Golden Scenery of Tomorrow (University Series #5)

13

"Via... Malungkot ka ba dahil graduate na ang crush mo?" 

Ngumuso si Kino habang nakadikit ang isang pisngi sa lamesa, pinapanood akong magbasa ng libro sa loob ng library. Nagpapractice na ang mga 4th year sa may covered court para sa graduation ceremony nila. Bukas na kasi 'yon. Kaming mga may honors lang ay sa susunod na araw pa. 

"Nakuha mo na card mo, 'di ba?" Tanong ko kay Kino pagkasara ko ng libro. Napakurap siya bago umayos ng upo para kuhanin ang bag. Nawala pa ata ng kumag kaya kabadong kabadong naghahanap sa loob. Nilabas niya lahat ng gamit niya roon at binuklat-buklat lahat ng libro para makita 'yung report card niya. 

Napataas ang dalawa kong kilay nang may mga nahulog pang love letter doon. Yumuko ako at pinulot ang mga 'yon sa sahig habang abala siya sa paghahanap ng report card. Inamoy ko ang papel at may pabango pa ng babae. Natawa ako sa sarili ko nang bilangin kung ilan 'yon. Uso pa pala ang love letters? Nakita ko ang pangalang 'Irish' doon. 'Yon 'yung lumaban din noong pageant na may gusto sa kaniya. 

"Ito, nakita ko na!" Nilapag ni Kino ang card sa may table at umayos ulit ng upo. Napatigil siya nang makitang hawak ko ang mga love letters para sa kaniya. Agad nanlaki ang mga mata niya at mabilis na inagaw sa akin ang mga 'yon saka pinasok sa bag niya, walang pakialam kung nalukot na. Mabilis namula ang tenga niya sa hiya at umiwas pa ng tingin. "Wala 'yon!" Sabi niya kaagad. 

Tumawa lang ako at tinignan ang card niya. Ang sabi niya ay hindi pa niya binubuksan 'yon dahil wala naman siyang pakialam. Basta inabot na lang niya sa magulang niya at pinirmahan naman ito. Dahil daw natuwa naman ang Mommy niya, ibig sabihin wala naman daw siyang bagsak. 

Napaawang ang labi ko nang makita ang grades niya roon. "99?" Gulat na sabi ko at bumaling sa kaniya. Nakapalobo lang ang mga pisngi niya habang nakasandal ulit sa lamesa, bored na bored. Hindi siya sumagot kaagad at inosenteng tinignan lang din ako pabalik. 

"P.E ba 'yan? Siyempre." Ngumisi pa siya na parang nagyayabang. "Bakit kaya hindi 100? Huwag ka masyadong magulat, Via. Halos lahat naman kami ay mataas sa P.E kaya-" 

"Science 'to, Kino," sambit ko. Napaayos kaagad siya ng upo para silipin ang card niya, mukhang nagulat din sa grade niya. Tinignan ko pa ang ibang subjects at halos 99, 98, 97, 96 ang mga 'yon. Partida ay hindi pa siya gaanong nag-aaral niyan... Maliban na lamang noong patapos na ang school year. Bigla kasi siyang ginanahan mag-aral noon. "First honor ka pala sa class n'yo," pagbasa ko sa nakalagay sa teacher's notes. 

"Oo nga," walang pakialam na sabi niya. "Sinwerte pa." Dumukdok siya sa lamesa at sinabing inaantok na siya kaya bilisan ko na raw magbasa. Naghahanap kasi ako ng mga pwedeng gamiting reference sa pagdadrawing ko ng building. Sinusubukan ko lang habang wala akong gagawin sa bakasyon. 

"Hindi mo tatanungin ang nangyari last game?" Tanong ko. Hindi siya nakapunta sa game namin last weekend dahil umalis sila ng pamilya niya. Hanggang ngayon ay hindi niya pa tinatanong ang resulta. "Natalo kami," sambit ko sa kaniya. "Hindi kami abot sa Palarong Pambansa..." 

"Alam ko..." Mahinang sabi niya at tumingin sa 'kin. Napakurap ako nang bigla niyang ilagay ang kamay niya sa tuktok ng ulo ko. "Malungkot ka ba?"