YÜZBAŞI

1.Bölüm

Başlama tarihinizi bırakın canlar💖

Havanın baya kapalı olduğu bir Ankara sabahında annemle vedalaşmış, uçağa binmiş ve Mardine gelmiştim. Valizimi çekiştire çekiştire Mardin havalimanından çıkmaya çalışıyordum.

Sınır görevinden döneli daha 1 hafta olmamıştı. Biraz izin yapmayı düşünürken 1 ay önce istediğim tayin görevim sonuçlandırılmış ve pazartesi yeni bir time iş başı yapmam gerekiyordu. Bu yüzden de Mardine geldim. Aslında pazartesi günü orda olmam söylenmişti ancak annem komşumuz Hanife teyzenin kızının düğününe gitmem için beni zorla cuma günü uçağa bindirmişti. Hemen askeriyeye gitmemek için bu gecelik otelde kalmaya karar verdim. Havalimanından bir taksiye binip beni herhangi bildiği bir otele bırakmasını rica ettim. Taksici bir süre sonra geldiğimizi söyledi ve bende parasını ödeyip taksiden indim. Hava Ankaraya göre burada daha sıcaktı. Ilık bir rüzgar esiyordu. Otelden içeri girdiğimde buranın dışarıdan daha sıcak olduğunu fark ettim. Etrafa şöyle hızlıca bir göz attım. Lobide bir kaç turist oturmuş sohbet ediyordu. Kadın bir görevli elindeki servis arabasıyla mutfak olduğunu tahmin ettiğim yere doğru ilerliyordu. Resepsiyonistin buyurun demesiyle daldığım düşüncelerden ayıldım.

"Tek kişilik bir oda alabilir miyim lütfen."

" Tabiki efendim kimliğinizi alabilir miyiz."

Cüzdanımdan kimliğimi çıkarıp görevliye uzattım. Bir kaç dakikalık işlemden sonra bana odamın anahtarını verdi.

"3.kat 23 numaralı oda ben size eşlik edeyim."

"Gerek yok sağ ol, bulurum ben."

"Efendim asansör yok, valizlerinizi taşımaya yardım edeyim ağır gözüküyor." diyip elimdeki iki valizi gösterdi. Bense gülümsedim.

"İhtiyacım yok sağ ol." diyip iki elimle valizleri hızlıca kaldırdım. Baya ağırdı doğrusu. Sadece bir valizde turşu kavanozları vardı. Turşu bana her zaman hayat veren bir şeydi. Sinirli olunca süper iyi geliyordu. Annemde bunu bildiğinden sakin bir hayat sürmem için elinden gelen her şeyi yapıyordu.

Valizimi hemen kenara bırakıp kendimi yatağın üstüne bıraktım. Akşam olana kadar uyusam çok iyi olacaktı. Telefona alarm kurup kafamı yastığa gömdüm.

***

Alarm sesiyle hızla yataktan fırladım. Asker olduğum için ufacık seslere bile hassasiyet gösteriyordum. Telefon ise kulağımın yanında titreşmeye başlayınca gözlerimde ona dönmüştü.

Yatakta doğrulup, telefonu elime aldım. 10 kez annemin aradığını görünce başıma gelecekleri tahmin ettiğim için yüzüm ister istemez ekşimişti. Hemen annemi geri aradım, telefon anında açıldı.

" Kız sen hayırsız evlat mısın, sen beni nasıl aramazsın. Ben sana varınca ara demedim mi, sen anneni korkutmaya aklını kaçırtmaya yemin mi ettin, hee.... Konuş konuş öyle sessiz sessiz dinleme, cevap ver bana."

"Sakinleşmeni bekliyordum."

"Sakinleşmemi bekliyormuş hahh."

"Güzeller güzeli annecim, unutmuşum ya. Çok yorulmuşum otele gelip hemen kendimi yatağa attım. Telefon sessizde kalmış, alarm sesine kalkabildim anca. Yemek bile yemedi şu gariban kızın."