Voorbestemd

Hoofdstuk 12

Fairouz perspectief

Ik werd wakker met een snurkende karim, vlak naast me.  Het was 10 uur 's ochtends en ik stond langzaam op.  Ik pakte wat pijnstillers en een glas water en zette het bij zijn nachtkastje.  Ik ging naar beneden om het ontbijt klaar te maken.  Nadat ik het ontbijt had klaargemaakt, legde ik het op een dienblad en ging naar boven, naar zijn kamer.  Ik zette het blad neer. Hij zag er zo mooi uit terwijl hij sliep.  Hij zag er zo onschuldig uit, ik had het geluk om zo bij hem wakker te worden.  Ik herinnerde me snel terug naar de tijd dat hij gisteravond dronken was.  Ik pakte een gebedsmat en bad.  Ik kon zijn gesnurk horen terwijl ik bad en toen ik dua aan het maken was, hoorde ik iets.  Ameen Ik stond op van de gebedsmat en keek naar karim.  Hij staarde me recht aan, terwijl hij zijn hoofd vasthield en kreunde van de pijn.  Hij zag er zo goed uit. Ik moet stoppen.

Ik ruimde de gebedsmat op en ik pakte de pijnstillers en het water.  "Sta op ", zei ik.  "Wat is er?"  'Weet je, kun je niet eens een beetje lief zijn', begon ik met een scherpe stem.  "Wha-" "Zwijg, laat me praten" Zijn ogen werden groot en hij sloot onmiddellijk zijn mond.  "Je weet wat je gisteravond deed was stom! Ben je je er niet eens van bewust dat wat je deed, je ernstig had kunnen doden! Als ik je niet zou vinden  Na verloop van tijd had je ernstig vergiftigd kunnen worden door de hoeveelheid alcohol die je dronk! Ik zweer het je, ik kan het niet uitstaan ​​om je zo te zien! Ik kan het niet uitstaan ​​je zo gekwetst en gebroken te zien. Ik kan het "zei ik.  Op dat moment stonden mijn tranen in mijn ooghoeken, die dreigden te vallen en ik kon ze niet beheersen.

Als ik terugdenk aan gisteravond en het laatste wat hij tegen me zei, wil ik gewoon instorten en schreeuwen.  Ik stond tussen ze benen in. hij pakte me stevig.  "Stop met drinken, en stop met aan jezelf twijfelen. Ik haat het. Ik haat het dat je niet beseft hoe geweldig je bent", fluisterde ik in zijn oor.  Ik keek naar hem om te zien dat hij recht naar me keek.  'Ik kan niet geloven dat je twee keer bijna zelfmoord hebt gepleegd, allemaal zonder eraan te denken dat ik echt om je geef', schreeuwde ik.  "Het spijt me ..." mompelde hij.  "Ik keek hem in de ogen en zei: "Je hoeft voor niemand perfect te zijn. Laat je niet vertellen dat je niet goed genoeg bent. Je zult karim zijn, vergeet dat alsjeblieft niet."  Met dat gezegd, liep ik weg en wierp hem een ​​glimlach toe.  "Eet je ontbijt, ik zal het kantoor bellen en zeggen dat je nog steeds ziek bent" zei ik.

~~~~~~~

Karim perspectief

Waarom heb ik zoveel geluk gehad dat ik iemand zoals zij?  Wat heb ik gedaan waardoor ik iemand kreeg als haar?  Ze zei dat ze om me geeft!  Ze geeft om me!  Ik voelde me alsof ik in de wolken was.  Ik wilde van vreugde gaan dansen en schreeuwen.  Maar deze kater weerhield me ervan.  Ik glimlachte en ik ging douchen.  Ik liet het koude water op mijn rug vallen en zuchtte.   Ik kreunde en maakte mezelf schoon.  Ik pakte een handdoek en liep naar mijn kamer in de hoop dat Fairouz net als de vorige twee keer zou wachten.  Maar ze was er niet.  Toen hoorde ik de motor van onze auto starten.  Ik keek uit het raam, maar zag Fairouz de auto oprit afrijden.  Shit.  Waar gaat ze heen zonder me?

Ik pakte snel mijn mobiele telefoon en belde haar nummer snel.  "Wat wil je?"   Ze was niet blij.  Ze klonk geïrriteerd.  "Waar ga je heen...?"  Vroeg ik een beetje zacht, wetende dat ze boos op me was.  "Ik vroeg je eerst iets", zei ze.  "Waarom ben je zo ingewikkeld, ik wil gewoon weten waar je heen gaat!"  "Ontspan, ik ben naar de Albert Heijn ", antwoordde ze.  "Oké, ik zal er zo zijn" zei ik, en zonder haar te laten praten, hing ik op.  Ik kleedde me snel aan en was binnen 3 minuten de deur uit.  Omdat ik zo graag geen energie verspilde, rende ik naar de markt.

Ik liep naar binnen en ik weet dat ik haar gewoon had moeten bellen.  Maar ik doorzocht de gangpaden.  Daar, in het chocoladepad, zag ik haar lachen met een of andere klootzak van school.