną był nóż. Trzymany przez Adriana.

- Umm Adek? Co ty robisz?- spytałam z lekkim rozbawieniem zmieszanym ze strache.

- Ponoć Aftonowie nie mogą umrzeć drugi raz- poczułam jak dwie silne ręce trzymają mnie za obydwa ramiona. Wypuściłam rzeczy z rąk. Moim ciałem zawładnął strach.

Przed moimi oczami ukazały sie najgorsze scenariusze. Zabiją czy tylko pobiją? Okradna, czy zgwałcą? Nie wiem.

Zaciśnęłam mocno oczy. Bałam się.

Poczułam mocne uderzenie w brzuch. Skuliłam się na tyle, na ile pozwoliły mi trzymające mnie ręce. Otworzyłam oczy, do ktorych napłynęły łzy.

- A taka odważna byłaś gdy przyszłaś do mnie w tamtą noc- Adrian chwycił mój podbródek i dość gwałtownie podniósł. Spojrzałam w jego oczy. Wyrażały czystą żądze i satysfakcje.

- Czego chcesz...- zapytałam się szeptem. Odpowiedzi nie dostałam, lecz w zamian zarobiłam mocne uderzenie w szczęke.

- Twój ojciec zabił kiedyś moją siostrę...- powiedział. Nagle upadłam na ziemię.- Kojażysz może Amelię Fisher?- to imię i nazwisko... Wszystko zaczeło powoli sie układać.