Lav Art

𝙲𝙷𝙰𝙿𝚃𝙴𝚁 𝟻 - 𝙷𝙴𝚁𝙼𝙴𝚂

HON's POV

After a while, nakarating na din kami Tiaong Road. Malaki ang pasasalamat namin kay Manong dahil sa pagsabay niya sa amin sa pagbalik. Kasalukuyan namang pinipilit namin siyang tanggapin niya ang extrang bayad namin.

"Tanggapin niyo na po ito bilang pasasalamat po namin." hirit ko pagkatapos naming bumaba ng bus. Nasa tapat kami ng pintuan niya. So, bale medyo nakatingala ako habang kausap siya.

"Nako, hindi na kailangan hija at masyadong malaking halaga 'yan. Magkano lang ang pamasahe." sabi niya habang inaayos ang good morning towel niya. Natawa ako ng mahina at nahiyang tiniklop ang 1 thousand bago ipinalahad ang kamay niya. Nagtataka naman ang matanda pero inilahad pa din niya ang kamay niya.

"Kahit pangkain niyo na lang po." ipinatong ko ang perang nakarolyo saka isa-isang itiniklop ang mga daliri niya. Napatingin naman ako kay Hazel ng marinig ko siyang suminghot.

She's being melodramatic again.

"Hindi na. Ang mahalaga ay nakarating kayo sa pupuntahan niyo ng ligtas." I lowered my head and smiled. Masyadong nakakaoverwhelmed ang pagiging tatay mode niya sa amin, in a good way tho.

"Mister, please keep it. We know how much hard to drive without sleep."

"Ha? Ano konek ng pagtulog? —Ouch." natigilan ako sa sasabihin dahil tinapakan ni Hazel ang sapatos ko. I hissed, as in ahas ganern pero hindi lumalabas ang dila shemperd.

"Hahahaha. Osiya mga hija at tatanggapin ko na. Mag-iingat kayo sa paroroonan niyo." ngiti na lang ang sinagot namin. Kumaway lang kami ng simula na siya magpabuhay ng makina ng bus at nang tuluyan na siyang makaalis ay humarap ako sa madilim na daanan. Napahinga ako ng malalim. Hindi ko inaasahan na aabutin kami ng syamsyam sa pagpunta dito na imbes na saglit lang kami.

Kundi lang dahil doon sa lalaking nasa likuran namin! I have to know who he is. 'Wag lang sana siya ang nasa isipan ko, na siya ay isa sa mga tauhan niya.

"Girl, where are we going ba talaga?" inip na tanong ni Hazel habang palamya niyang hinihila ang maleta niya. Akala niya naman talaga magbabakasyon kami sa pupuntahan.

"Makikita mo din kung saan." pabugang hangin na sabi ko at para ngang sumakit ang leeg ko dahil na din siguro sa tagal ng tulog namin.

"Jeez. I wanna sleep."

"Cheese and crackers! Kakagising mo lang tapos inaantok ka pa din? 'Wag muna maging tamad at malapit na tayo." pinandilatan ko siya ng mata dahil sa panggaya niya at nagmake face pa.

"You surely nagged a lot, like my mom. I see no difference between you both."

"Oo na pandak. Para sa ikatatahimik ng height mo."

"Still cute tho."

"Oo pati yung height."

"Kinishinaide." <nevermind> Mas lalong lumakas ang pagtawa ko dahil sa reaksyon niyang hindi mapinta na kahit sinong pinakamagaling na artist hirap sa mukha niya. Sarap talaga inisin nito.

𝑴𝒂𝒌𝒂𝒍𝒊𝒑𝒂𝒔 𝒏𝒈 𝒊𝒍𝒂𝒏𝒈 𝒃𝒂𝒏𝒈𝒂𝒚𝒂𝒏..Nandito na kami sa harapan ng tinitirhan ni Hermes, Si Amia 'Aymi' Hermes Mendez. One of my sis. Ito ang hindi alam ni Hazel, kung saan ang bahay talaga ni Aymi. Dahil ligawin si Hazel, literal na ligaw ay hindi niya alam o hindi matandaan.

"Is this a hotel?" biglang tanong ni Hazel. Gusto kong matawa dahil may sign naman na nakalagay sa pader ng building. Yes, pag-aari ni Aymi ito. Sinulyapan ko si Hazel at nakitang may kislap sa kanyang mata. Parang nanalo sa lotto 'tong babaita ah.