De Belofte (DE OVERGAVE #3)

3B • 97 uren voor H.F.O.

"Ik moet zeggen, Robert, het debat in Iowa dat je voerde, was ronduit meesterlijk. De voorverkiezingen van volgende week zullen in je voordeel vallen, let op mijn woorden."

Aan tafel zat ex-senator Hess, die Bobby had geholpen om zijn eerste onzekere politieke stappen te nemen. Hess had zich al een paar jaar geleden teruggetrokken uit de politieke wereld, maar hij was nog een graag geziene gast bij zijn vroegere protégé en gaf nog steeds goede raad.

"Pas op, Richard. De voorverkiezingen zeggen niet alles. Het profiel waaraan Bobby voldoet, is breed, maar is het ook genoeg? De partij heeft afgelopen jaren zwaar moeten incasseren in het Congres. Dat vergeten de partijen niet." De breekbare stem van Bobby's grootvader, Joseph McGee, wist het hele gezelschap aan tafel het zwijgen op te leggen.

Aan Josephs rechterhand zat Gabrielle. Teder legde ze haar hand op de zijne. "Dat weten we, grootvader," antwoordde ze, terwijl haar vingers over de rimpelige huid streken. Ze hield van de oudere man, degene die haar had doen beseffen hoeveel ze wel niet hield van diens kleinzoon. "Iedereen houdt er rekening mee."

De vingers van Joseph klemden zich verrassend stevig rond die van Gabrielle. "Ma chérie, dat weet ik wel. Maar we zijn nog niet in het Witte Huis. Dit is een marathon en we zijn nog niet in de helft. De grote klop van de hamer moet nog komen en jullie jonkies", Joseph keek met harde ogen naar Hess, die de blik van de oudere man negeerde, "jullie vergeten dat."

"Grootvader, niemand vergeet dat," antwoordde Bobby, die tegenover Gabrielle zat.

Joseph mopperde iets.

Gabrielle zuchtte. Met haar hand wenkte ze de bediende. Voor de meeste etentjes die ze organiseerde voor de hoge top van politici, huurde Gabrielle personeel in.

"Het dessert kan worden opgediend, in de salon," zei ze, op een zachte toon. De bediende, een jongen van nog geen twintig, knikte haastig en verdween naar de keuken. Gabrielle nam haar wijnglas voor een slokje.

"Heren, ik stel om het gesprek voor te zetten in de salon," kondigde Gabrielle aan. Ze stond op en haar witte rok gladstreek.

Robert nam de leiding van haar over en leidde de gasten, voornamelijk mensen uit de politieke en zakelijke wereld, naar de salon. Gabrielle glimlachte toen ze zag hoe Robert zijn grootvader ondersteunde terwijl ze samen de eetkamer verlieten.

Zodra de kamer terug leeg was, ging Gabrielle terug aan de tafel zitten. Een andere bediende kwam binnen om de borden af te ruimen. In de deuropening aarzelde hij toen hij zag dat de gastvrouwe nog aan tafel zat.

"Sorry, ik zal weggaan. Dan kijk ik je niet op je vingers," antwoordde Gabrielle met een glimlach. Ze nam haar wijnglas en stond op.

Vanuit de salon hoorde ze mannengelach komen en het getik van cognacglazen. Ze rook de sigaren die Bobby en zijn collega's graag rookten na het eten en even aarzelde. Met haar hand op de deurknop schudde ze tenslotte haar hoofd en duwde de deur open, nadat ze een glimlach op haar gezicht had geperst.

Robert was verwikkeld in een gesprek met een investeerder van de campagne,Tom Delvenau. Gabrielle liep naar diens vrouw Tessa toe en knoopte een gesprek aan over de kinderen. Tessa Delvenau had een zoon die een jaar jonger was dan Reny en die ook op een kostschool zat.

Langzaam doofden de gesprekken. Stilletjes vertrokken de mannen en koppels één voor één, totdat Joseph als laatste overbleef.

Robert leidde net senator de deur uit toen Joseph op het plekje naast hem wees. "Kom eens even bij me zitten, Gabrielle."

Het enige teken van verbazing dat Gabrielle gaf, waren haar wenkbrauwen die een millimeter werden opgetrokken.

"Voelt u zich goed, grootvader?"