SECRET HAVEN (Hacienda Cervantes Series)

Chapter 2

SECRET HAVEN

CHAPTER 2

ELLORA
________________________________________________

"ALAM MO, ATE Ellie, blooming ka. May jowa ka ba?"

Mula sa pagba-budget ko ng sasahurin sa katapusan ay napalingon ako kay Jelay, ang isa sa mga roommates ko. She's still studying at sobrang kalat niyang mag-aral.

"Eh di sana wala ako rito kung mayroon." inirapan ko siya at itinuro ang mga kalat niya. "Ligpitin mo iyan lahat bago ka matulog."

"Luh? Iniiba usapan. Kung wala, how about fling? Alam mo 'yon? For sexual needs lang."

Binato ko siya nung nadampot kong kalamansi sa dining table at pinanlakihan ng mata. Ang mga kabataan talaga ngayon, sobrang liberated. But who am I to condemn them? Though I am not as young as them, still I made something shameful that I'm gonna keep forever.

Dumiretso na ako sa silid ko para matulog pero ilang minuto na akong nakahiga ay hindi pa rin ako dalawin ng antok, sa halip ay iba ang dumadalaw sa akin — ang ala-ala nang kagagahan na ginawa ko noong twenty fourth birthday ko.

It's been more than two months pero hindi ko pa rin makalimutan how I lost my virginity to that guy — Sorin. Ang sabi niya, he was in Manila for a visit at talagang sa probinsiya siya nakatira. Kung ang lahat ng probinsiyano ay kasing guwapo niya, parang gusto ko nalang maging probinsiyana. Bukod kasi sa pinagpala na sa itsura ay pinagpala pa sa katawan. And not to mention his performance!

Hindi talaga ako makatulog kaya kinuha ko ang phone ko and go incognito. Kinuha ko ang toy na regalo sa akin nila Jelay last year. Hindi iyon kasinglaki ng kay Sorin pero pwede na. And this will only be the second time na gagamitin ko ito. The first time was last week.

"I'll just play for twenty minutes." I told myself as I searched for a softcore video. After an orgasm, I know I will be able to sleep. Tried and tested.

Kinabukasan sa trabaho ay hindi maganda ang pakiramdam ko. Maybe because I'm not eating right these past few days. Tila nahalata iyon ng boss ko kaya hindi na niya ako pinasama sa loob ng conference room.

For almost two years, this is just the third time that this happens. Noong una, sobrang ayokong pumayag pero bigla niya akong dinismiss. As in pinag-leave ako ng three days! Iyong pangalawa ay dahil sinamahan ko ang asawa niya sa kung saan-saan. And now this.

"I'm sorry, Sir."

"Just take a rest or eat something. Your complexion doesn't look good."

"Yes, Sir. Thank you!" I bowed a little then watch him leave.

I felt like vomiting again but I tried to suppress it. Medyo malayo rin kasi ang banyo at isa pa, feeling ko kabag lang ito. Para akong masusuka na matatae na ewan. And I feel bloated, too.

"I need to eat real food." bulong ko sa sarili ko habang nag-aayos ng folders sa computer. Kung ano-ano na rin ang natapos ko sa sobrang inip. Halos apat na oras na ang board meeting at hindi pa rin tapos. Siguro, nagchichikahan na lang ang mga iyon.

"Ellie, mukhang patapos na ang board meeting. May nakita na akong lumabas." anang isa sa mga katrabaho kong napadaan sa harap ko.

I was about to say thank you to her nang may mamataan akong mataas na pigurang palapit sa kinaroroonan ko kasabay ng tila pagbaliktad ng aking sikmura kaya mabilis akong tumayo para pumunta sa banyo — not minding kung makakasalubong ko man siya.

And yes. That was really Sorin with a huge and long banana! Damn it! And he was saying something pero hindi ko nalang pinansin.

Nalagpasan ko na siya nang marinig ko ang boses ng boss ko at tinawag siyang "Sean".

But he's not Sean! He is Sorin!

And to my horror, Sorin answered my boss and confirmed their relationship as father and son!

