Multi : Masal Çetinkaya
İyi okumalar papatyalarım 🌼
Masaldan
Gözlerimi yavaş yavaş araladığımda içinde olduğumuz arabanın durduğunu fark ettim . Başımı cama çevirdim ve arabanın az ötesinde konuşan iki adama baktım . Aralarından biri beni kaçıran köpekti . Arabanın kapısını yavaş ve sesiz bir hareketle açtım ve arabadan inip etrafa baktım . B-bu bizim evimizdi ! Annemin , benim ve babamın yaşadığı ev ....
Eskide kalmıştı artık . Peki ama ben neden buradaydım ? Babamın kaçırılmamla bir alakası mı vardı ? Kafanı kullan be masal ! Tabi ki de her halt onun altından çıkmıştı ! Bakışlarım koltukta duran telefonuma kaydı . Hemen elimi camdan uzatıp telefonumu aldım ve adamlara göz attım . Artık ne konuşuyorlarsa , beni fark etmemişlerdi bile . Gerçi bu da işime gelirdi ya .
Adamların aksi yönündeki çıkışa yürüdüm . Ama çıkışın önü , ful adamlarla doluydu . Ne yapacaktım şimdi ? Buldum ! Hemen yanımdaki duvara baktım . Çok da uzun sayılmazdı aslında . Etrafta baktım . Köşede bulduğum büyük taşı sürükleyerek duvarın dibine yanaştırdım . Taşın üstüne çıktım ve zor bir zahmetin sonucunda duvarın öbür tarafına geçtim . Telefonumu açınca Arastan gelen birçok aramayı gördüm . Acaba iyi miydi ?
Adımlarımı hızlandırırken , bir yandan da geceye ulaşmaya çalışıyordum . Telefonunu açmıyordu . Aslında kapalı olmaması da iyi yönüydü . Geceyi on iki defa aramamın sonucunda pes ettim ve Ediz abiyi aradım . Onun telefonuna ulaşılmayınca iyice sinirlerim bozuldu . Kimi arayabilirdim ki ? Aras ......
Tek çarem kalmıştı . Bir yandan evden uzaklaşırken öbür yandan da arası aradım . Bir kaç aramanın sonucunda açtı . " Masal , güzelim iyi misin ? Sana birşey yaptılar mı ? Siktir , seni korumam gerekirdi ! " Dediği sözler gururumu okşasa da aldırmadım .
" İyiyim Aras . "
" Neredesin ? "
" Evimi- babamın evinin yakınlarındayım "
" Tamam bir yere kıpırdama , geliyorum "
" Gece de onunla mı ? " Telefondan gelen Umut'un sesiyle yutkundum . Gece onunla da değilse neredeydi ?
" Gece benimle değil umut "
" Laaan ! " Telefondan ilkin Umut'un bağırmaları ardından da gelen gürültüyle telefon kapandı . Geceyi merak ediyordum , Ediz abiyi de öyle .....
Gelen birkaç konuşma sesiyle eve döndüm . Yokluğum anlaşılmıştı . Hemen komşumuzun kapısını çaldım . Kapıyı pis yavşak açsa da şu an o surata mecburdum . Yüzüne yerleştirdiği çapkın sırıtışla beni süzdü . Cidden sapıktı !
" Vay güzellik nedir seni buraya getiren ? "
" İçeri geçebilir miyim Ali ? " Yüzüne daha bi piçimsi sırıtış yerleştirdi ve kenara çekildi . Bu sırada yarı çıplak olduğu gerçeğini unutmaya çalıştım . Salondaki koltuğa oturdum . Ardımdan geldi ve tam karşımdaki koltuğa oturdu .
" Eee sen buralara pek gelmezsin ? "
" Doğru gelmem ama şimdi geldim , ne o geri mi çevireceksin ? "
" Ben evime gelen yavru kuşu geri çevirmem " Koltuktan kalktı ve dibime oturdu . Ondan uzaklaşsam da bu fayda etmedi . " Ali uzak dur lütfen ! "
" Aa hadi ama " Üzerime yaklaşınca nefes alamadım . Resmen tilkiden kaçarken kurdun eline düşmüştüm ! Ben düşüncelerime dalarken , dudağımda hissettiğim baskıyla gözlerim kocaman açıldı . İtmeye çalışsam da büyük cüssesi buna engeldi . Birden ayaklarım yerden kesildi . Pis köpek hala dudaklarımdan ayrılmamıştı . Merdivenlerde yürürken nereye gittiğini az çok tahmin ediyordum .
