"B-baran b-ben.." dedim ve öylece sustum. Konuaşamazdım konuşmaya hakkım mu vardı sanki? "NEDEN BANA DAHA ÖNCE SÖYLEMEDİN!? NEDEN!?" Diye sordu. Gözlerinden adetâ ateş fışkırıyordu. "S-söyleyecektim..A-ama.." dedim ve yine sustum. Gözyaşlarıma hâkim olamıyordum. "Ne ama ne! AMA NE ALİN!" Dedi bağırarak. Elindeki telefonu bir hışımla duvara fırlattı. "Ö-özür d-dilerim.." dedim kekeleyerek zar zor. "Özür dileme Alin..Özür dileyeceğin kişi ben değilim.Ölen bebeğimizden..özür dile" dedi tok bir sesle. Bebeğimi kaybetmiştim. Ben.onu.öldürmüştüm. Nasıl biri olmuştum ben böyle...Yaşadığım cennet cehenneme dönmüştü. Artık Güneş'i söndürün. Çünkü; öldü bütün umutlar..Ve benide ölen umutlarım ile birlikte toprağa gömün.Sönsün bütün ışıklar...