Chasing Desire (Complete)

Chapter 22

Hinatid ako ulit ni Red sa kwarto. I looked at Zack's door. It's closed. Marahil nandyan ang magina nya kasmaa nya.

"I thought you wanted milktea?" tanong ni Red. Tumango ako.

"Let's go buy some?" aya nya na nagpangiti sakin.

"P-pwede?" tanong ko.

"Yeah. He won't notice, he's busy in there." Sabi nito. Bumalik ang galit sa loob ko at ako mismo ang humila sakanya pababa ulit.

"Hoy Red! Abangers eh noh!" Si aiden.

"Hoy san kayo pupunta? Lagot ka kay Isaac–"

"Wala syang paki." Pagpuputol ko sa sinabi ni Lucas.

"Oh.. Okay," sabi nito.

They don't talk much about Entice and Yael to me. Parang isang sensitibong bagay iyon para saknila.

"I'll just buy her milktea," sagot ni Red at pinagbuksan ako ng pinto.

"Libre ah!"

Pumunta kami sa garahe at pinagbuksan nya ako ng pinto. Pumasok na rin sya at pinaandar na. Binuksan naman ng guard ang gate.

"Yehey! Makakalabas din ako!" Masayang sabi ko. He looked at me and I smiled at him. He immediatley looked away.

"Red, pwede buksan natin yung bintana?" tanong ko. Tumango sya at may pinindot para magbukas ang mga bintana.

Napapikit ako nang maramdaman ang sariwang hangin.

"Your seatbelt, Sav." Sabi nito habang nagddrive.

"Ay! Sorry," Sabi ko at kinabit iyon.

Sumandal ako at pinakiramdaman ang hangin na tumatama sa mukha ko.

"Red..." I called.

"Hmm?"

"It feels like I am breathing." Wala sa sariling sabi ko.

"What do you mean?"

"It feels like all the time that I was in that mansion, I was being trapped and controlled." Malungkot kong sabi.

Hindi sya nagsalita kaya pinagpatuloy ko.

"Pero ngayon... Ngayon na lang ulit ako nakalabas. Para akong nakawala sa hawla. All I feel in that mansion is pain..." Hindi ko na napigilan at umiyak na ako.

"Damn," mura nito at inihinto ang kotse sa gilid.

"I'm sorry this is.. uh happening," He hugged me. "But please... stop crying. It's bad for the baby."

Tinahan ko ang sarili ko. He's right. I've been stressing too much. Walang kasalanan ang anak ko kaya dapat hindi na ako masyado nagpapaka-stress sa tatay nya.

"Are you fine now?" Tanong nya. Tumango ako.

He started driving again.

"Let's run away then." Biglang sabi nito Nasamid ako sa sarili kong laway.

"Fuck—I'm sorry"

Nanlalaki pa rin ang mga mata ko. I've never thought of running away since I was pregnant. Una, ayokong ipagkait ang tatay nya sa anak ko. Pangalawa, wala akong pera. Pangatlo, mahahanap at mahahanap nya rin ako.

"Forget about what I said," sabi nya. Bumagal ang takbo ng kotse nang nasa drive thru na kami ng isang sikat na brand ng milktea.

"What flavor do you want?"

"Ah... watermelon," Sagot ko. Tumango sya.

"Wintermelon. Make it six." Order nito. Nakita ko pang kinilig ang babae bago tumango.