PSİKOPAT (TAMAMLANDI)

19. BÖLÜM " ÖZLEDİM "

Başlama tarihi

Kendimi uçurumun boşluğuna bıraktım

Ani bir hareketle çekilmemle afalladım . Gözlerim fal taşı gibi açılırken arkamı dönemiyordum . Her kimse sımsıkı tutmuştu beni .

Bir anda ayağı kalkmasıyla arkamı döndüm . Belki de karşımda beklediğim en son kişi bile değildi Umut . Kaşları çatılmış , derin nefesler alıyordu .

" S-sen gitmedin mi ? "

" Gitmedim , en azından şimdilik ! "

" B-bu ne anlama geliyor ? "

" Asıl senin yaptığın ne anlama geliyor ! Sen nasıl intihar etmeyi düşünürsün ?! Ya ben gelmeden atlasaydın ? Arası hiç mi düşünmedin , yıkılmaz mıydı benim gibi ?! "

Dediği şeyleri düşünürken gözlerim doldu . Fazlasıyla düşüncesiz davranmıştım . Gözlerimin dolduğunu fark edince kollarıyla sarmaladı .

Kısa bir süre de hem ona gıcık olmuş hemde bağlanmıştım . Ayrılınca bileğimden tuttu ve yürümeye başladı .

" Umut ..... " Cevap vermeyince devam ettim . " Arası götürdüler , aldılar benden ! "

Gözyaşlarım yine akarken , Umut kaşlarını çatmış bana bakıyordu . " Ne demek götürdüler, kim götürdü ? "

" A-ali bana saldırınca , Arasta onu dövdü. S-sonra baban "

Sessiz kaldığımda herşeyi anlamıştı . Sinirlendiği her halinden belliydi .

Ses etmeden peşinden arabasına bindim . Evime gideceğimi düşünürken , arasın evine geldiğimizi gördüm .

Arabadan indim ve Umut'u bekledim . Yanıma geldiğinde eve doğru yürüdük . Kapıya kadar geldi ama içeri girmedi .

Bu hareketiyle bende durdum . " Sen içeri geç yenge . Ben arası bulup sana getirecem "

Yenge demesine mi sevineyim yoksa arası bulup getireceğine mi sevineyim bilemedim . Ama ister istemez gülümsedim .

Başımı olumlu anlamda salladım ve içeri geçtim . Beş dakika sonra çıkan motor sesiyle Umut'un gittiğini anladım .

Adımlarım beni arasın odasına götürürken ister istemez elim ayağım titredi . Odanın kapısını yavaşça açtım ve içeri girdim .

Odanın her bir köşesinde canlanan anıların kıymetini şimdi anlıyorum .

Yavaşça yatağa uzandım ve etrafı süzdüm . Gözüme çarpan gitarla gülümsedim . Hemen ayağı kalktım ve gitarı alıp geri yatağa oturdum .

Ritmi tutarken , şarkıya giriş yaptım . " Nasıl bir yangın ki bu , alevlerin bile canı yanıyor . Nasıl bir yalan ki bu kelimeler kaçacak yer arıyor ."

Nefesimi düzene sokarken , devam ettim . "  Gel bunları olmamış sayalım desem de boş , hiç inanma ! Gel güneşi doğmamış sayalım desem de boş , artık sen bana kanma  "

Gözümün önüne Arasla olan hatıralarımız canlanırken , şarkının kalan kısmını hırçın bir şekilde söyledim .

" Yüreğim ağır yaralı derinden , yanmaz artık istesem de yeniden çok yaralar sardı kalbim ama bu yara kapanır mı bilemem . Yüreğim ağır yaralı derinden , yanmaz artık istesem de yeniden çok yaralar sardı kalbim ama bu yara kapanır mı bilemem ! "

                                                    ***

Yavaş adımlarla mutfağa ilerledim . İki gündür ağzıma tek lokma birşey almamıştım . Aklım hala Arastaydı , özlemiştim .