Chapter 2

2.6K 55 1
                                    

 

 

"Eunji... Pick up the phone." Jonghun said as he keeps on calling Eunji. Pero nakaka-ilang dial na sya ay wala pa ring sumasagot sa kabilang linya. Ring lang ng ring ang cellphone ni Eunji.

  

"Siguro... nagtampo na naman sakin yung babaeng yon. Tch."

"Ay nako Jonghun babe,"

 

 

"Don't call me 'babe', Hongki!" he said to Hongki then give him a sharp look na hindi naman pinansin ni Hongki at tuloy lang ito sa paglalagay ng facial mask sa mukha nito.

"Edi wag! Ang sunget ha? Pero alam mo honey, bet ko umuwi na yan at natulog. O kaya naman, humanap na ng ibang ka-date! Ay! Bet na bet ko yon! Kaya kung ako sa'yo, matulog na rin tayo. Jusme! Papangit----oy, san ka pupunta?"

But Jonghun didn't even dare to answer nor listen to Hongki and just shut the door closed!

Jonghun went outside to look for Eunji. Pinuntahan nya ito sa park sa pagbabakasakaling nag intay ito doon. But an empty, cold park is what he sees.

"I'm such an idiot! Sino ba namang matinong babae ang mag-iintay ng ganito katagal sa park ng walang kasama? Pero mabuti na rin at hindi sya nag intay, mahirap na, mag isa pa naman sya at gabi na rin."

Then he decided to go to Eunji's residence to check on her. When he arrived at the place, he tried to call Eunji again but it seems like she's already asleep because no one picks up the phone. Patay na rin ang lahat ng ilaw sa bahay nila. Strange. Kasi maaga pa naman.

Halos kabisado na rin kasi niya kung anong oras nagpapatay ng ilaw sila Eunji dahil madalas syang pumunta sa harap ng bahay nila Euji to check on her. And Eunji didn't know that.

* * *

"Yah! Jin, what happened?" bungad ni Wonbin pagkapasok nya sa kwarto ni Eunji.

"She fainted again. The doctor said it was from exhaustion and stress. But she's fine now. She just need some rest."  Jaejin, who's sitting beside Eunji's hospital bed said.

Wonbin sighs.

"Good grief! Kinabahan na naman ako. Tch! Maaga kong tatanda nito dahil dito sa pasaway kong kapatid. Mabuti nalang at nandyan ka. Salamat sa pagbabantay. If you want, you can go home now. Ako na ang bahalang  magbantay sa kapatid k----"

HOME: Where You and Me Stays ForeverTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon