chapter 29

5 3 2
                                    

Brix's POV

These past few weeks Vale's has been really weird. Palagi siyang nakatulala at parang sobrang lalim ng iniisip. Madalas rin siyang lutang. Hindi ko alam kung may problema ba siya o may masakit sakanya. Kung dati ay maingay silang lima kapag magkakasama ngayon ay matamlay siya.

Something is wrong... but what is it. Simula nung pagkauwi namin ay ganito na siya. Hindi kaya may sakit siya? Hindi. Chineck ko kanina ang temperature niya at maayos naman iyon.

"Hindi ka nanaman kakain?" I asked. Hindi niya ako pinansin. "Rix.." he just rolled his eyes on me and hit me with his pillows.

"Kaninang umaga ka pa hindi kumakain"  matabang kong sabi. Ihinagis niya sakin iyong limang plastik ng cream-o saka ako tinaasan ng kilay. I know in his mind he's already roasting me up and probably saying 'Yan! Andami ko ng kinain p*nyeta ka!'

"Still, come on Rix eat something" hindi niya ulit ako pinansin at ihinagis sakin ang unan niya.

"Get up and eat something, please?" I pleaded. He just rolled his eyes. I did turn of the T.V but hindi niya pa rin ako pinapansin. Hmmm... you leave me no choice but to do this thing. Sumakay ako sa kama at niyakap siya paharap at gumulong saka pumaibabaw sakanya at mahinang dinampian ng halik ang labi niya

"Choose. Get up and eat or hindi ka nanaman makakatayo ng isang linggo?" I threatened and his eyebrows arch'es , i gave him a 'what?' Look.

Tinulak niya ako saka mahinang sinipa ang paa ko at pumunta na siyang kusina. Napangiti nalang ako dahil sa ginawa niya. Mission accomplished.

"Is it good?" Tanong ko sakanya ng makarating rin ako sa kusina, tumango siya. Simpleng adobo lang naman iyon. Mabuti nalang pala marami rami ang itinira ko, dahil kung hindi baka mabitin siya.

"See? Masarap naman eh. Next time wag ka na magpapalipas ulit ng gutom ok?" Tumango siya. Natawa nalang ako ng tignan niya ako ng masama.

Of course he can't answer because his mouth is full. Malaki ang tiyansang mabulunan siya kaya hindi ko na siya inabala sa pagkain.

"Next time, eat your breakfast, lunch and dinner on time, i won't forbid you to eat Cream-o and choco mucho but, I'll only allow you to eat 3-6 choco mucho a day" i said to him while washing the plates, nakatitig lang siya saakin ng balingan ko siya ng tingin.

I smiled when i caught him making a face and acting like he was about to throw a fork. So typical of him, always making fun of others when they can't see him.

After he ate he goes back to his bed and starts to watch his favorite T.V show again; Ben10. "Nabusog ka ba?" I asked. Tumango lang siya. Hinintay kong matapos siyang manood at ng mangyari yun ay niyakap ko siya.

"What's wrong?" He suddenly asked. I looked up on him. "Your heart is beating so fast. Dont dare to deny it, I can feel it Tine" he said and warned me. I didn't answered him and just smiled at him.

I'm so nervous, i don't know why my heart is being like this, it feels like its going to explode anytime.

"Calm down Tine, Breathe and don't suffocate yourself" i nodded and calm myself first but my heart just don't want to calm down.

My heart skipped a beat when his lips met mine, hugging me and rubbing my back. I can feel my heartbeat starts to go back on its normal state. He didn't let go my lips and breaked his hug until he can feel that i am already calm.

"Ok kana?" I nodded. "May sasabihin ako pero dapat kalmado ka parin ok?" Tumango ako saka kumawala sa yakap niya at hinarap siya.

"Uuwi akong Aparri buk--"

Love By The BayTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon