Seeking Serendipity

Kabanata 19

Kabanata 19

Meteor Shower

Time flies so fast and it's the fourth day of May now. Mas naging busy kami sa camp at nadagdagan ang saya.  At isang linggo nalang bago kami tuluyang aalis. Ngayon palang ay hindi ko na maiwasang malungkot. Paniguradong mami-miss ko tuh.

Tiningnan ko ang mga nakasama ko sa Arts booth. We might see each others again. Working in the industry that we love. Maybe some of us will persuading our passion in painting in the future that can inspire people who are once like us. Hannah and Aimee are in front of me, they were talking about the last week of this camp. Umiikot ang usapan nila sa nalalabing araw para sa katapusan ng summer bee camp at nakikinig lang ako sa kanila.

Out of nowhere, I saw Laurence with Torce, Adi, and Yves. Nag-uusap din sila at maya-maya pa ay nagtatawanan. Paniguradong mami-miss  rin ni Laurence ang mga kaibigan niya dito.

"Lauren, gusto mong sumama? Lalabas kami ni Hannah dahil nagugutom daw siya? Street foods?" yaya ni Aimee.

Tumango naman ako. "Sure, kukunin ko muna yung pitaka ko." I said.

"Okay." nakangiting sagot niya.

I walked over to my big suitcase and opened it to pick up the purse. When I opened it, the paint I made immediately appeared. This is what Laurence and I talked about, na ipipinta namin ang isa't isa at magpapalit kami ng painting. I finished it yesterday and I will give it to him tonight. Kinuha ko na ang pitaka ko at naglakad pabalik sa kanila Aimee.

"Tara," I said with a light smile.

Bigla naman kaming natigil nang narinig namin ang boses ni Adi. "Hep. Hep. Saan kayo pupunta?"

"Diyan lang bibili ng street foods." sagot ko.

"Kayo ha, nakakatampo na kayo. Di man lang kami niyaya," Adi said while pouting.

Hannah raised her brow. "Is it necessary? Kung tatae ka ba ay dapat ka pang magyaya sa amin?" she said with full of mocked.

Natawa naman kaming lahat sa sinabi niya. Adi burst out a laugh too. Pansin ko lang na parang aso't pusa sina Hannah at Adi. Sa simpleng bagay ay pwede nila itong pag-awayan.

"Kung gusto niyong sumama, sama kayo. Pero kasi nagugutom na tung kaibigan natin kaya mauuna muna kami ha," asik ni Aimee sabay hila sa amin ni Hannah palabas ng room.

While we were eating, we do some creative conversation and laughter filled the air. Inilabas ni Hannah ang kaniyang cellphone, and we took pictures. The air of this place is chilly but fresh. Somehow, it gives me a comfort.

***

8:30 in the night came. At inihanda ko na ang ibibigay ko na painting para kay Laurence. I get my cellphone and I texted him.

Me:
Pwede ba tayong magkita sa rooftop?

He replied instantly.

Laurence:
Miss mo na ako, Aleng?

I rolled my eyes as I typed my reply.

Me:
As if. I have something to give you.

Limang minuto bago ulit siya nagreply.

Laurence:
Me too.

Napangiti naman akong binasa ang reply niya. Siguro ay ibibigay niya rin ang ipininta niya para sakin. Agad kong isinuot ang tsinelas ko at dinala ang painting papunta sa rooftop.  Nang nakapunta ako don ay agad akong nagulat dahil nandon na siya, naka-upo sa isang pahabang upuan.