Vendetta | Taekook

• 7 •

Umarım beğenirsiniz , iyi okumalar  💜

**HATIRLATMA**

 ''Ne kadar korktum biliyor musun ? Ben geldiğimde yerinde yoktun ve kıyafet poşetleri yerlere saçılmıştı . Gün boyu seni aradım ve Tanrı'ya şükür buldum.'' Gün boyu büyük bir mutlulukla uyumuştu. Tekrar sarıldılar birbirlerine . Jungkook eski Jungkook olsaydı çok fazla vicdan azabı çeker ve kendini suçlardı . Ancak şuan hiçbir suçluluk duygusu hissetmiyordu. Taehyung'u bulduğu için değil , Taehyung hala yanında olduğu için ve planlarını gerçekleştirebileceği için Tanrı 'ya şükrediyordu...

.

2 AY SONRA - Jungkook

Taehyung ile tanışalı iki ay olmuştu . Kaçırılma olayından sonra başka plan yapmamış , kaleyi içten fethetmek için düşünmüştüm sadece. Bu bir ay içerisinde hepimize alışmış , yanımızda rahat davranmaya başlamıştı . Bu iyi bir şeydi . Ona yapacağım şeyler için bize biraz daha alışması gerekiyordu . En çok da bana . Annesinin ölümü ya da kaçırılması hakkında konuşmuyorduk .

Sadece bana her zaman minnettarlığını ifade ediyor ve beni koruyucu meleği olarak görüyordu . Bunu her daim söylemekten çekinmiyordu . Nerden bilebilirdi ki zamanı gelince koruyucu meleği değil ölüm meleği olacağımı . 

Bir şeylere sarılmadan uyuyamadığı için birkaç gün onunla uyumak zorunda kalmıştım . Benim için cehennem gibiydi o geceler . Her seferinde annemi ve yaşadıklarımızı düşünerek ona olan nefretimi ve kinimi canlı tutuyordum . Artık onunla yatmaya dayanamadığım için ona büyük bir yastık almıştım . Onun sayesinde uyuyabiliyordu.

 Eve alışmasının tek bir kötü yanı vardı .Tüm odaları merak ediyor , her yeri geziyordu . Sadece bir odaya girmesine izin vermemiştim ve onu uyarmıştım . Koridorun girişindeki o oda onun için en tehlikeli yerdi...

Taehyung

Dinlenmek için uzandığım yerden kalkıp etrafıma baktım. Görünürde kimse yoktu. Sanırım yine dışarı çıkmışlardı.

Evin bütün işini bana yaptırmaya başladıkları için vücudum çok çabuk yorulmaya başlamıştı ve sürekli yatmak istiyordum.

Tabi bugün hariç.

Benden saklamak için deli gibi uğraştıkları bir oda vardı. Ne zaman o odanın yakınından geçsem veya kapısına bakarken dalıp gitsem telaşa kapılıp dikkatimi başka şeylere çekmeye çalışıyorlardı. Doğal olarak bende merak ediyordum.

Yerimden kalktım ve bir gün şans eseri gördüğüm anahtarı sakladıkları yere gittim. Oradaydı. Yanlarına almamışlardı. Bunun için şaşırmaya vaktim olmadığını bildiğim için hızlıca aldım ve odanın önüne geldim.

Bu oda direkt olarak dış kapının önünde olduğu için içeri giren biri beni rahatlıkla görebilirdi. Bu yüzden olabildiğince hızlı olmam gerekiyordu.

Anahtarı kapı deliğine soktum ve çevirip açtım. Kalbim yerinden çıkacakmış gibi atıyordu.

Arkamı kontrol ederek kapıyı ittim ve içeriye girdim.

İçerisi hiçte beklediğim gibi değildi. Ne beklediğimi bende bilmiyordum ama bir masa sandalye ve büyük çekmeceli dolaplar beklemediğim kesindi.

Benden sır gibi sakladıkları oda burası mı?

Sessiz adımlarla ilerleyip masanın yanına gelince durdum. Masanın da çekmeceleri vardı. Bu kadar çekmeceyle ne yapıyorlar tanrı aşkına!