Chapter 5

1.5K 31 3
                                    

Bago ang lahat, sorry po at ngayon ko lang to nai-update. *bows* Nayon lang po kasi nagkaroon ng time to update this story.

By the way, tanda nyo pa ba yung huling nangyari?

Ah.. Hindi na? Kk. Let's do a recap~

Here's Jonghoon's last line. We'll start at that line. Thank you! *tsup* *tsup*

_____________________________________________________________________________

“What’s with that? Bakit nakabukas ang ilang butones ng blouse ni Eunji and her cleavage were showing! Damn!” Jonghoon said on the back of his mind as he clenched his fists.

"I'm sorry Jin for keep on bothering you." Hyunji said to Jaejin because whenever she's in trouble, Jaejin always come to save her; rescued her.

"Idiot! Don't say that. You know how important you are to me." sagot naman ni Jaejin na nagkunwaring galit. "Kung pwede lang sana kitang nakawin mula sa kanya..." dugtong niya na hindi naman na niya isinatinig pero hindi niya pa rin naitago ang lungkot sa mga mata niya.

"Is that why... you k-kiss... me?"

Hyunji asked. Pinamulahan naman ng mukha si Jaejin, then smiled faintly. Para kasing narinig o naramdaman ni Hyunji yung huling mga salita na hindi nya isinatinig.

"God! She caught me! Ahhrg! Life is really so unfair"  naisip niya.

"I guess, you shoud know this, Eunji." Panimula niya pagkatapos magtanggal ng bara sa lalamunan at umayos ng upo.

"Know what?" she asked half-heartedly.

"Aw! You idiot! You're not being so good to my heart, don't you know that?" biro niya na sinabayan pa ng pagdakot sa dibdib. Hinampas lang sya ni Eunji at iningusan kaya nagpatuloy sya.

"So, you don't have any idea how much I like you?" this girl----!

* * *

HYUNJI'S POV:

"So you don't have any idea how much I like you?"

I was speechless on what he said. Alam nyo yun? All the while, yung inaakala at itinuturing mong parang pangalawang kuya ay may pagtingin pala sa'yo?

"Eunji, I'm not good at words but, aahh~! Geez! I like you okey? And not just as a sister but as a woman. that's why when I found out that you have a boyfriend, I was badly hurt so I keep my distance to you and just keep on looking at you from afar." Jaejin said the last sentence softly.

"Jin... Thank you. Thank you for all the things that you've done to me... and... I'm sorry," Ginagap ko ang kamay nya, "I cannot accept your feeling, Jin."

"God! I didn't know that rejecting someone's feelings was this hard! kung sana dalawa ang puso ko. Kaya lang, isa lang ang puso ng tao. Ang masakit pa dun, hindi pa perpekto ang sa akin. But thank you Lord for all the things that happening to me. I know, you have a reason for that."

"I know." sagot niya sa mahinang boses na bahagya pang ngumiti habang nakatingin sa mga kamay naming magkadaop.

Nakatingin lang ako sa kanya hanggang sa hindi ko namalayang pumapatak na pala ang mga luha ko. Napansin ko lang ng pahirin ni Jaejin ang luha sa pisngi ko gamit yung left thumb nya. When I look at him, he just smiled at me. Ngiti na hindi naman umabot sa mga mata nya. Naroon pa rin ang lungkot na alam kong ako ang may gawa.

"Mahal ko si Jonghun kahit ang sakit sakit na. You know my condition right?" he nodded. "That's why I've decided to stay at his side until my last---"

HOME: Where You and Me Stays ForeverWhere stories live. Discover now