PSİKOPAT (TAMAMLANDI)

1. BÖLÜM : ALLAH BELANIZI VERSİN !

Multi : Masal Çetinkaya

İyi okumalar papatyalarım .....

Bileğimdeki saate baka baka , karanlık sokakta hızlı yürümeye devam ettim . Bu saatte taksi falan bulamazdım . Bulsam bile , İstanbul'un geç saatlerinde olduğum için tacize uğrama oranım yüksekti . Gerçi şu an bile birinin başıma bela olması an meselesiydi  .

Şahane evimiz görüş açıma girince bir kez daha gözlerim doldu . Oysa daha bir ay önce annem , babam ve ben ne de mutlu yaşıyorduk burada . Annemin ölümüyle yıkılmıştım . Babamın da yıkıldığını düşünüyordum ama nedense hiç bunu hissetmiyordum .

Evimizin önüne gelince şaşkınlıkla etrafa baktım . Normalde olsa kapının önünde yüz tane koruma olurdu . Ama şu an tek bir tanesi dahi yoktu . Tam kapının kolunu kavrayacakken çalan telefonumla elimi cebime attım .

Gece arıyordu . Daha fazla bekletmeden açtım . Açar açmaz cırlıyan sesi kulaklarımı doldurdu . " Kızım neredesin sen yarım saattir , ha ? Evden çantamı alıp gelecem dedin ama yarım saattir yoksun ortalıkta ! Beni bırakıp bara gittiğini düşündüm ve deli oldum ! "

" Gece sakin ol bi ! Evet dediğim gibi çantamı alıp gelicem . Zaten şimdi evin önündeyim . Hem benim salak arkadaşım ,çantam olmasa yarın nasıl okula gidecem , ha ? "

" Ha doğru dedin . Herneyse merak ettim işte ! Hadi hemen gel ! Zaten ne annem ne de babam evde ! İki güne kadar gelmiyecekler ankaradan . Bir de başımda ki şu abi belası var ! Abi bir dur be bir dur ! " Sona doğru abisine sövmesine kıkırdadım .

" Pişt şekerlik , seni yanlız gönderdim diye zaten vicdan azabı çekiyorum , iyisin dimi ? "

" İyiyim Ediz abi , birazdan gelecem "

" Baban veya korumalardan biri seni bıraksa ? "

" Korumalar görünürde yoklar . Hem gece gece babamı rahatsız etmeyeyim . Şimdi derin uykulardan kalkmasın "

" İyi ama dikkatli ol ! "

" Ya abi bir git be ! Karabasan gibi yapıştın üstüme ! " Gece ve Ediz abinin atışmasının uzayacağını anlayıp telefonu kapattım .
Cebimdeki kilit ile kapıyı açtım ve sessizce yukarı çıktım . Yine aynı sessizlikle odama girdim ve dolaptan siyah sırt çantamı aldım . İçine ders kitaplarımı kattıktan sonra odamdan çıktım .

Tam merdivenlerden inecekken babamın odasından gelen sesler ile duraksadım . Eğer uyanıksa haber vereyim düşüncesiyle odasına yaklaştım . Duyduğum cümlelerle elim kapının kolunda asılı kaldı .

" Ayy aşkım yavaş ! " 

Kaşlarım adeta kanca misali çatılırken , daha önce hiç duymadığım kadının ettiği laflarla içimde yatan deli uyandı . Elimde duran kapı kolunu çevirdim ve kapıyı açtım . Gördüğüm manzarayla refleks olarak arkamı döndüm .

Gözyaşlarım akarken hırsla arkamı döndüm . Babamın koynundaki kadın üzerine annemin sabahlığını giymiş , şaşkınlıkla bana bakıyordu . Burnumdan soluyarak , babama baktım . Yatak örtüsünü kendine dolamış halde gözlerimin içine bakıyordu .

Gözlerimden akan yaşları tek elimle sildim . " Allah belanızı versin ! İkinizde geberin ! "

Arkama bakmadan odadan çıkarken birkaç çekmece sesinden sonra yanıma geldi ve ardından eliyle kolumu tuttu . Öfkeyle arkamı döndüm . " Beni bu yüzden mi Gece'nin evine yolladın ?! İkiniz yüzünden mi annem intihar etti ha ?  Allah belanızı versin !"

Kolumu kurtarıp merdivenlerden indim . " Kızım bir dinle beni !"
Öfkeyle karışık hayal kırıklığıyla arkamı döndüm .

" Yanılıyorsun , senin artık Masal diye bir kızın yok ! "