[TAMAMLANDI]
Canavarlara inanır mısınız?
Yaser...İnanmazdı.Çocukları korkutmak veya gençelere eğlence olsun diye uydurulmuş şeyler olduğunu düşünürdü.
Ama şu an içerisinde bulunduğum durum ile öyle düşünmüyordu.Gözlerinin içerisine bakan kırmızı g...
Yaser üniversitenin girişinde adımlarını durdurdu,içi büyük bir hüzünle kaplanırken etrafına baktı.
Zeki insanlara baktı.Hayatta her türlü başarıyı,parayı yakalayacak insanlardı.
Güzel veya yakışıklı olan insanlara baktı.Model,oyuncu vesaire olabilirlerdi.
Yetenekli insanlara baktı.Dansçı,ressam,şarkıcı olabilirlerdi.
Ama kendisi hiçbir şey olamazdı.
'Bak okumazsan,bunu yapmazsan,şunu söylemezsen onun gibi olursun.' Şeklindeki korkutma cümlelerine 'Benden daha kötüsü varmış lan!' Tarzındaki kendini övütme cümlelerine konu olacak türden biriydi.
Şu zamana kadar hiçbir şey başaramamıştı.Ne yapmaya kalksa,neye heveslense götünde patlamış ortada öylece kalmıştı.
Başladığı ilişkiler,flörtler çabucak kalp kırıklıkları;arkadaşlık,doslukları sırtından bıçaklanma ile bitmişti.
Başından beri kaderine mahkumdu.Herkes onun sonunu tek bakışta anlayabilirdi.
'Ben bu dünyada yaşayamam...Ben bu insanlarla savaşamam.'
Hiç düşünmeden arkasına döndü ve tüm gücüyle koşmaya başladı.
.
Nefes nefese eve vardığında dalağının şişmesiyle acıyla yüzünü buruşturdu.'Madem koşacaksın,yavaş koşsana!'Kendisine bir yandan söverken bir yandan da anahtarları çıkartarak kapıyı açmıştı.
Madem erken eve gelmişti o zaman erkenden işe gider,fazla çalışığı için daha fazla para alırdı.
Eve girdiğinde çantasını yere bırakarak odasına ilerledi.Yere çömelerek yatağın altına baktı."Zamir!Ben işe gideceğim,yine geç gelebilirim."
Geriye çekilecekti ki karanlıkta,soluk bir şekilde parlayan pembelikleri gördü.Işık olduğu için soluk bir şekilde parlıyorlardı.
Elini yatağın altına götürdüğünde eskisinden daha az büyük ve sivri parmaklar,elini kavradı.
Zamir boğuk bir şekilde hırıltılı bir ses çıkardıktan sonra kayboldu.Yaser minik bir gülümseme ile elini çekerek ayağa kaltı.
.
Gün boyu giydiği kiyafetleri kenara bırakarak pijamalarına bakındı.Yatağın üzerinde bıraktığını hatırlıyordu.
Kaşlarını çatarak başını yana eğdi.Bir anda sırtında hissettiği parmak ile sıçrayarak arkasına dönerken Zamir'i görmesiyle gülümsedi."Merhaba."Diye mırıldandığında hırıltılı bir karşılama aldı.
"Kıyafetlerimi gördün mü?Bulamıyorum."Diye mırıldandı.Zamir dişlerini göstererek gülümserken,bunu yaşlı adamdan öğrenmişti,yatağın altına eğilerek pijamaları aldı.
Yaser gülmeye başlarken uzatılan kıyafetleri aldı.Sanırım,Zamir o yokken kıyafetlerini almıştı ama neden?
"Neden oradaydılar?"Diye sordu oyuncu bir tavırla.Zamir kendisini göstererek gülümsedi."Hmm...Demek sen aldın.Peki neden?"
Zamir bu sefer hırıltılı bir sesle,burnunu ardından minik bedeni gösterdi."Koklamak için mi?"Diye sordu Yaser.Zamir başıyla onayladı."Beni özlediğin için kokladın..."Diye mırıldandı Yaser.Zamir bu sefer heyecanla onayladı onu lakin minik bedenin hıçkırarak ağlamaya başlaması ile gözlerini kıstı.
Onu kızdırmış mıydı ki?
Yaser başını,adamın çıplak göğsüne gömerken iç çekerek ağlıyordu.Zamir bir elini çocuğun sırtına koydu ve kendisine daha çok çekti.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
