PSİKOPAT (TAMAMLANDI)

18. BÖLÜM : UÇURUM ~SEZON FİNALİ~

" S-sen az önce ne dedin ? "

" Aras ambulansı çağır dedim "

" Yok yok , ondan sonra ne dedin ? "

" Seni seviyorum dedim " Yüzümdeki gülümsemeyle söylemiştim bu sözü . Aras'a baktım , çok heyecanlıydı . Sanki iki yaşındaki çocuğu lunaparka gideceğini söylemişim gibi hissettim .

Kollarıyla sıkı sıkı sarılırken öleceğimi zannettim . Benden ayrıldıktan sonra hemen dudaklarıma yapıştı . Özlemle öperken karşılık verdim .

Dudaklarımdan ayrıldı ve yüzümü avuçlarının arasına aldı .
" Zaten benimdim ama şimdi tam oldun ! "

Cevap vermedim , çünkü şu an olduğumuz durum çok tehlikeliydi . Ali hala baygınca yatıyordu . " Aras ambulansı ara ! "

" O it için mi ? "

" Hayır benim için ara , lütfen "

Derin bir nefes aldı ve ambulansı aradı . Yaklaşık yarım saat sonra ambulans geldi ve Ali'yi aldılar . Bizde arasın arabasıyla , hastaneye gittik .

Doktorlar Ali'yi alırken , ben ve Arasta sandalyede oturuyorduk . Kolunu omzuma atmış beni kendine çekmişti .

Düşüncelere daldım . Gece şu halimi görse ağlardı kesin . Hatta kınamı yakıp , ben annemi özledim şarkısını bile söylerdi .

Bu düşünceyle buruk bir tebessüm ettim . Benim için gece hayat demekti . Karanlıktan korkan ben , Gece'mi tanıdıktan sonra unutmuştum korkumu .

Ameliyat kapısı açılınca ayağı kalktım . Aras öylece otururken , doktorun yanına gittim .

Ağzımı açacağım sırada Aras bana yetişti ve beni arkasına çekerek , doktorla konuşmaya başladı .

" Doktor bey hastanın durumu nasıl ?  "

" Aras ! "

Bakışlarım koridorun başına çevrildiğinde korkuyla yutkundum ve arasın elini sıktım .

" Amca ? "

Amca mı ? Ne amcası ? Şu koridordaki cüsseli adam arasın amcası mıydı ?

Peki ya o polisler neyin nesiydi ? Aras yürüteceği sırada elini daha sıkı tuttum ve gitmesini engelledim .

" Aras gitme "

Elini yanağıma koydu ve gülümsedi . " Hep yanındayım güzelim "
Beraber koridorun sonuna yürürken , gözlerim doluyordu .

Oysa amcasının gözlerinde nefret ve zafer vardı . Yanına geldiğimizde gülümsedi . Ama bu gülümseme o kadar da masum değildi .

" Oo Aras bey , hoşgeldiniz ! "

" Ne istiyorsun amca ! "

" Tutuklayın şu iti ! "

Polisler kelepçeyi takarken arasın elini bırakmamakta direniyordum . Sonunda aras götürülürken arkasından bağırdım .

" Bırakın ! Aras gitme , Aras ! "

" Söz geleceğim güzelim "

Dizlerimin üstüne çökerken yutkundum. Yine yanlız kalmıştım . Yine terkedilmiştim .

Gözyaşlarım akarken Aras gözden kayboldu . Bakışlarım sırıtarak bakan amcasına kaydı .

Yanıma geldi ve elini uzattı . " Merhaba Masal. Ben Emrah Demirkan , arasın amcasıyım "

Olduğum yerde dururken aklıma gelen şeyle kaşlarımı çattım . Ne yani arasın soyadı Demirkan mıydı ?

Ama lisenin adı ?

Tabi ya , o yüzden tüm okul Aras'a ve Umuta itaat ediyordu . Zaten ikinci dönemdeydik ve okulun kapanmasına iki hafta kalmıştı .

Bakışlarımı Emrah Demirkan'a çevirdim . " Aras Umuta bir şey yapmadı ! "

Emrah Demirkan dediklerimi aldırmayarak , doktorun yanına giderken kendimi toparladım ve ayağı kalktım .

Ne kadar kendimi toparladım desende üstümdeki ölü toprağı kaldıramadım .

Ölü adımlarla hastaneden çıktım ve taksi çağırdım . Adres olarak da uçurumu verdim .

Bir süre sonra taksiden indim ve ücreti ödedim . Uçuruma gelirken ayaklarımı sarktım .

Soğuk hava yüzümü yalarken ağladım , durmadan ağladım . Sevdiğim adam da beni bırakmıştı . Sıra bendeydi, herkes beni bırakıyordu .

Aras geri dönmeyecekti , biliyordum . Belki de yıllarca hapiste kalacaktı .

Gözlerimi kapattım ve kendimi uçurumun boşluğuna bıraktım....

Selam arkadaşlar

Kendinize iyi bakın , en yakın zamanda yine karşı karşıyayız ...