Pagdating ko sa comform room at napahilamos ako. Tila nawala iyong nararamdaman kong pagsusuka at napalitan ng nerbiyos.

"Shit! What did you do, Mary Ellora Montalvo? You just... You just had... Arrgh!" halos sabunutan ko na ang sarili ko sa sobrang frustration.

I look at myself in the mirror. I am no longer the 'Maria' he thought I am. Wala na si Maria at si Mary Ellora na lamang ang narito.

"Relax, self. Hindi ka na niya matatandaan. Look at you. You're way different than the woman he met at the bar." pagkausap ko sa aking sarili. I wear make ups at the office but only a nude one. Hindi tulad noong nasa bar ako na parang wala ng bukas ang make up ko sa sobrang kapal. Hindi nga ako noon nakilala nila Jelay bukod pa sa ibang iba ang klase ng damit na suot ko. Kaya talagang naniniwala ako na mapanlinlang ang make-ups!

I compose myself, tied my hair and let my side bangs fall freely to frame my face. Isang huling sulyap sa salamin ang ginawa ko bago tuluyang umalis.

Dalawang tasa ng kape ang inihatid ko sa loob ng opisina ng boss ko. And I thought, okay na but I tripped! Well, almost. At marahil ay dahil iyon sa sobrang nerbiyos!

Bakit kasi sa dinami-rami ng lalaki, itong anak pa ng boss ko? Bakit hindi nalang isa doon sa kasama niya noong gabing iyon? Paano na ang trabaho ko kapag nabuking ako? At hindi ba at estudyante pa ang anak na lalaking ito ng boss ko? What would that make me? A cradle snatcher?

"Are you alright, Ellie?" Mr. Kho III, asked.

"Yes, Sir. Thank you!" mabilis kong sagot at saka nagpaalam na. Hindi ko na inintay na i-dismiss pa niya ako dahil hindi ko matagalan ang presensiya ng anak niya...na tinikman ko. Shit!

Ito na ba ang karma? O ito iyong sinasabi nilang hirap after ng sarap? Kasi kung alam ko lang na magkakaganito, sana nag round three pa kami!

Halos sampalin ko ang sarili sa naisip.

"Erase that! Kung alam ko na ganito," pag uulit ko sa nasa isip ko kanina, "... Ay hinding-hindi ko siya titikman. Ever!" I whispered, convincing myself.

Kung bakit kasi hindi ko man lang napansin ang similarities nang mag-ama, eh!? Almost the same height, eyes and lips...

"Those lips that makes wonder," napatampal ako sa noo. "Shit! Shit! Shit!" tinampal tampal ko ang mga pisngi ko dahil kung ano-ano na naman ang naiisip ko.

"Ellie?"

"S-sir!" bigla akong napatayo. Hindi ko namalayan na halos nasa tapat ko na pala ang mag-ama at parehas silang nakatingin sa akin na tila nawi-weirdohan.

"It's almost six. Why are you still here?"

"May tinapos lang po. I'm on my way out na rin, Sir. Ingat po kayo sa pag-uwi." I told them without looking at his son.

Isang tango ang ginawa niya. Alam kong senyales iyon na okay na. Pwede na akong umeskapo.

Mabilis kong kinuha ang gamit ko at sa kabilang daan ko sana balak dumaan nang muli niya akong tawagin.

"Ellie, sumabay ka na kay Sean. It's raining outside and is already dark. And why are you going to that direction?"

Kapag minamalas ka nga naman!

I turned to them wih a smile plastered on my face. "Thank you for the offer, Sir but I'll be fine. Malapit lang naman po ako."

"I insist." he said in a tone na bawal na akong mangatwiran. Na dapat, sumunod na lang ako.

"Thank you, Sir and sorry for the bother." I just told them kasi wala na akong choice.

Riding the elevator with them was suffocating. May pinag-uusapan silang mga kabayo na nanganak daw pero sa isip ko, ibang klase ng kabayo ang tumatakbo.

Ugh! Ang halay mo talaga, Mary Ellora!