Het komt goed

Hoofdstuk 17

-pov Lisa-

Nadat ik Storm op stal had gezet en nog even kort wat met Warrior had gedaan, ging ik weer naar binnen. James zat op de bank. Ik pakte een fles cola, 2 bekers en een zak chips.
"Ga je mee naar boven?" vroeg ik aan James en hij stond op en hinkte naar de trap. We gingen naar mijn kamer en hij plofte neer op mijn bed. Ik opende zak chips en ik schonk de cola in.
"Jij bent toch volgende week jarig?" vroeg James aan me.
"Ja. Hoezo?" vroeg ik.
"Oh, ik vroeg me af wat je wilde hebben." legde hij uit.
"Oh, ja, ik weet het eigenlijk niks." zei ik een beetje schuldig.
"Nee geeft niet, ik kan ook zelf wel iets bedenken." zei hij een beetje mysterieus.
"Nou hier kan ik niet tegen!" zei ik een beetje bozig "Nu word ik nieuwsgierig." zei ik lachend en James moest ook lachen.
Toen het ongeveer 18.00 was, brachten ik en Mark James naar huis. Toen James uitstapte, gaf ik hem een knuffel en ik zwaaide toen we weer weg reden.
"Dus jullie hebben nu wat?" vroeg Mark. 
"Ja." zei ik een beetje eentonig.

Een week later was mijn verjaardag.
"Lang zal ze leven! Lang zal ze leven! Lang zal ze leven in de gloria!" kwamen Mark en Linda zingend mijn kamer binnen. Ik was net wakker, dus heel blij werd ik er niet van. 
"Goedemorgen zonnestraaltje." zei Mark irriterend. Ik glimlachte nep naar hem. Linda reikte mij een cadeautje aan. Er zaten twee dezelfde halsters in: één voor Storm en dezelfde in een kleinere maat voor Warrior.
"Wat zijn ze leuk!" zei ik met een verbaasd maar blij gezicht "Het gaat sowieso super schattig staan! Dankjewel!" zei ik en ik sprong op en ik gaf Mark en Linda een knuffel.
"We hebben nog een cadeautje." zei Mark en ik ging weer op mijn bed zitten en Mark reikte mij een cadeau aan. Het was een fotoboekje met daarin in allemaal foto's van mijn wedstrijd van een week geleden. Eerst keek ik heel verbaasd en toen sprong ik weer op om Mark en Linda een knuffel te geven.
"Vanaf nu ga ik van elke wedstrijd een fotoboekje maken." legde Mark uit
"Super bedankt!" zei ik blij en daarna gingen we samen beneden ontbijten met lekkere broodjes. Daarna was het tijd om naar school te gaan. Ik fietste langs Lena en ze gaf me een knuffel en riep: "GEFELICITEERD!!". Ze gaf me een klein cadeautje met daarin hele mooie oorbellen. 
"Dankjewel!" bedankte ik haar en ik gaf haar een knuffel.
Toen ik en Lena bij ons kluisje waren, kwam er een jongen naar ons toe.
"Ben jij Lisa, die vriendin van James?" vroeg hij.
"Uh- uh ja. Is er iets?" vroeg ik met een vragend gezicht.
"Ik zou maar goed oppassen, want die jongen is niet te vertrouwen." zei de jongen en hij liep weer weg. Ik keek Lena verbaasd aan.
"Ken jij hem?" vroeg ik aan Lena.
"Ja," begon Lena. "Het is Nick, de neef van James. James haat Nick en andersom, waardoor Nick nog wel een wat vervelende dingen over James zegt, maar je moet je er echt niks van aantrekken." 

-pov James-
Ik zag hem wel, ik zag die vieze vuile flikker wel. Hij was sowieso weer allemaal dingen over mij aan het zeggen waar niks van klopt. Ik hoorde dat ik een appje binnenkreeg

Lisa: James, je neef Nick die zegt dat ik jou niet kan vertrouwen. Wat is dit?
James: Die jongen l*lt gewoon uit z'n nek, moet je niks van aantrekken.
Lisa: Oké, zie je in de les!
James: Tot straks! 

Op een dag neem ik die jongen te grazen! Misschien had hij ook wel gelijk, maar ik zou niet weten waar hij dit op gebaseerd had.

-pov Lisa-
Na schooltijd kwam James langs voor mijn verjaardag. Eerst aten we een net iets te groot stuk taart en toen pakte hij een klein pakje uit zijn jaszak. Ik kon niet geloven wat er in zat. Er zat een super mooi armbandje in. Ik voelde de tranen in mijn ogen prikken.
"Wat is er?" vroeg James bezorgd, niet snappend wat er gebeurde. Ik bleef maar naar het doosje staren.
"Hij- hij," probeerde ik sniffend uit te leggen. "Hij is echt super mooi, mijn moeder had ook altijd zo'n armbandje." James knuffelde me terwijl ik door bleef snikken.
"Geef eens hier." vroeg hij en ik gaf het doosje aan hem en hij maakte het armbandje vast. Daarna gaf hij een kusje op mijn hand. Ook veegde hij met zijn vinger de tranen onder mijn ogen weg.
"Geen tranen meer, het is je verjaardag dus we gaan lachen." zei hij, maar ik kon niet meer stoppen met huilen.
"Sorry." zei ik schuldig en ik liep naar boven.

-pov James-
Net nadat Lisa naar boven was gelopen, kwam Mark binnen gelopen.
"Waar is Lisa?" vroeg hij nadat hij zag dat alleen ik op de bank zat.
"Ze is even naar boven." legde ik uit. "Ik heb voor haar verjaardag een armbandje gegeven die haar moeder blijkbaar ook had, dus ze werd verdrietig dus ze ging even naar boven."
"Oh." zei Mark een klein beetje teleurgesteld.
"Wat is er eigenlijk met haar moeder?" vroeg ik en Mark kwam op de stoel zitten naast de bank.
"Lisa haar moeder is ongeveer een jaar geleden overleden na een treinongeluk en haar vader zorgde niet goed genoeg voor haar, dus ging ze naar een pleeggezin en daarom woont ze nu bij ons." legde Mark uit. Ik was er even stil van. Ik wist dat er achter het blije masker van Lisa verdriet schuilde, maar ze had het me nog nooit verteld.
"Ik ga even naar boven." zei ik tegen Mark en ik hinkte naar de trap.
"Lisa?" vroeg ik toen ik in de deuropening van de kamer van Lisa stond