[TAMAMLANDI]
Canavarlara inanır mısınız?
Yaser...İnanmazdı.Çocukları korkutmak veya gençelere eğlence olsun diye uydurulmuş şeyler olduğunu düşünürdü.
Ama şu an içerisinde bulunduğum durum ile öyle düşünmüyordu.Gözlerinin içerisine bakan kırmızı g...
Sonunda eve geldiğinde kapıyı kapatarak "Zamir!"Diye seslendi boşluğa.
Çok geçmeden karanlıktaki uzun,yapılı beden ile gülümsedi."Ben geldim."
Zamir'in gözleri toz pembe iken çocuğa doğru yaklaştı ama burnuna doluşan koku ile kaşlarını çattı.
Kimindi bu koku?
Karanlığın içinde duman gibi süzülerek çocuğun dibinde durdu.Başını,Yaser'in omzuna götürerek bir nefes çekti.
Zihnine dolan pembe renkle,gözleri kırmızıya döndü.Sinirle hırlamaya başlarken beyaz sivri dişlerini gösteriyordu.
Yaser karşısındaki görüntü ile korkuyla"N-ne oldu?"Diye sordu.
Zamir sadece sinirle hırlarken omzunu gösterdi.Yaser anlamayarak kendi omzuna bakarken hırkasını kontrol etti."N-ne oldu?Hırkamda bir şey mi var?"Diye sordu.
Zamir başıyla onaylarken kaşlarını çattı karanlığın el verdiği kadarıyla hırlasına bakarken "Bir şey mi yapışmış?Leke mi var?"Diye arka arkaya soruyordu.
Zamir sinirle kükrerken korkuyla yerinde sıçradı."Z-Zamir...Koca bebeğim."Diyerek dudaklarını büzdü Yaser.Zamir'in kırmızı gözlerini anında pembe olurken,ağzını kapatarak sivri dişlerini sakladı.
"Ne demeye çalıştığını anlamıyorum ama kazağım seni sinirlendirecek ne yapmış olabilir?"Diye sordu,bir adım canavara yaklaşırken.
Zamir omzunu tekrar göstererek elini yukarıya kaldırdı.Kokuyu içine çektiğinde zihninde, pembe renk ile beraber oluşan simayı siyah dumana şekil vererek gösterdi.
Yaser'in gözleri şokla büyürken simaya ardından pembe gözünü gösteren Zamir'e baktı.
Zamir bir insanın kokusunu aldığı zaman zihninde o duygunun,rengiyle beraber yüzleri oluşuyor ve bunu karanlık buluta yansıtabiliyordu.
Hırkaya sinmiş kokuyu aldığında Görkem'i, Yaser'e karşı aşk hisseder şekilde görmüştü.Haliyle sinirlenmişti.
Yaser birazcık anlarken ellerini kaldırıp, olumsuz anlamda başıyla beraber salladı."Hayır!Görkem-Gölgede yüzünü yaptığın çocukla aramda bir şey yok!Yemin ederim yok!Ayrıca olsa dün seninle öpüşmezdim,bana dokunmana izin vermezdim.Yok yani...Aramızda bir şey yok."Diyerek hızlı hızlı kendisini açıkladı.
Zamir'in pembe gözlerine güven anlamına gelen koyu mavi karışırken hala 'Aramızda bir şey yok.' Diyen çocuğun dibine girerek,bir kolunu Yaser'in kalçasına koyarak tek hamlede kucağına aldı.
Yaser ani hamleyle ufak bir çığlık atarak, ellerini adamın geniş omuzlarına koydu.
Bir süre birbirlerine baktıktan sonra Yaser elini,adamın gözünün önüne gelen siyah saçlara götürerek kenara ittirdi.
Zamir hırıltılı bir nefes verirken,çocuğun sırtını duvara yasladı.Minik bedene başkasının kokusu sinmişti ve bundan hiç memnun değildi!Bu yüzden o kokuyu temizlenmesi gerekiyordi.
Uzun dilini,çocuğun boynundan yanağına kadar değdirerek yalarken Yaser'in gözleri şokla büyümüş nefesini tutmuştu.
Ne yapıyordu bu adam!?
Zamir dilinin ucunu,ince üst ardından alt dolgun dudakta gezdirdikten sonra çocuğun aralık dudaklarından içeriye sokarak dillerini birleştirdi.
Yaser ayak baş parmaklarını birbirlerine sürterken,omuzlarındaki elin tutuşunu sıklaştırdı.Ağzının içini talan eden dille yanakları alev alırken,diline sarılan uzun dille gözlerini daha fazla açık tutamayarak kapattı.
Zamir çocuğun yüzünü incelemeyi bırakmazken dilini,dil etrafında döndürerek ağzından çıkardı.
Tekrardan Yaser'i koklarken hala o çocuğun görüntüsü oluşuyordu beyninde.Sinirle hırlamaya başlarken,Yaser titrekçe gözlerini araladı."K-kokudan mı rahatsız oluyorsun?"Diye sordu fısıldar tonda.
