"Felix lütfen biz gelene kadar halledin son 10 dakikada orada olacağız." Minho'nun neredeyse milyonlarca kez hızlı ol sözlerinin üzerine yeni biri daha eklenince göz devirdim. "Canım benim bende o iş sen sadece son 10 dakikada cafede ol yeter."
Teşekkür edip telefonu kapattığında Changbin çeşitli süslerin satıldığı bir dükkanın önüne arabayı park etti. Her şey hazırdı tabi ama mekanın son halinden pek hoşnut olamamıştık çok sadeydi ve biz de renk katmaya kadar verdik.
Minho'nun hazırladığı sürpriz mükemmeldi bazen ondan daha fazla bile heyecanlandığımı hissediyordum.
Arabadan inip dükkana girdik ve işimize yarayacak veya yaramayacak bir sürü süs eşyası satın alıp arabaya yerleştirdik. Chris, Hyunjin ve Lucas da dahil herkes geri kalan işleri halletmek için cafedelerdi. büyük ihtimalle her şey hallolmuştur tek eksik biraz renkti sadece.
Changbin sürücü koltuğuna ben de yanına yerleştiğimde Cafe'ye sürmeye başlamıştı. Mesafe fazla olduğu için maalesef ben kullanamamıştım. "Ben neden heyecanlıyım anlamadım amına koyayım." Changbinle aynı duyguları paylaştığımızı fark ettim. Gerçekten çok heyecanlanmıştım.
"Gerçekten ben de aşırı heyecanlıyım şu süs işini halletsek gerisi kolay." Changbin gülümseyip tek kaşını kaldırdı ardından kısa ve imalı bir bakış attı. "Tabi en zor görev Hyunjin ve sende ama şikayetçi misin orasını bilmem doğrusu."
Niye boş yaptı şimdi bu? "Of Changbin hiç uğraşamayacağım." Kahkaha atıp sürmeye devam etti. Sessiz bir yolculuğun ardından Cafe'ye varmıştık. Arabadan inip süslerle birlikte cafeye girdik. Çocuklar tüm hazırlıklarını halletmiş, her biri kendi köşesine çekilmiş telefonla uğraşıyorlardı. İçeri girmemizle birlikte tüm gözler bize döndü.
"Yer altı işlerine ara verdin galiba çok fazla müsaitsin son zamanlarda." Lucas'ın yanına bıraktığım poşetin içinden süsleri çıkartırken sessiz bir şekilde konuşmuştum.
Kısa bir gülüş atıp elindeki alkol şişesini masaya bıraktı. "Bu işlere ara vermek ne mümkün sadece son birkaç gündür etraf çok durgun."
Gülümsedim ve cevap vermeden herkesin eline süsleri tutuşturmaya başladım. Herkese süsleri dağıttığımda uyumak için arkadaki odaya yönelecektim ki Hyunjin kapüşonumu yavaşça çekip yan yana gelmemizi sağladı.
"Bu sefer olmaz çilli akşama yetiştirmemiz lazım." Hyunjin'e göz devirip masanın üzerindeki süslerden alıp duvara asmaya koyuldum.
Ne vardı yani uyusam?
***
Jisung
"Minho geri sayıma bir saat kaldı ve biz hala çocukların yanında değiliz. Sence de yeterince birbirimize vakit ayırmadık mı?"
Tuttuğu elimden yardım alarak beni oturduğumuz koltukta biraz daha kendine çekti ve dudaklarımız birbirine değerken fısıldayarak konuştu. "Ne olmuş yani seninle daha fazla vakit geçirmek istiyorsam?"
Hayır Jisung sakin ol ölmemelisin eğer ölürsen yaşayamazsın çünkü sakin ol sakin ol. Sanki ilk defa yakınlaşıyormuşuz gibi neden heyecan yapıyorsam. Minho bana her yaklaştığında içimdeki heyecan ilk günü hiç aratmıyordu.
Tam dudaklarımızı birleştireceğim sırada ayağa kalktı ve odasına doğru ilerledi. "Ama madem bu kadar çocukların yanına gitmek istiyorsun seni mi kıracağım? Hazırlanıp gidelim."
Bu çocuk alfa bir şerefsizdi.
Minho'nun evinde biraz zaman geçirmiştik hani anlarsınız ya işte ondan. Geri sayıma yakın da çocuklukların yanına gidecektik ama Minho ve baş başa kalma isteği yüzünden büyük ihtimalle geç kalacaktık. Ben zaten hazır olduğum için Minho'yu beklemekten başka çarem yoktu.
