Voorbestemd

Hoofdstuk 4

Ik deed de deur op slot en plofte in tranen op de grond.  Ik ga trouwen en ik ben er niet eens blij mee.  Een heel goed uur namen mijn onzekerheden het over en ik huilde stilletjes in me kamer.  Al snel stond ik op om te bidden.  Ik heb istikara ook gebid.  "Oh Allah, sta alsjeblieft toe dat dit de juiste beslissing is. Ik vertrouw je met alles, zorg er alsjeblieft voor dat ik het juiste doe. Ik weet niet aan wie ik het moet vertellen. Iedereen zal denken dat ik zwak ben,  en ik ben niet sterk genoeg. Maar jij, ik kan je altijd vertrouwen ", zei ik.  Ik kalmeerde na verschillende gebeden en dua's .  Ik wist dat bidden me zou helpen kalmeren.  Door wat ik net hoorde ben ik erg onzeker geworden Maar astagfirullah, dat zou ik niet moeten zijn.  Allah heeft mij op deze manier geschapen en ik zou trots moeten zijn op wie ik ben.  Ik zou me tenslotte zorgen moeten maken dat ik mooi ben in de ogen van mijn maker en niet zijn creaties. Ik was in gedachten verzonken terwijl ik stilletjes op de gebedsmat zat, na me gebeden.  Al snel kwam een ​​erg pissige karim binnen en zei: "Het is tijd voor het avondeten" mompelde hij.  Ik trok een wenkbrauw op en zat daar maar naar de deur te kijken terwijl hij erbij liep

"Goed..?"  "Nou ...?"  'Kom je niet naar beneden?'  mompelde hij.  "Waarom maakt het jou uit?"  "Wacht, heb je gehuild?"  Vroeg hij.  "Nee, ik geeuwde en ik ben moe. Wacht, waarom kan het je eigenlijk schelen? Ga weg" "Niet voordat je naar beneden komt" "Stop, ga weg. Ik kom eraan!"  Gromde ik.  "God, waarom ben je zo koppig!"  Schreeuwde hij.  "Misschien om het feit dat je heel vervelend bent als de hel" zei ik.  "Nou, ik zou niet vervelend zijn als je niet zo koppig was", antwoordde hij.  Toen grijnsde hij. 

''Jongens, het is tijd voor het avondeten', zei Ameera terwijl ze naar binnen liep. Ik glimlachte en stond op.  Karim keek me aan met de meest geïrriteerde uitdrukking op zijn gezicht. .  'Waarom zijn jullie allebei ...' begon Ameera.  Ze stopte toen ze zich realiseerde dat karim en ik elkaar in stukjes wilden hakken.  Ze zuchtte, zei dat we moesten opschieten en ging naar beneden.  Ik liep naar beneden, terwijl voetstappen me volgden. 

We gingen aan tafel zitten We lachten allemaal, ook de ouders.  Plots hoorden we allemaal een telefoon afgaan.  Het was die van karim.  Hij keek naar het scherm en zijn gezicht lichtte meteen op.  Ameera fronste.  Er was iets aan de hand.  "Pardon, ik moet deze even opnemen", zei hij.  "Ja zoon ga je gang" antwoordde mijn vader.  Na een tijdje praten en lachen begonnen we ons allemaal af te vragen waar karim was.  "Fairouz, kun je karim gaan zoeken en kijken waar hij is?"  Vroeg tante.  "Natuurlijk" liep ik naar de woonkamer.  Hij was er niet.  Dan de tuin. Ook niet.

Pff waar is hij zei ik tegen mezelf. Hij is zo vervelend.
Ik liep naar bovenIk zag dat mijn slaapkamerdeur dicht was.  Ik klopte langzaam op de deur en er kwam geen reactie.  Langzaam draaide ik de deurknop om en de deur zelf piepte een beetje.  Ik zag een heel versuft uitziende Karim op mijn bed zitten met verwarring over zijn hele gezicht geschreven.  Met andere woorden, hij zag er verloren uit.  Heel verdwaald.  "Eh ... je ouders maken zich een beetje zorgen om je, alles goed met je", zei ik tegen hem  "Ja" mompelde hij.  "Heb je hulp nodig met iets?"  "Nee ... ik wil gewoon dat je mijn vraag beantwoordt", zei hij.  Zijn ogen waren nu op de grond gericht en hij greep mijn dekbed stevig vast.  "Ga door" "Waarom? Waarom ben je hiermee akkoord gegaan?

"Het spijt me dit te moeten zeggen, maar ik zal je niet gelukkig kunnen maken, noch zal ik je ooit kunnen plezieren. Ik bedoel: kijk naar mij en kijk naar jou. Je bent zo ... 'Hij zweeg even.  'Ik ben helemaal buiten jouw klasse' 'Oké, ik zal je laten weten dat de enige reden dat ik met dit huwelijk heb ingestemd, is dat ik mijn ouders niet wilde teleurstellen. 

geef minder om je gedachten over hoe lelijk of hoe irritant ik kan zijn. Ik trouw niet om jou of mijzelf te plezieren. Ik trouw om de helft van mijn deen compleet te maken."Daarmee liep ik weg en liet hem achter  stomverbaasd.  Hij denkt dat hij dat allemaal is, maar de volgende keer dat hij besluit me te beledigen, zal ik hem een ​​stukje van mijn gedachten geven.  Ik ben klaar met hem.