✯ Ön Okuma ✯

5.3K 318 73
                                    

Bu bir bölüm değil bir ön okuma yani bir içerik.. Neyse umarım zevk alırsınız.

Kendimce Şarkı mırıldanarak yolda yürüyordum. Kendimi öyle bir kaptırmış olmalıyım ki birinin bana çarpması ile dünyaya döndüm birden. Bu uzun boylu bir çocuktu. Ona çarpınca bana sert bir bakış atmış olmasına rağmen onun bu bakışı beni oldukça etkilemeye yetmişti. Ne alaka yaa bir kabalık bu! Ben niye etkileniyorum ki?

"B-ben ö-özür dilerim." neden ben özür diledim ben şimdi? Nedense dilemem gerektiğini hissetmiştim. Sert bakışlı çocuğun bakışları biraz yumuşamıştı ya da ben onu öyle görmek istemiştim ve dediğime karşılık olarak biraz eğilerek yüzünü yüzüme yanaştırdı. "Afedersin ama sen ke-kekeme misin?" dedikten sonra geri çekilerek bir kahkaha patlattı. Salak şey.

Oysaki gerçekten hiç komik değildi. Al işte yine elin adamına rezil olmuştum of. Ama ben neden kekelemiştim böyle yoksa özgüven eksikliği mi vardı ben de? Yok lan ben. Heri ! ve Özgüven eksikliği peh gülüyim bari. 

"H-Hayır ke-kekeme değilim bben." lanet olsun! neler oluyor bana böyle? Konuştukça karşımdaki çocuğun eline resmen oyuncak veriyordum. Niye düzgünce bir cümle kuramıyorum?!  "Kkkk tamam d-değilsin a-anladık." diye dalga geçip tekrar kahkaha atarak karşılık verdi bana. Ona ne demem gerektiğini düşünürken birden konuşmaya başladı. "Iyi aman! oldukça eğlenceliydi ama daha fazla vaktimi seninle harcayamam." deyip yanımdan hızla uzaklaşarak ayrıldı. Bu da ne demek oluyor? Sabahtan beri benimle dalga geçerek benim değerli vaktimi harcayan kendisiyken benim onun vaktini harcadığımı nasıl iddia edebilir küstah şey. O benim yanımdan uzaklaşırken bende hızla oradan uzaklaşdım. Ben Heri'yim işim gücüm var benim! Uğraştığım şeye de bak!

~THE END~

Beni Sevimli yorumlarınızdan mahrum bırakmayın sizi seviyorum♥ 

Oh My God!Where stories live. Discover now