Oh My God!

✯ Bölüm 8 - Karar ✯

Tam o sırada yan masaya iki erkek oturdu. Uzun zamandır görüşmüyor gibilerdi. Kim olduklarına bakmak için kafamı o tarafa çevirmemle bu yaptığıma pişman olmam bir olmuştu. Çünkü gelenlerden biri, o uzun boylu çocuktu. O tarafa baktığımı fark edince bana baktı ve bana gülümsedi. Gülümsedi! Niye böyle yapıyor? Aishh çok utanç verici.

-

Chanyeol'un bakışı.

O kızı gördüm. Lan onun burada ne işi var ya hay bu işe ben. Aynı anda o da beni fark edince o bakışı nedense hoşuma gittiği için gülümsedim.

Heri'nin bakışı.

Nabi birden "Kızım bir aydır bizden nasıl sakladın bunu? İnsan bir haber verir değil mi?"

Sinirli demiştim değil mi o sinir başka bir şeyeymiş tahmin ettiğim şeye değilmiş yani. Kızacak sandığım için böyle bir tepki beklemiyordum.

"Ee anlatsana nasıl bir histi." sizi benim başıma kim yolladı ya?! Ayrıca yan masadakiler oradayken nasıl anlatabilirim?

Utançla işaret parmağımı dudaklarıma götürüp susmasını işaret ettim. Umarım duymamıştır diye içimden geçiriyordum ki "Peki bebeği ne yapacaksın?" diye sordu biri, hangisi bilmiyorum ama ben kopmuştum şu an eğer duyduysa ne yapacağımı hayal etmeye çalışıyordum ama hiç bir çıkar yolu bulamamıştım.

Ateş basmış bir şekilde masadan kalktım o bebekten kurtulacaktım. Ayağa kalkarken aklımdan gecenler tam olarak böyleydi. Chanyeol denen insanın -kendisi içimde oluşmakta olan organizmanın babası olur- bu olaydan hiç haberi bile olmayacaktı. Hızla bulunduğumuz kafenin kapısından çıktım.

-

Bildiğim en yakın kürtaj merkezine gelmeme az kalmıştı o kadar hızlı yürüyordum ki arkamdan koşarak gelen Yoora ve Nabi'yi fark etmemiştim. Kürtaj merkezi'nin kocaman amblemini görünce bir kaç saniyeliğine durdum tam o sırada bir el bileğimi kavrayıp beni kendine çevirdi.

"Sen delirdin mi? Bunu yapamazsın!"

"Bu senin psikolojini nasıl etkileyecek biliyor musun?"

Bilmiyordum.. Psikolojimi etkileyeceğini bile düşünmemiştim. "Kızlar bırakın ben çoktan kararımı verdim."

"Heri," Yoora beni kendine çevirip kendince bir şeyler açıklamaya hazırlanıyordu "Bunu yapamazsın. Bunun için belki de ilerde nasıl bir pişmanlık yaşayacaksın, farkında mısın?"

Sonra Nabi kendine çevirip konuşmaya başladı. "Bebeğim, hamile olduğunu öğrendiğin gün bebeğini aldırmak mantıklı değil. Ben otur bir düşün derim."

"Ben!" dedim kafamı yerden kaldırıp onlara çevirerek "Kararımı verdim ister yanımda olursunuz ister beni burada beklersiniz. Bu son kararım ve eminim pişman olmayacağım." onlara söyleyecek söz bırakmamıştım arkama bile bakmadan kürtaj merkezine girdim. Girince istemsiz bir şekilde kızlar acaba beni takip etti mi diye arkama bakmıştım ama gelmemişlerdi; bu da beni, bu konuda desteklemedikler anlamına geliyordu.

Benim kararım kesindi. "Lütfen bana bir form verin, içimdeki şey oluşmaya başlamadan ondan kurtulmam lazım."

Resepsiyondaki bayan benim bu ani çıkışım yüzünden gözlerini devirerek bana baktı. "Peki hanımefendi, ama lütfen doldurmadan önce bütün maddeleri okuduğunuza emin olun." dedi ve bir tomar kağıdı önüme attı. Sanki vazgeçmem gerekiyormuş gibi, ya da bana mı öyle geliyor? Düşüncelerimden sıyrılmak için kafamı bir kaç kez sağa sola salladım. Ve önüme fırlatılan kağıt tomarını okumaya başladım.