Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
❇ Didn't Expect ❇
One year later...
Month of February
Valenie's PoV
"Let's eat everyone!" Sigaw ni mom ng makapaghanda na sya ng pagkain.
"Sandali lang po!" Sigaw ko habang nagre-review sa may sala.
"Mamaya na yan, Pia." Sabi naman ni dad.
"Actually, hindi po ako nagugutom. Kayo na lang po yung kumain." Sagot ko.
Hindi talaga ako nagugutom eh. Actually, hindi na ako masyadong kumakain ng breakfast.
"Sige ka ate, uubusin ko to. Yung favorite mo pa naman."
"Sabi nang ayaw---" Dingdong*
Natigilan kaming lahat ng may nag-doorbell.
Tumayo agad ako at binuksan yung pinto.
"Delivery from the Philippines." Sabi nito at iniabot sakin ang isang box. "Are you Ms. Pia Valenie Harper?"
"Yeah." Naguguluhan kong sagot.
Sino ba naman kasi ang magpapadala ng gamit sakin sa pilipinas?
"Please sign this please."
"O-okey." Sagot ko tsaka ko pinirmahan yung binigay nyang papel.
"Thank you, have a great day ma'am." Sabi nito tsaka na sya umalis.
Isinara ko na yung pinto at napatitig ako sa box. Hindi ko alam kung bakit ang lakas ng pintig ng puso ko dito. P-parang kaluluwa ko yung nasa loob.
"Para kanino daw yan ate?" Tanong bigla ni Shanile.
"Para sakin daw." Sagot ko.
"Buksan mo na yan mamaya at sumabay ka na sa'min kumain."
"Sige po sunod na lang ako." Nagmamadali kong sagot tsaka ako umakyat sa kwarto ko at ni-lock yung pinto.
1 year and a half. Ganon katagal ng huli kong makita sina Arton. At Oo, one year and a half na ang nakalilipas.
Noong last year pa nung nangyari yung gabing yon.
YOU ARE READING
The Story Of Valenie (Completed)
Teen FictionH I S P O V , Hindi ko alam kung bakit dumating sa buhay ko ang isang babaeng halos ibabad na nya sa mukha nya ang mga libro. Ano ba kasing meron sa mga libro? Eh puro sulat lang naman ang nandun eh. Buti pa nga ako may mukha eh yung mga libro? Wa...
