De Belofte (DE OVERGAVE #3)

4B • 47 minuten voor H.F.O.

Gabrielle sukkelde met haar aansteker. Het was de enige die ze bezat en ze hoopte dat hij nog werkte.

Ze stond op het ruime terras, dat uitkeek over de grote tuin die Lorelei met veel liefde onderhield. De zon was net ondergaan en de schaduwen waren lang in de schemering.

"Allez, tu merde embulante," siste ze, terwijl de sigaret tussen haar lippen bungelde. Het enige dat ze zag, waren de piepkleine vonkjes die geen vlam vormden.

"Vuurtje?" vroeg een al te bekende stem naast haar, hoewel het meer dan tien jaar was geweest sinds ze die stem de laatste keer had gehoord. Verschrikt liet Gabrielle de aansteker vallen.

Voor haar stond Caleb Moreno. De jaren waren goed geweest voor hem, zag Gabrielle onmiddellijk. Zijn zwarte haren hadden een beetje grijs langs de slapen gekregen en een paar van zijn fronsen zou hij nooit meer kunnen gladstrijken, maar zijn armen waren nog altijd indrukwekkend gespierd. Het donkergrijze T-shirt dat hij droeg sloot strak aan en hij had nog steeds een platte buik.

Zijn karamelkleurige ogen, ogen waarmee Gabrielle al te goed vertrouwd mee was, keken haar onleesbaar aan.

Caleb trok zijn wenkbrauwen op toen Gabrielle hem geen antwoord gaf en hij leunde naar voren om haar sigaret aan te maken.

De geur van whisky drong door in haar neus en Gabrielle kon zijn wazige pupillen zien.

Instinctief zoog Gabrielle aan de filter en proefde de rokerige smaak in haar mond toen het puntje van haar sigaret eindelijk oplichtte. Ze inhaleerde diep en blies de rook toen langzaam en beheerst uit.

"Wat doe jij hier, Caleb?" vroeg Gabrielle aarzelend. Haar ogen lieten de zijne niet los, terwijl ze de sigaret terug tussen haar lippen stak.

"Ik wist niet dat je hier zou zijn," zei Caleb, terwijl zijn ogen de hare loslieten en hij haar volledig opnam. Gabrielle voelde zich ongemakkelijk en bedwong de neiging om drie passen achteruit te doen.

"Fuck, je ziet er geen dag ouder uit sinds de eerste keer dat ik je zag," zei hij, zijn stem zacht en laag.

Gabrielle trok één wenkbrauw op. "Dan heb je een bril nodig, Moreno," zei ze, terwijl ze de marineblauwe cardigan van merinoswol, die eigenlijk van Bobby was maar die Gabrielle altijd pikte omdat hij zo heerlijk warm was, steviger rond haar heen trok, ondanks dat de zachte Californische bries niet ijzig koud was.

Haar lichaam was veranderd nadat ze drie kinderen op de wereld had gezet. Haar cupmaat was een paar letters omhooggegaan, maar Gabrielle wist dat ze er nog altijd goed uitzag.

In haar nek gingen de haartjes recht overeind staan terwijl Calebs blik langer dan nodig op haar bleef hangen.

Ondanks dat Chris nauwelijks over zijn beste vriend praatte, wist Gabrielle van Amy dat Caleb vier jaar getrouwd was geweest met Tiffany Poole, een ex-klasgenote van Gabrielle en Amy. Dat huwelijk was zes jaar geleden spaak gelopen en Tiffany had het hoederecht gewonnen over Elle, hun dochter die nu zo'n jaar of negen, acht zou moeten zijn. Caleb had bezoekrecht, maar Gabrielle wist daar het fijne niet van.

"Gael," zei hij, terwijl hij een stap in haar richting deed.

Gabrielle deinsde achteruit. "Ik vroeg wat je hier deed, Moreno," herhaalde ze, haar stem vlak en afgemeten.

Caleb keek haar recht aan. "Ik wilde Chris zien," zei hij bars, terwijl hij twee stappen in haar richting deed.

Gabrielle trok één wenkbrauw op. "En waarom?" vroeg ze, terwijl ze een blik wierp op haar horloge, voordat ze de as van haar sigaret aftikte in de lege terracotta schaal die naast haar stond.