Sonunda dudaklarımdan ayrılınca suratına tokat attım . " Bırak dedim ! "
" Aa bir kere geldiysen bir daha dönüşün olmaz bebeğim "
Kucağından insemde kolumdan tutarak bir odaya çekiştirdi . Girdiğimiz odanın yatak odası olduğunu görmek iyice korkmama sebep oldu . Birden kendinden iterek gerilememe sebep oldu . Bedenim yatağın köşesine savrulurken üzerime gelmeye başladı .
" Bırak beni ! Lütfen bırak "
" Bu güzelliği tatmadan bırakmam ! " Yanıma gelince yatağın ortasına savurdu . Sırt üstü yatakta dururken üstüme çıkıp boynuma öpücükler kondurdu.
İtmeye çalışsam da fayda etmiyordu . Eli eteğime değince çığlık attım. Elini bacağımda gezdiriken göz yaşlarım akmaya başladı . Ta ki adımı duyduğum sese kadar .
" Masal ! " Adımın seslenmesiyle Ali üstümden kalktı ve pencereye yöneldi . Bu sesi biliyordum . Aras'ın sesiydi . Pencereye koştum ve bağırdım . Gözleri ilkin gözlerimi buldu sonra Ali'ye çevirdi bakışlarını . Sinirden gözleri kızardı . Ali bunu fark etmişti . Kolunu ibret yaparcasına belime doladı ve dudaklarıma yapıştı . Göz yaşlarım akarken onu itmeye çalıştım.
Sonunda dudaklarımdan ayrılınca , hızla kapıya yöneldim . Bu sırada aşağıdan gelen sesleri duyuyordum . Merdivenleri hızla indiğim sırada kolumdam tutup gitmeme engel oldu . Dış kapı hızla açılırken , gözlerim arası buldu.
" Aras yardım et !" Aras yumruklarını sıkarak yanıma geldi . Kolumu Ali'den kurtarıp ,kendine çekti . Kollarımı belime sararken , derin nefesler aldım . " Oo Aras bey , hoşgeldiniz "
Ali , Arasın ismini nereden biliyordu ? Aklımda soru işaretleri oluşurken , Aras sinirle soludu . " Sakın Ali , sakın ! "
" Hadi ama kuzen , sadece şu güzelliğin bir tadına bakmak istedim " Ağzım o şeklini alırken , söylediği pis sözden dolayı midem bulandı . Aras kolumu bıraktı ve Ali'ye sert bir yumruk attı .
Onlar boğuşurken , mal mal izliyordum olanları . Taki , umut içeri girene kadar . Ben Umuta bakarken , umut hızla arasın yanına koştu . " Abi ! Aras , ayrılın ! "
Kafam allak bullak olmuştu. Ne yani ? Aras ve umut kuzen miydi ? Aras ve Ali de mi kuzendi ? Bu zamana kadar nasıl benim haberim olmamıştı ? Ali ve umut kardeş miydi ?
En önemlisi , gece ve Ediz abi neredeydi ?!
Merhaba arkadaşlar . Bölüm çok geç geldi ,çok sory ! Ama çok yoğundum , anlayın beni . Her neyse bölüm hakkında ki düşüncelerinizi , yorumlarda görmek istiyorum .
Hepinize iyi akşamlar kelebeklerim 🦋🦋
YOU ARE READING
PSİKOPAT (TAMAMLANDI)
ChickLit°°°Bir adam düşünün , hayatı hep karanlık olan ....°°° °°°Bir kız düşünün , hayatı rengarenkken ; kararan ....°°° ~ İki kapı vardı karşında ; biri rengarenk , biri kapkara . Ama bilmiyordun ki , ik kapı da açılıyor aynı çıkışa ......~
