When Love and Hate Collide [Completed]

Chapter 1: Once Upon A Writer

ARANYA

Tulad ng normal na nakagawian sa isang paaralan, ang lahat ng mga mag-aaral ay isa-isang nagdatingan para makuha ang kanilang pakay.

Hindi mo naman agad masasabing edukasyon ang habol nila dahil kung kakalikutin mo ang utak ng bawat estudyante sa Mendel High, siguradong hindi ang makatapos ng pag-aaral ang una mong makikita.

Ang iba ay makita ang mga dati o kaya ay maghanap ng bagong kaibigan, ang iba naman ay gustong makahanap ng puwedeng maging pansamantalang kaharutan o kaya pwedeng gusto lamang takasan ang mga gawaing bahay (pero mukhang imposible dahil siguradong ang lahat ng nandito ay may kanya-kanyang mga katulong).

Pero sigurado naman akong lahat sila ay gustong may matutunan. I mean, what is the use of the teachers busying themselves to collect knowledges for others right?

Looking at the students passing through the corridor is the most interesting thing for me and hearing their conversations just turns my sensibility to the environment.

Whenever I sit on the balustrade at the side of the corridor, I always wander at my schoolmates and watch how they interact everyday. How girls and boys talk to each other and how they laugh. If I can even hear their conversation, I would have listen carefully.

"Psst! Ara! Andiyan ka na naman!" A familiar call immediately caught my attention and turn to see a friend walking over to come. Nakapameywang ito na parang supladang kapit-bahay habang naglalakad palapit.

"Trip mo talagang tumunganga no? Tara na. Ang aga mo lagi pumasok pero nakatunganga ka lang diyan." Agad na hinila ni Tory ang kaliwang braso ko at dali-daling naglakad habang hawak ako diretso sa classroom.

It only took us a minute to reach the class since ilang hakbang lang naman ang layo mula sa puwestong inuupuan ko. Tory immediately open the door while still holding my wrist as we enter the classroom, gaining all the attention of the half number of students in our section.

"Hi fans!" Bati ni Tory habang kumakaway na parang lakambini sa lahat bago muling hinila ako papunta sa puwesto kung saan kami nakaupo.

Laking pasalamat ko dahil pinagtabi kami ng aming adviser. Si Tory lang kasi talaga ang nakakausap ko dahil hindi ko hilig makihalubilo sa iba. Kahit pa sobrang ingay ni Tory ay kaya ko iyon tiisin kaysa sa makipag-usap sa mga plastic na babae dito.

"May assignment ka na?" Muli akong napatingin sa kanya na ngayon ay nakaupo na rin sa upuan ngunit abala sa paghalughog sa kanyang backpack.

Mukhang hindi na naman niya nagawa ang dapat gawin. Kahit kailan talaga, tamad gumawa ng assignment itong si Tory!

"Wala." Tugon ko kahit pa iyon ang rason kung bakit ako hindi nakapag-update ng istorya ko sa Wattpad.

I have to finish my assignments and it took me almost 3 hours to complete them all. Gusto ko pa sanang magsulat kaya lang ay mabigat na talaga ang talukap ng mga mata ko.

"Weh? Sa itsura mo kasi ay parang hindi ka namomroblema. Baka nakakalimot ka na kayang lumamon ni sir Albert ng tao?" Nang makuha ang kanyang notebook ay marahas niya itong ibinagsak sa lamesa ng arm chair.

I just shrugged my shoulders at her before leaning on my chair and just hear her asking some classmates of ours to copy their assignments. I do not want her to copy mine anymore. Just this time.

Since I had everything done last night, I just slip my hand inside my skirt pocket and take my phone to finally finish last chapter of my book.

Finally! After 5 months of staying up all night just to write my 8th book, I am about to finish it. Those cold and sleepless nights where I keep on typing while wearing my anti-radiation glasses. Those nights where I spent 2 hours to write almost 6 thousand words while eating a lot of chips and drink 2 cans of cola. Well I am not planning to stop that habit though. I love the way I do my usual routine.