Seeking Serendipity

Kabanata 06

Kabanata 06

Paper

I don't know If he's still joking or mocking my words but for a moment I want him to be my friend... We're having a the same trail in life. Nawalan rin siya ng mahal sa buhay gaya ko.

"I want you to be my first friend in this town, Aleng." he grinned from ear-to-ear.

His larks towards me came back again. I mentally rolled my eyes.

"I can also concurre your degree in inclination, from your love in arts up to your obsession in the universe. Mahal na mahal ko ang sining." diretsong pagkakasabi niya.

His brown eyes twinkled like a star as If he finds something unique. Nababasa ko rin sa mga mata niya ang kaniyang himalingin sa sining.

"Pinakaayaw ko ng maingay na tao," I directly told him.

"Okay," aniya.

But It feels like he doesn't know what I'm pertaining of. "Ugh, Nakakairita ka talaga kahit kailan!"

Iritado akong tumalikod sa kaniya at umalis na. I feel bad for not saying goodbye to Sean. Pero baka alam niya na rin na may asungot na sunod ng sunod sakin.

"Aleng, You're really good at walkouts, huh? Aleng walkout." he joked.

"Wow, kina-career mo talaga ang pagtawag sakin ng Aleng nuh?" I sarcastically asked.

He nodded. "Kaibigan naman kita diba? Kaya okay lang yan Aleng."

Kakasabi ko lang na ayaw ko ng maingay. E, ano nga ba ang aasahan mo diyan, Lauren? Ngayong araw pa nga kayo nagkasama pero kung umasta parang close ko.

"Alam mo bang nakakabasa ako ng isipan, Aleng?" his boyish grin flashed more as he say it.

"Talaga? Sige nga basahin mo nasa isip ko."

Bwesit ka. Nakakainis ka.

"Sabi ng isip mo na gustong gusto mo akong maging kaibigan at napakamasaya mo na naging kasama ako ngayon." he wiggled his brows and chuckled.

Para talaga siyang may sira sa utak. Sa ginawa niya ay nagmumukha siyang bakla. I want to laugh but I kept it to myself. I bit my lips to keep myself from grinning.

***

Pagod akong umuwi sa bahay. We were walking the whole day kaya naparami ang kain at pahinga ko. My mom and dad were smiling the whole evening. Hindi ko alam kung masaya ba sila sa nangyari sa araw nila o naging masaya sila dahil napilit akong sumama sa kay Laurence? I chafely shooked my head because of that.

"Pa, gusto ko po ng guitar!" giliw na sambit ni Edhyle.

The santa laugh from my father filled the whole kitchen. "Bakit? Hindi laruan ang gitara EJ." paalala ni papa.

Sumimangot naman ang kapatid ko. "I know. Pero kasi gusto kong gumaya kay kuya Laurence."

I almost choked with what I'm eating. Alertong kumuha si mama mg tubig at ibinigay sakin. Madali ko itong ininom at nakahinga na ng maluwag.

Darn that guy! Pinangarap pa talaga ng kapatid ko na maging katulad niya paglaki. Ano kaya ang mga pinagsasabi nito kanina at nabilog niya ang isipan ni EJ.

"Wow, that's good anak!" suportadong sambit ni papa. "Sige bibilhan kita ng gitara pag may sahod na si papa ha."

"Yehey!" My brother even jumped because of happiness and went to papa to confered a kiss.

Wala talagang magandang naidulot si Laurence sa amin. Napabuntong hininga nalang ako. Nang natapos na kaming kumain ay hinugasan ko ang mga pinggan saka umakyat na sa silid. I get my cellphone to play some games, pero hindi iyon natuloy dahil may biglang bumato ng papel galing sa bintana ko. Someone tossed me a crumpled piece of paper into a ball.

Sean is the first person who popped my mind. Gawain niya ito dahil magkaharap ang kwarto niya at sa akin. Pero bigla nalang akong nalungkot sa katotohanan na wala na siya. Tumayo na ako para kunin ang papel.

Let's join the Vacation Bee Camp. Let's enjoy this summer. :)

His handwriting is a little bit gross. You can't read it properly unless you pay attention. Gusto kong matawa. Kumuha ako ng ballpen at sumulat sa ibabang parte ng isinulat niya.

You can join without me.

I crumpled the paper into a ball again and tossed to the window of the former room of Sean na kwarto na ngayon ni Laurence.

Hindi pa umabot ng tatlong minuto ay may bumato na naman. Muli ko itong kinuha at binasa.

Take your time and think about it, I'm not in a rush.

I replied.

Good

Ibinato ko ulit sa bintana ng silid niya ang papel. I unconsciously smile. Pero ilang minuto na ang lumipas ay wala pa rin akong natanggap na papel galing sa kaniya.

I get a piece of paper. I made up my mind and write. I write on an intermediate paper but a little hesitant. Hindi ko alam kung anong isusulat ko.

You can join the camp and enjoy.

Madali ko itong ibinato sa bintana niya. Is it really okay to be friend with him? Wala naman sigurong masama kung makipag-kaibigan ako.

In just a minute Laurence threw the ball paper back to my room.

Sabi ko na nga ba at mami-miss mo ako. :) Pero seryoso, sumali ka na nga sa VBC para hindi ako ma bored.

I write my replied.

You'll never get bored there. Marami kang makilala na mga tao na maging kaibigan mo.

Ibinato ko ang papel pabalik sa bintana ng kwarto niya. I waited his reply but several minutes elapse I didn't receive any reply from him. Nakatulog na siguro iyon.

Tiningnan ko ang nakasabit na orasan sa bubong. 9:40 PM. When Sean died I sleep more earlier. I've been sleeping longer. Kung alas siyete ako matutulog, alas diyes ang gising ko. Well sleep is for lonely indeed. Kaya nanibago ako na mag-aalas diyes na ngayon at hindi pa ako nakaramdam ng antok.

Kinuha ko ulit ang cellphone ko at naglaro ng mga online games. Nang napagod saka ko napagdesisyunan na matulog na. Papatayin ko na sana yung ilaw nang biglang may bumato ulit sa bintana ko. I thought he's already sleeping?

Pinulot ko ang papel at ibinasa.

I'll help you to revive your love for Arts. We'll register together. Goodnight!:)